Ο φασίστας στη φυλακή, ο λεκές της Δημοκρατίας και οι ευθύνες όλων μας

Επειδή από χθες το βράδυ, με τη σύλληψη του νεοναζί υπαρχηγού της Χρυσής Αυγής, Χρήστου Παππά, βλέπουμε πολλούς να πανηγυρίζουν.

Επειδή, επί 8 μήνες που ο «Γκέρινγκ» της εγκληματικής οργάνωσης ήταν καταζητούμενος, πολλοί είχαν σιωπήσει, κι άλλοι έκαναν ανέξοδη κριτική χωρίς να κοιτάνε την καμπούρα τους.

Επειδή είναι ίδιον του πολιτικού μας συστήματος να αλληλοσυγχαίρονται ορισμένοι για τις επιτυχίες αλλά να κρύβονται στις αποτυχίες.

Κι επειδή η Ελλάδα τείνει να γίνει η ομηρική χώρα των Λωτοφάγων, ας θυμηθούμε ορισμένα στοιχεία:

• Βουλευτικές εκλογές 1996: Χρυσή Αυγή, 0,07% και 4.487 ψήφοι.
• Βουλευτικές εκλογές 6ης Μαίου 2012: Χρυσή Αυγή: 6,97%, 440.985 ψήφοι και 21 έδρες
• Βουλευτικές εκλογές 17ης Ιουνίου 2012: Χρυσή Αυγή: 6,92%, 426.027 ψήφοι και 18 έδρες
• Βουλευτικές εκλογές 20ης Σεπτεμβρίου 2015: Χρυσή Αυγή: 6,99%, 379.581 ψήφοι και 18 έδρες
• Βουλευτικές εκλογές 2015: Χρυσή Αυγή: 6,28% 388,447 ψήφους και 17 έδρες
• Ευρωεκλογές 2014: Χρυσή Αυγή 9,39% και 536.913 ψήφοι

Στη χώρα που θρήνησε από τις θηριωδίες των Ναζί πάνω από 700 χιλιάδες πατριώτες, υπήρξαν σχεδόν ένα εκατομμύριο ψηφοφόροι που πήγαν χωρίς αιδώ και ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή. Και που έκρυβαν την ψήφο τους στις συζητήσεις που είχαν.

Γιατί σε όλα αυτά τα χρόνια της ντροπής κανείς, πλην ενός στενού σκληρού πυρήνα, δεν έλεγε ότι ψηφίζει Χρυσή Αυγή.

Όταν, λοιπόν, πανηγυρίζουμε γιατί μπαίνει στη φυλακή και ο τελευταίος από την ηγετική ομάδα της εγκληματικής οργάνωσης, ας θυμόμαστε τη ντροπή της ελληνικής αστικής δημοκρατίας.

Ας θυμόμαστε ότι κανείς από εμάς δεν είναι άμοιρος ευθυνών για την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής από πέντε γραφικούς φασίστες σε 900 χιλιάδες «ξεγελασμένους», «αγριεμένους», «κρυφοακροδεξιούς», «απογοητευμένους» ή όπως αλλιώς πείτε τους, ψηφοφόρους.

Η σύλληψη του Χρήστου Παππά είναι μια καλή ευκαιρία για ενδοσκόπηση, για αυτοκριτική, και από τον ελληνικό λαό και από το πολιτικό σύστημα.

Δεν είναι ώρα για πανηγυρισμούς γιατί βάζουμε πίσω από τα κάγκελα το… δημιούργημά μας. Αλλά είναι η ώρα για να χτίσουμε τείχη δημοκρατίας απέναντι σε φασιστικά φαινόμενα, απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Και μη μου πείτε ότι και τώρα δεν υπάρχουν εστίες φασισμού και ολοκληρωτικές απόψεις ακόμη και σε κοινοβουλευτικά κόμματα.

Μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν «κρυφο-Παππάδες» που απλά φοράνε γραβάτα και κοστούμι και περνάνε τις φασιστικές ιδέες τους και τη ρητορική του μίσους που κρύβουν για την άποψη του άλλου.

Μη μου πείτε ότι δεν υπάρχουν ξενοφοβικές και ρατσιστικές απόψεις σε όλα τα κόμματα. Ή ότι δεν υπάρχουν «ψεκασμένοι» ηλίθιοι που εκμεταλλεύονται τις καταστάσεις και γίνονται ισχυροί, όπως η Χρυσή Αυγή από το 2012 και μετά.

Η διαφυγή του Παππά ήταν ντροπή για τη Δημοκρατία και για την επίσημη πολιτεία και την κυβέρνηση. Το λάθος διορθώθηκε έστω και με 8 μήνες καθυστέρηση.

Αλλωστε, για να αποδίδουμε τα του Καίσαρος, η Νέα Δημοκρατία έβαλε φυλακή τη Χρυσή Αυγή, κι αυτή δίκασε και καταδίκασε τους νεοναζί, όταν άλλοι έψαχναν επί χρόνια αίθουσες για να διεξαχθεί η δίκη για τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα.

Όμως, αυτά είναι παρελθόν, και είναι παντελώς αδιάφορη η πολιτική αντιπαράθεση για τον Παππά.

Το πάθημα και το μάθημα

Το πρόβλημα είναι αν πήραμε όλοι το μάθημά μας. Αν οι πολίτες θα επιτρέψουν ξανά να εμφιλοχωρήσει στην κοινωνία ένα ακροδεξιό κόμμα που θα λειτουργεί με χρυσαυγίτικους όρους.

Δηλαδή με τον τσαμπουκά, τις ύβρεις, τις βιαιοπραγίες και τα πογκρόμ σε βάρος μεταναστών, τους ξυλοδαρμούς και τις δολοφονίες των πολιτικών αντιπάλων.

Και το πρόβλημα που πρέπει να λύσουμε είναι αν το πολιτικό σύστημα έχει αντιληφθεί ότι ο «λεκές» στη Δημοκρατία είναι κυρίως δικό του έργο.

Με τις πολιτικές που εφάρμοσαν τα συστημικά κόμματα, με την απομάκρυνση από το λαό, με την καταπάτηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, με την ανατροφοδότηση του λαϊκισμού που γιγάντωσε και τη σπορά του φασισμού.

Κι αν ο Παππάς είναι πλέον πίσω από τα σίδερα, πάντα πρέπει να προσέχουμε τη σκύλα που ‘ναι σε οργασμό.

Πάντα πρέπει να προσέχουμε το αυγό του φιδιού που ψάχνει τρόπο να σπάσει.

Πάντα πρέπει να προσέχουμε τους Γκαίμπελς που ακόμη και σήμερα με… δημοκρατικό μανδύα ουρλιάζουν: «Θα ξαναγυρίσουμε και η γη θα τρέμει».

Πάντα πρέπει να θυμόμαστε ότι ο Χίτλερ ή ο Μουσολίνι κυριάρχησαν με… δημοκρατικό δικαίωμα.

Πάντα πρέπει να θυμόμαστε ότι μια κοινωνία προβάτων κάποια στιγμή σίγουρα θα βγάλει μια κυβέρνηση λύκων.

Και πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι…

Το Φύσσα και τον Λουκμάν, τα θύματα της Χρυσής Αυγής, δεν πρέπει να τα ξεχάσουμε…