Para bellum;

Πριν λίγους μήνες αυξήθηκε η στρατιωτική θητεία από 9 σε 12 μήνες, πριν λίγες ημέρες μάθαμε ότι διπλασιάζονται οι εισακτέοι στις στρατιωτικές σχολές: στην Ευελπίδων εισάγονται 370 αντί 170 που είχαν εισαχθεί πέρυσι, στη Δοκίμων 60 έναντι 34, στην Ικάρων 150 έναντι 66, κτλ. Ακόμη, η κυβέρνηση υποσχέθηκε προ ημερών ότι η στρατιωτική θητεία δεν θα είναι πλέον χαμένος χρόνος αλλά θα αξιοποιούνται οι δυνατότητες των νεοσυλλέκτων, οι οποίοι επιπλέον θα αποκτούν εξειδίκευση και πρόσθετα προσόντα «κατά το πρότυπο του Ισραήλ»

Παρουσιάστηκε κάπως σαν οι Ένοπλες Δυνάμεις να γίνονταν ταυτόχρονα «πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών» και «πρότυπη επιχείρηση», η οποία θα οδηγεί σε επαγγελματική πληρότητα οπωσδήποτε τους αριστούχους αλλά και κάθε φιλοπρόοδο – φαντάζει κάπως περισσότερο από οραματικό σε χώρα όπου η κυβέρνηση ετοιμάζεται να εγκαταστήσει τα υπουργεία πάνω στα ερείπια της χρεοκοπημένης πολεμικής της βιομηχανίας ΠΥΡΚΑΛ.

Επιπλέον, ξανά «κατά το πρότυπο του Ισραήλ» -αλήθεια, αποτελεί εθνικό στόχο να καταλήξουμε μιλιταριστικό κράτος, μονίμως επί ποδός πολέμου;-διατυπώνονται σκέψεις να καταργηθούν οι αναβολές για σπουδές και να εντάσσονται στον στρατό όλοι (ίσως και όλες ή έστω πολλές) από την ηλικία των 18 χρόνων – οπότε, σε συνδυασμό με τον οραματικό  μετασχηματισμό των Ενόπλων Δυνάμεων, οι νέοι θα σπουδάζουν εκεί και θα μπορούμε να καταργήσουμε τα Πολυτεχνεία-Πανεπιστήμια.

Φανερός στόχος αυτών «α λα Ισραήλ» σχεδιασμών είναι η ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων, το para bellum  του si vis pacem – μόνο που η Ελλάδα, ήδη διαθέτει από τους μεγαλύτερους στρατούς στον κόσμο αναλογικά με τον πληθυσμό της,: είναι 7^η στην παγκόσμια κατάταξη (13 στρατευμένοι ανά 1.000 κατοίκους) με το Ισραήλ δεύτερο (20 ανά 1.000 κατοίκους),  συντροφιά με πρότυπα κράτη όπως η Βόρεια Κορέα, το Σουδάν, η Ερυθραία, το Ομάν, κτλ. Καμιά  ευρωπαϊκή χώρα εκεί κοντά, πλην της αδελφής Κύπρου.

Το para bellum έχει τεράστιο κόστος – όχι μόνο κοινωνικό και οικονομικό αλλά και σε βάρος των αγαθών που υποτίθεται προστατεύει, της κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της χώρας: διπλασιάστηκαν (και) οι αμυντικές δαπάνες επί Κ. Καραμανλή που αρνήθηκε την «πολιτική του Ελσίνκι», οδηγηθήκαμε τελικά σε χρεωκοπία και σε κατάσταση μειωμένης ανεξαρτησίας και κυριαρχίας, όπως γνωρίζουν άριστα οι κυβερνήσεις της τελευταίας δεκαετίας.

Πριν λίγες ημέρες, ΣΥΡΙΖΑ και ΚΙΝΑΛ τάχθηκαν ρητά υπέρ της προσφυγής στη Χάγη μέσω δέσμευσης της Τουρκίας από την Ένωση σε «προδιαγραφές Ελσίνκι». Είναι καιρός, να αποδεσμευθεί και η ΝΔ από ολέθριες θέσεις και να υπάρξει πραγματικά εθνική εξωτερική πολιτική.