Τα κλαρίνα ήταν το λιγότερο. Θα μπορούσε να ήταν σαξόφωνα, ηλεκτρικές κιθάρες, ντραμς ή ό,τι άλλο, αλλά και πάλι το αποτέλεσμα θα ήταν το ίδιο κωμικό. Είτε η μουσική υπόκρουση ήταν κατάλληλη για πανηγύρι είτε για ντίσκο πάρτι, η ιδέα της προέδρου της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής Περιβάλλοντος να αφιερώσει δύο συνεδριάσεις της επιτροπής στην επέτειο του 1821 ήταν εντελώς άτοπη και, με τον τρόπο που μεθοδεύτηκε, ήταν και εξευτελιστική για τον θεσμό του κοινοβουλευτισμού.

Κατ’ αρχάς, τι σχέση μπορεί να έχει το περιβάλλον ως αντικείμενο κοινοβουλευτικής έρευνας και ελέγχου με την επέτειο του 1821; Υποτίθεται ότι αντικείμενο της επιτροπής είναι «η παρακολούθηση και η αξιολόγηση της κατάστασης του περιβάλλοντος στη χώρα και των συνεπειών των διαφόρων δράσεων επ’ αυτού». Οσο γόνιμη και αν είναι η φαντασία του ανθρώπου, το αντικείμενο δεν μπορεί να συνδεθεί ευλόγως με το 1821. Για τον λόγο αυτό το θέμα των επετειακών συνεδριάσεων της επιτροπής είναι τραβηγμένο απ’ τα μαλλιά και, συνεπώς, αστείο: «Ειδικό αφιέρωμα στα αιωνόβια φυτά από την εποχή της Επαναστάσεως», λέει! Η επιτροπή, δηλαδή, θα αναδείξει τα φυτά που υφίστανται από το 1821; Και λοιπόν;

Μα και πέραν αυτού, η ιδέα αυτή καθαυτήν αποκαλύπτει – κατά τη γνώμη μου, που μπορεί να είναι εσφαλμένη – τη ρηχότητα της αντίληψης της προέδρου της επιτροπής για το περιβάλλον. Αντανακλά την απλοϊκή αντίληψη ότι η φροντίδα για το περιβάλλον είναι, λ.x., να έχεις γλάστρες στη βεράντα σου και να μιλάς στα φυτά καθώς τα ποτίζεις. Ούτε στο έργο της επιτροπής ούτε στην καλύτερη γνώση για το 1821 συμβάλλει η ανάδειξη των αιωνόβιων φυτών. Μια σαχλαμάρα είναι (υπαρκτός σουρεαλισμός, αν προτιμάτε έναν λόγιο όρο) για να συνδεθεί η επιτροπή σώνει και καλά με τις επετειακές εκδηλώσεις, χωρίς να υπάρχει λόγος. Γι’ αυτό και είναι εξευτελιστική για τον κοινοβουλευτισμό. Παρουσιάζει τους βουλευτές να σπαταλούν τον χρόνο τους και τον προϋπολογισμό της Βουλής (αφού οι συμμετοχές πληρώνονται με 75 ευρώ στον κάθε βουλευτή) σε αστειότητες.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η ιδέα διακωμωδήθηκε αμέσως – εκουσίως ή ακουσίως, δεν μπορώ να το πω. Σοβαρή ειδησεογραφική ιστοσελίδα, λ.χ., παρουσιάζει την είδηση ως εξής: «Ενδιαφέρον για τις αφώτιστες πτυχές της Ελληνικής Επανάστασης, μέσα από το πρίσμα της χλωρίδας που συνοδεύει τη χώρα τα τελευταία 200 χρόνια, επιδεικνύει η Βουλή. Το πάθος μάλιστα για τα αιωνόβια φυτά της Επανάστασης είναι τέτοιο που η Επιτροπή Περιβάλλοντος αποφάσισε κ.λπ., κ.λπ.». Είναι εμφανής ο σαρκασμός στο ύφος της γραφής και ιδίως στην αναφορά σε «αφώτιστη πλευρά της Επανάστασης». Αλλη ιστοσελίδα προχώρησε το αστείο ακόμη παρακάτω και έγραψε ότι η επιτροπή «επιχειρεί να αναδείξει τη συμβολή των φυτών στην Επανάσταση»!

Με τέτοιο δούλεμα, λοιπόν, τα δημοτικά τραγούδια που προβλήθηκαν σε βίντεο ως μέρος της επετειακής εκδήλωσης ήταν το αναπόφευκτο σύμπτωμα μιας πρόχειρης, ρηχής και ανόητης ιδέας. Η αιτία του χαβαλέ, όμως, ήταν η ίδια η ιδέα και θύματά της ήσαν η επέτειος (την οποία υποτίθεται ότι είχε σκοπό να τιμήσει η εκδήλωση), το περιβάλλον και βεβαίως η ίδια η Βουλή.

Ολα εξηγούνται, όμως, από το γεγονός ότι πρόεδρος της επιτροπής που παίζουν τα κλαρίνα είναι η Δρ. Διονυσία Θεοδώρα Αυγερινοπούλου, όπως της αρέσει να την αποκαλούν λόγω του διδακτορικού της στα Νομικά. Η Δόκτωρ μπήκε στη Βουλή το 2009 ως βουλευτίνα Επικρατείας (επιλογή του Κώστα Καραμανλή του Ακάματου), εξελέγη στον νομό Ηλείας το 2012 και επανεξελέγη το 2019. Η μόνη φορά που προσέλκυσε τη δημοσιότητα, εκτός της τωρινής, ήταν το 2012, όταν χρησιμοποίησε το εσωτερικό του κτιρίου της Βουλής ως ντεκόρ για το τηλεοπτικό σποτ με το οποίο διαφήμισε την υποψηφιότητά της. Είχε προκαλέσει και τότε αντιδράσεις για την πρωτοβουλία της, αλλά και τη θυμηδία, λόγω της έπαρσης που χαρακτήριζε την ερμηνεία της στο βίντεο. Επτά χρόνια πέρασαν από τότε, αλλά «Oops! She did it again», για να αποτιμήσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής στην Μπρίτνεϊ Σπίαρς, που αγωνίζεται για την ελευθερία της…

Headlines