To καλοκαιρινό déjà vu της πανδημίας

Πριν από ακριβώς έναν χρόνο, στις 28 Ιουνίου του 2020, τα νέα κρούσματα κορονοϊού στη χώρα ήταν 10 και ο συνολικός αριθμός των κρουσμάτων 3376. Διασωληνωμένοι βρίσκονταν 10 πολίτες, ενώ τη συγκεκριμένη ημέρα δεν είχε καταγραφεί κανένας νέος θάνατος, με τον συνολικό αριθμό των θανάτων από τη συγκεκριμένη πανδημία, να παραμένει στους 191.

Χθες καταγράφηκαν 236 νέα κρούσματα, ο συνολικός αριθμός κρουσμάτων έφτασε τις 420.905, ενώ διασωληνωμένοι σε ΜΕΘ ήταν 231. Οι νέοι θάνατοι ασθενών με COVID-19, ήταν 18, αυξάνοντας έτσι τον συνολικό αριθμό σε 12.664.

Και τότε και τώρα βρισκόμαστε στην καλοκαιρινή απόπειρα επανεκκίνηση, και αρχίζει έτσι το déjà vu.

To αίσθημα δηλαδή πως αυτό που συμβαίνει τώρα μπροστά μας το έχουμε ήδη ξαναζήσει.

Σε αντίθεση βέβαια με τo πραγματικό déjà vu, που σύμφωνα με τους περισσότερους επιστήμονες είναι μια «ψευδαίσθηση» που οφείλεται σε συγκεκριμένη λειτουργία του εγκεφάλου, αυτό που συμβαίνει τώρα με την πανδημία και την έξοδό μας από τους περιορισμούς όντως το έχουμε ξαναζήσει.

Το καλοκαίρι έφτασε, τα μπάνια άρχισαν, τα μέτρα και οι περιορισμοί χαλάρωσαν και η συζήτηση για το αν και κατά πόσο έχουμε ξεμπερδέψει με το ιό (ξανά)ξεκίνησαν.

Μια συζήτηση όμως που φέτος δεν θα έπρεπε να έχει καν ξεκινήσει.

Πέρσι υπήρχε η δικαιολογία ότι ήταν η πρώτη φορά από την έναρξη της πανδημίας που είδαμε τα καθημερινά κρούσματα να φτάνουν σε μηδαμινά ποσοστά.

Φέτος όμως, έναν χρόνο και τρία νέα κύματα πανδημίας μετά, οφείλαμε να είμαστε σοφότεροι.

Αντιθέτως ο εφησυχασμός δεν μας εγκαταλείπει.

Κι έτσι, όπως και πέρσι, λοιμωξιολόγοι και άλλοι επιστήμονες τονίζουν, καθημερινά και με κάθε τρόπο, πως η πανδημία δεν έχει τελειώσει. Και πως υπάρχει κίνδυνος τα δώρα του καλοκαιριού να τελειώσουν γρήγορα και τα κρούσματα να επιστρέψουν πολύ σύντομα σε ανησυχητικά και πάλι επίπεδα.

Οι εμβολιασμοί στη χώρα συνεχίζονται, έχουμε όμως ακόμα πολύ δρόμο να διανύσουμε, ενώ υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές στην Ελλάδα, που αποτελούν μάλιστα και δημοφιλέστατους τουριστικούς προορισμούς, στις οποίες τα ποσοστά εμβολιασμού βρίσκονται ακόμα σε απογοητευτικά επίπεδα.

Μέσα στον μεγάλο αριθμό των ανθρώπων που παραμένουν ανεμβολίαστοι, υπάρχουν πολλές συνιστώσες.

Υπάρχουν εκείνοι που συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν τα εμβόλια με ειλικρινή φόβο, τον οποίο δυστυχώς επέτειναν και ορισμένοι ατυχείς χειρισμοί από την επιτροπή εμβολιασμού.

Υπάρχουν οι αυθεντικοί «ψεκασμένοι», που αρνούνται να γίνουν υποχείρια τoυ Bill Gates και ως πρωταρχικό τους στόχο έχουν θέσει την προστασία του  DNA τους.

Κατά κύριο όμως λόγο, υπάρχουν και οι αυθεντικοί αδιάφοροι για τον διπλανό τους και το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.

Το πλέον εξοργιστικό με αυτήν την κατηγορία συμπολιτών μας είναι ότι όπως έκαναν σε κάθε στάδιο της πανδημίας έτσι και τώρα, που πρωταρχική ανάγκη είναι ο εμβολιασμός, βασίζονται στο γεγονός ότι αν όλοι υπόλοιποι κάνουν αυτό που πρέπει, τότε οι ίδιοι δεν χρειάζεται να κάνουν τίποτα.

Βρισκόμαστε έτσι μπροστά σε ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό και με απρόβλεπτες συνέπειες σενάριο:

Η άρνηση μιας σημαντικής μερίδας του πληθυσμού να εμβολιαστεί, σε συνδυασμό με την εμφάνιση νέων μεταλλάξεων,  μπορεί να οδηγήσει και πάλι σε νέα περιοριστικά μέτρα και lockdown.

Και τότε εκατομμύρια πολίτες που εδώ και ενάμιση έτος έβαλαν τις ζωές τους σε παύση και που νίκησαν τους δικούς τους φόβους και σκέψεις και εμβολιάστηκαν για την ασφάλεια τη δική τους και των διπλανών τους, κινδυνεύουν να ξαναζήσουν την περσινή τόσο δύσκολη χρονιά, για χάρη των αδιάφορων που με μεγάλη άνεση δηλώνουν πως ο κίνδυνος έχει περάσει και πως ίσως να εμβολιαστούν και αυτοί κάποια στιγμή, χωρίς όμως πίεση και άγχος.

Η τεράστια διαφορά με το περσινό καλοκαίρι είναι ότι τώρα υπάρχει το εμβόλιο και αν κάποιοι κάνουν πως δεν υπάρχει, είναι χρέος του κράτους να να τους κάνει να το δουν.

Κι αν ούτε το προνόμιο ότι το εμβόλιο σε κρατάει ζωντανό και μακριά από τις ΜΕΘ δεν είναι αρκετό για αυτούς, τότε το κράτος έχει την υποχρέωση να βρει τρόπο να διαχειριστεί την κατάσταση χωρίς οριζόντια μέτρα, εστιάζοντας σε αυτούς που ενώ ο κόσμος συνεχίζει να καίγεται, εκείνοι συνεχίζουν να σφυρίζουν αδιάφορα.