Μια στιγμή ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ

Η απόφαση του Βασίλη Σπανούλη να πει αντίο στο μπάσκετ αιφνιδίασε και όσους ισχυρίζονται ότι τον γνωρίζουν καλά – λέω «ισχυρίζονται» γιατί κατά τη γνώμη μου κανείς δεν γνωρίζει πραγματικά τον Σπανούλη. Ολοι ξέρουμε τα κατορθώματά του κι όλοι έχουμε μείνει άφωνοι από τα κατά καιρούς θαύματά του, αλλά η γνώση της καριέρας ενός αθλητή δεν είναι απόδειξη και γνώσης του ανθρώπου: το γιατί ο Σπανούλης αποφάσισε να αποσυρθεί ενώ πριν από δέκα μέρες σχεδίαζε τη συμμετοχή του στο προλυμπιακό τουρνουά του Καναδά είναι ένα μυστήριο που μόνο ο ίδιος μπορεί κάποτε να ξεδιαλύνει. Οχι πως έχει καμία σημασία βέβαια: σημασία έχει ότι ο τεράστιος αυτός αθλητής ολοκλήρωσε την καριέρα του και δεν θα τον ξαναδούμε στα γήπεδα.

Γκάλης

Πάντα θεωρούσα τον Βασίλη Σπανούλη ως τον μόνο μεγάλο έλληνα σκόρερ που μπορούσε να φορέσει τα παπούτσια του τεράστιου Νίκου Γκάλη. Στις ομοιότητές τους υπάρχει πλέον και ο τρόπος που αποφάσισαν να πουν το αντίο: και ο Γκάλης σταμάτησε ξαφνικά με μια κάπως ξερή ανακοίνωση και χωρίς να μας προετοιμάσει προηγουμένως λέγοντας πως η σεζόν που ακολουθεί θα είναι η τελευταία κ.λπ. κ.λπ. Και ο Γκάλης και ο Σπανούλης έδιναν λογαριασμό μόνο στον εαυτό τους. Οπως άλλωστε όλοι οι αληθινά μεγάλοι.

Ηγέτης

Ας δούμε την αποχώρηση του Σπανούλη ως αυτό που πραγματικά είναι: η ολοκλήρωση μιας τεράστιας ιστορίας του ελληνικού μπάσκετ. Από τη Λάρισα και το Μαρούσι μέχρι τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό και από τους θριάμβους της Εθνικής μέχρι τον τραυματισμό που του στοίχισε τη συμμετοχή του στο προολυμπιακό τουρνουά τα κεφάλαια της καριέρας του Σπανούλη υπήρξαν μοναδικά. Για περίπου είκοσι χρόνια ο μεγάλος αυτός παίκτης ήταν πάντα πρωταγωνιστής: ως ταλέντο, ως σκόρερ, ως ηγέτης, ως αρχηγός τράβηξε την προσοχή όσο λίγοι. Οτι θα μας λείψει είναι δεδομένο. Από την άλλη νομίζω ότι ανακοινώνοντας το αντίο γλίτωσε και από τις γκρίνιες πολλών που τον θεωρούσαν «πρόβλημα», που πίστευαν πως «ό,τι είχε να δώσει το έδωσε», που ήθελαν στον Ολυμπιακό «ένα νεότερο και πιο διψασμένο παίκτη στη θέση του». Σε αυτούς είναι βέβαιο πως με τον καιρό ο Σπανούλης θα λείψει περισσότερο: η απουσία του θα είναι η τιμωρία τους για την γκρίνια τους που υπήρξε αδικαιολόγητη και υπερβολική.

Φορτούνης

Δεδομένο είναι ότι θα λείψει στον Ολυμπιακό και ο Κώστας Φορτούνης που έπαθε ρήξη χιαστών στο πρώτο φιλικό που ο Ολυμπιακός έδωσε τη νέα σεζόν. Το έπαθε προ διετίας (το καλοκαίρι του 2019) το έπαθε και φέτος – ευτυχώς για την καριέρα του σε διαφορετικό πόδι. Ο Φορτούνης είναι για τον Ολυμπιακό χρήσιμος και απαραίτητος (ακόμα κι όταν δεν ξεκινά βασικός) όχι μόνο γιατί είναι στη θέση του ο κορυφαίος έλληνας ποδοσφαιριστής του καιρού μας, αλλά και γιατί αντέχει το βάρος της κριτικής και παίζει με την άνεση του χαρισματικού παίκτη που δεν έχει να αποδείξει τίποτα. Προ διετίας τον αντικατέστησε (κάνοντας μάλιστα πολύ θεαματικά ματς) ο Ματιέ Βαλμπουενά. Ομως στο μεταξύ ο γάλλος σταρ μεγάλωσε, ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να στηριχθεί πάνω του και για αυτό η αντικατάσταση του Φορτούνη δεν θα είναι καθόλου απλή υπόθεση. Και θα έχει ενδιαφέρον να δούμε αν ο Ολυμπιακός θα ψάξει έναν παίκτη στη θέση του ή αν θα υπάρξει προσπάθεια αντικατάστασης εκ των ενόντων. Πράγμα που δεν είναι απίθανο διότι η σιγουριά όλων ότι ο Φορτούνης θα γυρίσει σιδερένιος είναι δεδομένη…

Αντοχές

Η ικανότητα να ξεπερνάς δυσκολίες και να δείχνεις αντοχές είναι στο ποδόσφαιρο εξίσου σημαντική με την ποιότητα: το βλέπουμε και στο εν εξελίξει Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα στην περίπτωση της Δανίας. Στο πρώτο ματς που έδωσαν οι Δανοί έχασαν τον Ερικσεν. Η ανθρωπότητα σοκαρίστηκε από την κατάρρευσή του σε παγκόσμια τηλεοπτική μετάδοση και φυσικά το γεγονός επηρέασε και την ομάδα του: η ήττα από τη Φινλανδία, την περισσότερο αδύναμη ομάδα του τουρνουά, έδειχνε ότι οι Δανοί θα αποκλειστούν νωρίς πληρώνοντας μια χωρίς προηγούμενο αγωνιστική ατυχία – ας μην ξεχνάμε ότι ο Ερικσεν ήταν και ο καλύτερός τους ποδοσφαιριστής. Σαν να μην έφτανε αυτό η Δανία έχασε τη δεύτερη αγωνιστική από το φιλόδοξο Βέλγιο χωρίς μάλιστα να είναι χειρότερη – ίσα ίσα. Αλλά η ανθεκτικότητά της είναι τρομακτική: ακολούθησαν δυο νίκες στις οποίες έβαλε τέσσερα γκολ – πρώτα στη Ρωσία και μετά στην Ουαλία. Και κάτι τέτοιο δεν το έχει κάνει καμία άλλη ομάδα στο τουρνουά.

Κυριολεκτικά

Η Δανία ταρακουνήθηκε αλλά δεν κατέρρευσε: γραπώθηκε στην πιθανότητα να μείνει ζωντανή στο τουρνουά ακριβώς όπως ο Ερικσεν «γραπώθηκε στην πιθανότητα να μείνει ζωντανός» – η φράση ανήκει στον γιατρό των Δανών που του έσωσε τη ζωή. Η βελτίωσή της είναι η βελτίωση μιας ομάδας που είδε κυριολεκτικά τον χάρο με τα μάτια.

VAR

Σε αυτά τα τουρνουά δεν υπάρχει τίποτα πιο χρήσιμο από τη συνεχή βελτίωση και τίποτα χειρότερο από τα πολλά μπράβο για εμφανίσεις στη φάση των ομίλων που συνήθως δημιουργούν οφθαλμαπάτες. Οι Ιταλοί π.χ. δεν είχαν ποτέ κερδίσει σε Euro παιχνίδι βάζοντας τρία γκολ. Κέρδισαν δυο (με την Ελβετία και την Τουρκία) και ξετρελάθηκαν από τη χαρά τους. Πρόβαλαν για μέρες όποιον δήλωνε εντυπωσιασμένος από τις εμφανίσεις τους και έκαναν ένα διαγωνισμό υπερβολών μοναδικό στην ιστορία, καθώς τη Σκουάντρα Ατζούρα πιο πολύ την κριτικάρουν παρά την εξυμνούν. Ο Μάρκο Ταρντέλι έλεγε ότι στον τελικό ο Λοκατέλι θα πανηγυρίσει το γκολ της νίκης όπως αυτός το 1982. Ο Μπέπε Μπέργκομι έγραφε ότι αυτή η Ιταλία συγκρίνεται σε θεαματικότητα μόνο με τη Μίλαν του Σάκι, την Ιντερ του Μουρίνιο και τη Γιούβε του Λίπι. Η Αυστρία φαινόταν ως μια ακόμα Ελβετία (ή Τουρκία), δηλαδή ένας κομπάρσος για ένα ιταλικό σόου. Και οι Ιταλοί σώθηκαν τελικά από το VAR, χάρη στη χρήση του οποίου ακυρώθηκε ένα γκολ του Αρναούτοβιτς και δεν δόθηκε ένα πέναλτι στον Γκρίλιτς – και οι δύο Αυστριακοί συνελήφθησαν σε θέση οφσάιντ και ήταν ακάλυπτοι για εκατοστά.

Μάθημα

Οι Ιταλοί προκρίθηκαν στην παράταση και ισχυρίζονται ότι πήραν το μάθημά τους: «επιστρέψαμε με τα πόδια στη γη» έγραψε χθες η «Γκαζέτα Ντέλο Σπορτ». Οι συμμετοχές τους στα τουρνουά των εθνικών ομάδων είναι πάντα διασκεδαστικές και γεμάτες ιστορίες. Αυτή τη φορά το αν το τέλος της ιστορίας θα είναι καλό ή κακό δεν το ξέρει κανείς. Αλλά είναι εύκολο να πεις ότι όσο είναι παρόντες στη διοργάνωση δεν θα πλήξουμε…