ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΗΠΑ δεν δέχονται τα δύο κράτη, αλλά ανέχονται το τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος

Ως απαράδεκτη διπλωματική διπροσωπία και διγλωσσία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, από την πλευρά  των «συμμάχων» μας, του ΝΑΤΟ, των εταίρων της ΕΕ, αλλά και των ΗΠΑ η ανοχή της επί 48 χρόνια τουρκικής κατοχής του 40% της Κυπριακής Δημοκρατίας από τα αιματοβαμμένα στίφη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων. Και μάλιστα με όπλα του ΝΑΤΟ!

Σε όλες τις κατά καιρούς προσπάθειες επίλυσης του «Κυπριακού», οι εκπρόσωποι των δυνάμεων παράνομης κατοχής της Κύπρου καλούνται στις διαπραγματεύσεις ως ισότιμα μέλη της «Συμμαχίας» (!) και με το χαρακτηριστικό κατσαπλιάδικο θράσος αποκαλούν το μεν καραγκιόζ-μπερντέ ψευδοκράτος της «Τουρκοκυπριακής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου» (ΤΚΔΒΚ), ως τη μόνη «νόμιμη» κρατική οντότητα, το δε διεθνώς ανεγνωρισμένο κράτος της Κυπριακής Δημοκρατίας ως… «Ελληνοκυπριακή Διοίκηση»! Με άλλα απλούστερα λόγια: «Εκεί που μας χρωστούσανε, ζητάνε τώρα και το βόδι»!

Επομένως, το προτιμότερο θα ήταν σε κάθε διάσκεψη για τον τερματισμό του καθεστώτος τυραννικής και νεοφασιστικής κατοχής της Κύπρου, στο 40% της επικράτειάς της, από τους τούρκους εισβολείς, οι επικεφαλής των ευρωπαίων και αμερικανο-νατοϊκών διαπραγματευτών να προβάλλουν στους τούρκους την conditio sine qua non, δηλαδή τους απαρέγκλιτους όρους, σύμφωνα με τις αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Δηλαδή: 1) Εκκένωση του 40% της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, 2) Ανακήρυξη, εδώ και τώρα, της Διζωνικής Ομοσπονδίας της Κυπριακής Δημοκρατίας της Κύπρου, με καταστατικό χάρτη αποδεκτό και από τις δύο εθνοτικές κοινότητες της μεγαλονήσου.

Τερματισμός της «συμμαχικής» διγλωσσίας

Όσο θα διαρκεί το θέατρο της διγλωσσίας ΕΕ-ΝΑΤΟ-«Συμμάχων», δηλαδή «ναι στη διζωνική όχι στα δύο  κράτη», αλλά διατήρηση του κράτους-μαϊμού, της ΤΚΔΚ, άλλο τόσο η νεο-οθωμανική τριανδρία Ερντογάν-Ακάρ-Τσαβούσογλου θα εμπαίζει τα κέντρα αποφάσεων της ΕΕ, του ΝΑΤΟ. Με μοναδική έως τώρα και εν μέρει εξαίρεση του Τζον Μπάιντεν, που παρά την προβολή της διζωνικής λύσης, δεν παύει ν’ αποκαλεί-από παραδοσιακή υπεροψία της  «αμερικανικής υπερδύναμης»-την Τουρκία, ως απαραίτητο «σύμμαχό» του, με όλα βεβαίως τα επίχειρα αυτής της γεμάτης από νεο-οθωμανικούς ιούς, επιλογής του…

Λεηλατημένες μνήμες από την Αμμόχωστο…

Στο μεταξύ αυτών των ατέρμονων παλινωδιών της «Συμμαχίας» που διαιωνίζουν την Ερντογανική απόπειρα τουρκοποίησης της ΕΕ-με τις ευλογίες βέβαια της Άνγκελα Μέρκελ-καιρός είναι οι Βρυξέλλες και η Ουάσιγκτον ν’ ανανήψουν από τη διαρκή αυτή νάρκη, που εκκολάπτει ένα μαύρο για τον δυτικό κόσμο μέλλον και να εγκαινιάσουν μια νέα περίοδο εξυγίανσης της εξωτερικής τους πολιτικής, με δυναμικότερη προάσπιση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της ΕΕ από τον τουρκικό Ερντογανικό επεκτατισμό, αρχής γενομένης από τον ελληνοευρωπαϊκό εναέριο και θαλάσσιο χώρο. Και αυτό σημαίνει:

1) Με ένα και μοναδικό τελεσίγραφο της ΕΕ να απαγορευτούν οι παραβιάσεις του ευρωελληνικού εναέριου και θαλάσσιου χώρου. Και μάλιστα με την ποινή της κατάρριψης των οχλούντων τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών και καταβύθιση των πολεμικών τουρκικών πλοίων.

2) Να διαμηνυθεί από τις Βρυξέλλες και το ΝΑΤΟ προς την Άγκυρα και τον Ερντογάν  ότι η Κύπρος από την 1^η Ιανουαρίου 2008 είναι ισότιμο κράτος-μέλος της ΕΕ και κατά συνέπειαν η διαιώνιση του καθεστώτος εχθρικής κατοχής του 40% της επικράτειάς της, από παράνομους εισβολείς «συμμάχους», θεμελιώνει δικαιώματα: α) αποβολής της Τουρκίας από το Ατλαντικό αμυντικο-επιθετικό Σύμφωνο και β) σωρευτικών veto κατά της ένταξης της Τουρκίας τόσο στην Τελωνειακή Ένωση όσο και στους κόλπους της ίδιας της ΕΕ…

Οίκοθεν νοείται, ότι μια ανάλογη αφύπνιση της ευρωαμερικανικής διπλωματίας προϋποθέτει και έναν απείρως πιο ενεργητικό διπλωματικό ρόλο από την ελληνική κυβέρνηση.