Η κάρτα στους νέους, το εμβόλιο στους ηλικιωμένους και το λάθος με τα επιδόματα δια πάσαν νόσον

Είναι αυτονόητη η αγωνιώδης προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει τον πληθυσμό να τρέξει να εμβολιαστεί. Όταν όλοι οι σοβαροί επιστήμονες (κι όχι οι ψεκασμένοι) τονίζουν ότι το μοναδικό τείχος απέναντι στον κοροναϊό, κι ενδεχομένως και στις μεταλλάξεις του, είναι το εμβόλιο, δεν χωρά αμφιβολία για το τι πρέπει να γίνει.

Αυτονόητη είναι και η συζήτηση για τα προνόμια που θα έχουν οι εμβολιασμένοι, αν κι εγείρονται σοβαρά νομικά αλλά και κοινωνικά ζητήματα ως προς τη δημιουργία μιας κοινωνίας δύο ταχυτήτων.

Κάθε κυβέρνηση το ίδιο θα έκανε. Θα έβαζε στο τραπέζι προνόμια για τους εμβολιασμένους κι απαγορεύσεις για τους ανεμβολίαστους προκειμένου να πείσει τους πολίτες να σπεύσουν να κάνουν το εμβόλιο και να ενισχύσουν το τείχος ανοσίας.

Είναι θεμιτό, τέλος, για μια κυβέρνηση που αγωνιά για το πρόγραμμα εμβολιασμού να παρέχει κίνητρα εκεί που βλέπει ότι χωλαίνει η διαδικασία.

Για παράδειγμα, στην Ελλάδα το ποσοστό των πλήρως εμβολιασμένων στην ηλικία των 18-24 ετών (εκεί δηλαδή που θα δοθεί η freedom pass) είναι μόλις 6,5%, κάτω από το μέσο όρο της ΕΕ, που είναι επίσης χαμηλά, γύρω στο 11%.

Η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί, επομένως, να άρει τις ανησυχίες του πληθυσμού, να τους δώσει κίνητρα για να σπεύσουν έτσι ώστε και να αισθανθούν πιο ελεύθεροι και να μειωθεί η διασπορά του ιού εξαιτίας των μετακινήσεων κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ωστόσο, με τις στατιστικές και τα νούμερα δεν βγάζεις ποτέ άκρη, καθώς μπορούν να διαβαστούν με διαφορετικό τρόπο.

Οι… επικίνδυνοι ηλικιωμένοι

Διότι ναι μεν σωστή η στόχευση στην ηλικιακή ομάδα 18-24 ετών, αλλά τι θα γίνει με τους συμπολίτες μας που κινδυνεύουν περισσότερο να πάνε στην εντατική ή και να χάσουν τη ζωή τους;

Ο λόγος για τους ηλικιωμένους, για όσους βρίσκονται πάνω από τα 70 χρόνια και φοβούνται να πάνε να κάνουμε το εμβόλιο. Σύμφωνα με τα στοιχεία, ένας στους 3 ηλικιωμένους δεν έχει πάει να εμβολιαστεί.

Συγκεκριμένα, οι ηλικίες 80 ετών και άνω έχει κάνει ολοκληρωμένο εμβολιασμό σε ποσοστό 65,2%.

Οι 70-79 σε ποσοστό 71,2% και οι 60-69 σε ποσοστό 60,9%, δηλαδή πολύ χαμηλά νούμερα που προκαλούν ανησυχία. Υπάρχει ακόμη πολύς κόσμος που δεν έχει εμβολιαστεί και λόγω της ηλικίας του, των πιθανών επικείμενων νοσημάτων κι επειδή ο ιός χτυπά πολύ αυτές τις ομάδες, κινδυνεύει περισσότερο από τους νέους.

Μια καμπάνια γι’ αυτές τις ηλικίες, κάποια κίνητρα για να σπεύσουν να εμβολιαστούν, ίσως έχει περισσότερα θετικά αποτελέσματα, ίσως έχει ως αποτέλεσμα να θρηνήσουμε λιγότερους παππούδες και γιαγιάδες.

Κανείς δεν αμφισβητεί την ανάγκη να προστατευτούν οι μικρότερες ηλικίες και να πειστούν για τα εμβόλια καθώς είναι –δικαιολογημένα- πιο δύσπιστες.

Όμως, και οι ηλικιωμένοι έχουν ψυχή, και αυτοί θα μπορούσαν να συμβάλουν στην ενίσχυση του τείχους ανοσίας που χρειάζεται η χώρα.

Ένα κίνητρο π.χ. θα μπορούσε να είναι φθηνές διακοπές στο πλαίσιο του κοινωνικού τουρισμού, ειδικά σε περιόδους και περιοχές όπου ο τουρισμός δεν έχει πάει καλά.

Στους ηλικιωμένους θα μπορούσε να δοθούν κάρτες φθηνού τουρισμού με τη δυνατότητα επίσης να μπορούν να κάνουν το εμβόλιο όπου κάνουν διακοπές και χωρίς ταλαιπωρία.

Ισως έτσι δελεάζονταν πολλοί περισσότεροι, όπως επίσης και με μια πιο προσεκτική και πειστική καμπάνια για τους κινδύνους αλλά και για τα οφέλη του εμβολιασμού.

Ο κόσμος φοβάται να κάνει εμβόλιο γιατί έχει τρελαθεί με όσα διφορούμενα ακούει. Αυτή την ασάφεια πρέπει να χτυπήσει η κυβέρνηση.

Οχι άλλα επιδόματα

Αλλά πρέπει να πούμε και κάτι για τον τρόπο που επί δεκαετίες λειτουργεί το ελληνικό κράτος. Αυτή η τάση για επιδοματική πολιτική για όλα είναι λανθασμένη διότι εθίζει τους Ελληνες στα επιδόματα.

Δημιουργεί πολίτες οι οποίοι γνωρίζουν ότι μπορούν να παίρνουν επιδόματα για το παραμικρό. Πότε η 13η και η 14η σύνταξη, πότε το μπόνους για αγορές υπολογιστών, πότε τα 3χίλιαρα και πότε τα δήθεν επιδόματα παραγωγικότητας ή για να παταχθεί η υπογεννητικότητα κ.λπ.

Η χώρα χρειάζεται μια πιο στοχευμένη οικονομική πολιτική που δεν θα βάζει μπροστά τα επιδόματα αλλά που θα δημιουργεί δομές και μηχανισμούς προστασίας των ευπαθών ομάδων.

Διότι τα επιδόματα χωρίς κριτήρια δεν έχουν κανένα νόημα. Το 150άρι για εμβολιασμό θα το πάρει και ο νέος που χαλάει 150 ευρώ την ημέρα για ποτά, αλλά και αυτός που δουλεύει ντελίβερι για 400 ευρώ το μήνα.

Το επίδομα για γέννηση παιδιού το παίρνει και ο πολύτεκνος που φυτοζωεί σε ένα μικρό διαμερισματάκι αλλά και ο ζάμπλουτος που δίνει χιλιάρικα πουρμπουάρ στο μαιευτήριο.

Ας σταματήσουμε, λοιπόν την επιδοματική πολιτική κι ας βρούμε άλλους τρόπους να κάνουμε τους πολίτες πιο happy, πιο υπεύθυνους και πιο ενεργούς.