Ναι στα εμβόλια, αλλά τι γίνεται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις προσωπικές ελευθερίες;

Το ξεκαθαρίζω από την αρχή. Είμαι φουλ εμβολιασμένος και βαθύτατα πιστός στην επιστήμη και στα επιτεύγματα που έχουν βελτιώσει κι επιμηκύνει την ζωή μας.

Βάζω όσους δεν έχουν εμβολιαστεί σε δύο κατηγορίες: Εκείνους που δικαιολογημένα εκφράζουν τους φόβους τους για τα εμβόλια, εκείνους που ανησυχούν γιατί δεν έχουν την κατάλληλη ενημέρωση ή γιατί δεν έχουν πειστεί από τις καμπάνιες της επίσημης πολιτείας ή τις εκκλήσεις των ειδικών.

Και η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή των ψεκασμένων, αυτών που ζουν ανάμεσά μας και μιλάνε για «τσιπάκια», για αλλαγή του DNA, για Μπιλ Γκέιτς και εξωγήινους που μπαίνουν στο σώμα μας, για κουτάλια που κολλάνε στα μπράτσα κ.λπ. Με τη δεύτερη κατηγορία δεν έχει νόημα να ασχοληθεί κανείς. Για μένα, και προσωπικά για μένα, ψεκασμένος ίσον ηλίθιος, και δεν υπάρχει άλλη συζήτηση. Σηκώνεις τα χέρια ψηλά και προχωράς.

Όμως, αυτό που συμβαίνει παγκοσμίως, αλλά και στην Ελλάδα που μας ενδιαφέρει, ξεφεύγει από κάποια όρια που βάζουμε και όλοι όσοι είμαστε πραγματιστές.

Ακόμη κι εκείνοι που δεν εγείρουν αντιρρήσεις για τον μαζικό εμβολιασμό, θα πρέπει να ανησυχούν όταν ακούνε για κανόνες, πλαίσια, covid free εστιατόρια, μπαρ μόνο για εμβολιασμένους ή ήδη νοσούντες.

Διότι, ακόμη κι αν η επίσημη πολιτεία οφείλει να προστατέψει τη δημόσια υγεία με κάθε τρόπο, ακόμη κι αν ρίχνει το μπαλάκι των αποφάσεων στους επιχειρηματίες, το πρόβλημα είναι βαθύτατα κοινωνικό και ανθρώπινο.

Ενας ιός έχει καταφέρει να καταστρέψει κατακτήσεις δεκαετιών, να ακυρώσει ανθρώπινα δικαιώματα κι ελευθερίες, να επιβάλει κανόνες που σε καμιά δημοκρατική χώρα δεν θα μπορούσαν να δεχθούν οι πολίτες της.

Για σκεφτείτε μόνο αυτό. Θα τηλεφωνούμε στο εστιατόριο της αρεσκείας μας ή στο στέκι μας και θα λέμε: «Παρακαλώ, κράτηση για 4 άτομα, όλοι εμβολιασμένοι. Ή 2 με εμβόλιο, δύο έχουν νοσήσει».

Κι αν η παρέα μας δεν έχει ακόμη εμβολιαστεί; Αν φοβάται, περιμένει ή έχει κλείσει ραντεβού για αργότερα;

Δεν θα ξαναβγούν ποτέ σε καφέ και εστιατόρια; Δεν θα ξανακάνουν παρέα με τους εμβολιασμένους;

Ναι, πρόκειται για μια βαθιά κοινωνικο-πολιτική ανατροπή που χτυπάει στην καρδιά των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Άλλο η επιχείρηση πειθούς ώστε να κτιστεί το τείχος ανοσίας, κι άλλο οι «Σπιναλόγκες».

Άλλο η ανάγκη να εμβολιαστούν όσο το δυνατόν περισσότεροι κι άλλο η κοινωνία δύο ταχυτήτων.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερα ανησυχητικό φαινόμενο που προοιωνίζεται μια μελλοντική δυστοπία η οποία δεν είναι και τόσο μελλοντική.

Κι αν κάποιοι απαιτήσουν να βάζουμε «διακριτικά» στους ανεμβολίαστους;

Ας θυμηθούμε το αστέρι στο μπράτσο και το νούμερο στο χέρι των Εβραίων;

Αν κάποιοι ζητήσουν… κούρεμα με βάση ένα νέο νόμο 4.000; Αν δηλαδή οι ανεμβολίαστοι πρέπει να κυκλοφορούν… κουρεμένοι;

Και τι θα γίνει με τα εκατομμύρια των πολιτών στις φτωχές χώρες που δεν έχουν πρόσβαση στα εμβόλια; Ή με τους «φτωχοδιαβόλους» που δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν;

Θα τους κλείσουμε σε ξερονήσια;

Όχι, το υγειονομικό τείχος δεν κτίζεται με περιορισμούς των προσωπικών ελευθεριών και επιλογών. Δεν κτίζεται με καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

Δεν κτίζεται με διαχωρισμούς των ανθρώπων σε κατηγορίες. Γιατί είναι σίγουρο ότι μαζί με τα ξερά θα καούν και τα χλωρά.

Δηλαδή κάποιος που έχει αλλεργία σε φάρμακα ή δεν μπορεί να εμβολιαστεί για λόγους υγείας θα πρέπει να εξηγεί στον κάθε καταστηματάρχη ότι είναι ανεμβολίαστος γι’ αυτούς τους λόγους;

Για να μη μιλήσουμε για τα προσωπικά δεδομένα. Η λήψη ή όχι οιουδήποτε φαρμάκου, και του εμβολίου, είναι προσωπικό δεδομένο και θα υπάρξουν τεράστιες νομικές συνέπειες σε όποιον έχει ή απαιτεί πρόσβαση στον ιατρικό φάκελο κάθε πολίτη.

Βέβαια, θα πει κανείς: Εδώ μπαίνουμε σε χιλιάδες εφαρμογές και μας έχουν αποθηκεύσει τις επιλογές μας, τι ζητάμε, τι τρώμε, που πάμε, ποιες είναι οι σεξουαλικές μας προτιμήσεις.

Ναι, ισχύει, όμως, δεν μπορεί να έχουμε μια ακόμη δαμόκλειο σπάθη πάνω από το κεφάλι μας.

Και στο κάτω – κάτω δεν μπορεί να απαιτούμε από τον κόσμο να εμβολιαστεί οικεία βουλήσει, αλλά να τον «σημαδεύουμε» όπως κάποτε σημάδευαν τους λεπρούς.

Τέτοιες κινήσεις μάλλον ενισχύουν το αντιεμβολιαστικό κίνημα, παρά το φρενάρουν.

Πειθώ χρειάζεται. Σοβαροί άνθρωποι να μιλάνε χωρίς να μπερδεύουν τον κόσμο. Επιστήμονες κι όχι τηλεαστέρες, πολιτικοί κοντά στον κόσμο κι όχι για το φαίνεσθαι.

Η πρωτοφανής πανδημία θα τερματιστεί κάποια στιγμή. Κι άλλα εμβόλια, κι άλλα φάρμακα θα υπάρξουν.

Αν, όμως, αυτό επιτευχθεί καταπατώντας κάθε έννοια ανθρώπινων δικαιωμάτων, τότε ο κόσμος θα γυρίσει πίσω αιώνες.

Ασε που ένας ιδιότυπος εμφύλιος μεταξύ εμβολιασμένων και ανεμβολίαστων δεν περιποιεί τιμή για καμιά σύγχρονη κοινωνία η οποία πρέπει να στηρίζεται στις αρχές της αλληλεγγύης, των κινημάτων, της στήριξης των αδύναμων, κι όχι στο αλληλοφάγωμα και τον αλληλοσπαραγμό.