Η οικογένειά της ήταν η φτωχότερη του χωριού.

Οι γονείς της δεν είχαν καν παντρευτεί. Ο πατέρας της ήταν ήδη σε γάμο με άλλη γυναίκα και αδυνατούσε να εξασφαλίσει τα προς το ζην στη νέα οικογένειά του.

Απελπισμένος, ένα πρωινό του 2004, έκανε το αδιανόητο. Αγόρασε εκρηκτικά. Τα ζώστηκαν ο ίδιος και η μητέρα της.

Πήραν τη 14μηνη κόρη τους αγκαλιά, ανάμεσά τους. Και τα πυροδότησαν μέσα στη φτωχική καλύβα τους, σε ένα απομακρυσμένο χωριό στην επαρχία Κουάνγκ Ναμ του Βιετνάμ.

Οι γονείς της μικρής πέθαναν ακαριαία. Η ίδια εκτινάχθηκε από το ωστικό κύμα εννέα μέτρα έξω από την καλύβα.

Έπεσε αιμόφυρτη στο έδαφος, με εγκαύματα σε όλο της το σώμα, ένα θραύσμα σφηνωμένο στο κεφάλι και με τα δυο της πόδια διαλυμένα από τα γόνατα και κάτω.

Κόντρα σε όλες τις πιθανότητες, ωστόσο, είχε επιβιώσει. Το όνομά της ήταν Ντο Τι Τουί Φουόνγκ.

Ένα μήνα μετά, η μικρή έδινε -εκτός κινδύνου- μία δύσκολη μάχη σε νοσοκομείο της Σαϊγκόν.

Οι γιατροί της είχαν ήδη ακρωτηριάσει τα πόδια. Η ανταπόκρισή της ήταν καλή στη θεραπεία.

Στο πλευρό της, ήταν η γιαγιά και παππούς της, από την πλευρά της μάνας της.

Λεφτά για τις επόμενες αναγκαίες θεραπείες της δεν είχαν. Κατάφεραν να τις πληρώσουν χάρη σε δωρεές που συγκεντρώθηκαν για το «παιδί θαύμα», όπως αποκαλούσε τότε ο τοπικός Τύπος την Ντο.

Οι δύο ηλικιωμένοι πρόγονοί της τη φρόντισαν μέχρι να φτάσει σχεδόν δύο ετών. Στη συνέχεια, όμως, αδυνατούσαν να ανταπεξέλθουν.

Αρχικά, θέλησαν να τη στείλουν σε ένα ξενώνα για παιδιά με αναπηρίες, που είχε ανοίξει το ίδρυμα ενός ζεύγους Αμερικανών -στη μνήμη του δικού τους παιδιού- στο Βιετνάμ.

Ο Παμ και η Ράντι Κοπ έκριναν, ωστόσο, ότι ο ξενώνας τους δεν θα ήταν κατάλληλος για τη Ντο και αντιπρότειναν στους παππούδες της να της βρουν μία νέα οικογένεια στις ΗΠΑ.

Δέσμιοι της φτώχειας τους και με την ελπίδα ότι θα εξασφάλιζαν ένα καλύτερο μέλλον στην εγγονή τους, επέλεξαν τελικά τη λύση της υιοθεσίας.

View this post on Instagram

A post shared by Haven Shepherd (@havenfaithshepherd)

Παράλληλες ιστορίες

Σε μία άλλη άκρη του κόσμου εν τω μεταξύ, σε απόσταση 13.000 χιλιομέτρων, ένα ζευγάρι Αμερικανών ζούσε το δικό του δράμα, στο Μιζούρι.

Μέσα σε μία τετραετία, ο Ρομπ Σέπερντ είχε χάσει πατέρα και αδελφό. Ο δεύτερος πέθανε μάλιστα μπροστά τα μάτια του, σε ένα φρικτό δυστύχημα.

Αν και συνέχισε να λειτουργεί την οικογενειακή τους επιχείρηση, ο Ρομπ είχε βυθιστεί για χρόνια στη θλίψη.

Η γυναίκα του, Σέλι, και τα έξι παιδιά τους ανησυχούσαν για την κατάστασή του.

Όταν λοιπόν ένα φιλικό ζευγάρι τους, oι Κοπ, τους πρότειναν να πάνε μαζί τους στο Βιεντάμ -όπου θα ολοκλήρωναν τις διαδικασίες για την υιοθεσία της Ντο- οι Σέπερντ τη δέχθηκαν με χαρά, ως μία ευκαιρία να «ανασάνουν».

Ταξίδι ζωής

Ο Ρομπ και η Σέλι ήταν παρόντες όταν οι Κοπ πήγαν να πάρουν τη Ντο από τους δικούς της.

Για την ακρίβεια, ήταν οι πρώτοι που την κράτησαν αγκαλιά.

Αβίαστα και αυτόματα, η μικρή έκλεψε την καρδιά τους.

Η επιστροφή στις ΗΠΑ ήταν δύσκολη. Η μικρή έπρεπε να παραδοθεί στην οικογένεια, που είχε ήδη συμφωνήσει να την υιοθετήσει.

Λίγο καιρό, ωστόσο, αφότου η Ντο ήταν στη νέα της οικογένεια, στις ΗΠΑ, οι Κοπ τηλεφώνησαν στους Σέπερντ για να τους πουν ότι η υιοθεσία δεν θα προχωρούσε.

Ο Ρομπ και η Σέλι δεν χρειάστηκε καν να το σκεφτούν. Υιοθέτησαν αμέσως τη μικρή και της έδωσαν το όνομα Χέιβεν.

Μία νέα αρχή

Στο νοσοκομείο του Κάνσας Σίτι, όπου οι Σέπερντ πήγαν τη μικρή για μία πρώτη εξέταση, οι γιατροί έμειναν έκπληκτοι από το πόσο καλή δουλειά είχαν κάνει οι Βιετναμέζοι συνάδελφοί τους.

Ήταν ένας από τους λόγους που η Χέιβεν κατάφερε αργότερα να διαπρέψει στην κολύμβηση.

Ένας άλλος λόγος ήταν η αυτοπεποίθηση που της εμφύσησαν οι δικοί της, λέγοντάς της πως δεν είχε τίποτε να ζηλέψει από τα άλλα τα παιδιά.

Ακόμη κι όταν δυσκολευόταν να ακολουθήσει τα αδέλφια της στο τρέξιμο, καθώς τα πόδια της ίδρωναν και γλιστρούσαν στα προσθετικά μέλη.

Στην κολύμβηση, πάντως -που της κέντρισε από νωρίς το ενδιαφέρον- η Χέιβεν ξεχώρισε αμέσως.

«Στο νερό», λέει, «αισθάνομαι ελεύθερη και εντελώς ο εαυτός μου».

View this post on Instagram

A post shared by Haven Shepherd (@havenfaithshepherd)

Στα 13 της, είχε ήδη τραβήξει με τις επιδόσεις της το ενδιαφέρον των μελών της αμερικανικής ομάδας για τους Παραολυμπιακούς.

Προ ημερών, στα 18 της, έπειτα από χρόνια εντατικών προπονήσεων, αγώνων και προσπαθειών, κατάφερε να μπει στην εθνική ομάδα κολύμβησης των ΗΠΑ για τους Παραολυμπιακούς του Τόκιο.

Για την Χέιβεν, είναι η εκπλήρωση του ονείρου μιας ζωής, την οποία λίγο έλειψε να μην έχει.

Τώρα, μετρά τις ημέρες μέχρι να δώσει τη νέα μάχη της στις πισίνες της Ιαπωνίας.

Στο μεσοδιάστημα, συνεχίζει να επισκέπτεται άτομα με κινητικά προβλήματα, να δίνει διαλέξεις σε σχολεία και να μιλά για το προτέρημα του να είναι κανείς διαφορετικός.

Είναι εκπρόσωπος του σωματείου CAF των αθλητών με κινητικές δυσκολίες στις ΗΠΑ.

Επίσης, είναι μοντέλο στο Models Of Diversity, που προωθεί τη διαφορετικότητα και μάχεται τα στερεότυπα στον χώρο της μόδας.

View this post on Instagram

A post shared by Haven Shepherd (@havenfaithshepherd)

Στα άμεσα σχέδια της Χέιβεν είναι να επισκεφθεί τους συγγενείς της στο Βιετνάμ, με τους οποίους έχει διατηρήσει επαφή, κυρίως με την ετεροθαλή αδελφή της.

Στους βιολογικούς γονείς, λέει, δεν κρατά καμία κακία. Δεν θυμάται, άλλωστε, τίποτε από την τραγωδία, της οποίας έχει επιζήσει.

Για την ακρίβεια, τονίζει σε διάφορες συνεντεύξεις της, τους ευγνωμονεί, με την αναπάντεχα θετική τροπή που πήραν γι’ αυτήν τα πράγματα.

Τελικά, λέει, «είμαι ένα κορίτσι από μία μικρή πόλη του Μιζούρι», με όνειρα και όρεξη για ζωή.

Headlines