Τι σημαίνει «προοδευτική διακυβέρνηση» για τον ΣΥΡΙΖΑ

Ερχεται και επανέρχεται ο όρος «προοδευτική διακυβέρνηση». Από τα χείλη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ αλλά και κορυφαίων στελεχών. Μια τόσο κοντινή μα και μακρινή κουβέντα ή και σεναριολογία που υποδηλώνει και μια στρατηγική από τη μεριά της Κουμουνδούρου. Υποδηλώνει όμως και τις λεπτές αποχρώσεις ή γραμμές για τη στρατηγική αυτή που έχει να κάνει με το βασικό ταυτοτικό ζήτημα σήμερα για την αξιωματική αντιπολίτευση: το άνοιγμα και τις συμμαχίες. Και αυτές είναι κοινός τόπος πως δεν τις βλέπουν όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ με την ίδια οπτική. Η συζήτηση δε, θα αναζωπυρωθεί από αύριο στο Κατράκειο, όπου και θα ανοίξει την αυλαία της η Προγραμματική Συνδιάσκεψη του ΣΥΡΙΖΑ για τρεις ημέρες.

Πάμε όμως να δούμε τον όρο που πιο έντονα άνοιξε ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας εδώ και έναν μήνα με τη συνέντευξή του αρχικά στην Ολγα Τρέμη. Είναι όρος που απλώς θέλει να ρευστοποιήσει τη στρατηγική του Κινήματος Αλλαγής – που επίσης και προγενέστερα χρησιμοποιεί τον εν λόγω όρο; Ή απλώς είναι μια μακρά στρατηγική Τσίπρα για τις κάλπες και τις διερευνητικές όπου και θα επιχειρηθεί προγραμματικό άνοιγμα και κάλεσμα για συγκλίσεις σε άξονες; «Οσοι αυτοαποκαλούνται προοδευτικοί θα πρέπει να απαντήσουν πάντως όταν και άμα τεθεί το ερώτημα.

Πάντως, η απλή αναλογική αφήνει χώρο για τις μικρότερες δυνάμεις αλλά της πιέζει κιόλας», λέει στα «ΝΕΑ» τέως υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ, που βλέπει θετικά ένα άνοιγμα αλλά με όρους και όχι με θολή απεύθυνση.

Αλλη οπτική

Πάντως, όλο το προηγούμενο διάστημα, μια σειρά από στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ ζύμωσαν με αρθρογραφία και παρεμβάσεις τους τη δική τους οπτική για την «προοδευτική διακυβέρνηση». Για παράδειγμα, ο Δημήτρης Χατζησωκράτης, μέλος του ΠΣ του κόμματος: «Με δεδομένο ότι όλα τα κόμματα της προοδευτικής αντιπολίτευσης ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, ΚΙΝΑΛ, ΚΚΕ, ΜέΡΑ25 θα διαθέτουν – μπορούν να διαθέτουν – ως άθροισμα την πλειοψηφία των εδρών στη νέα Βουλή, που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές με την απλή αναλογική, γιατί να μην είναι δυνατόν να συγκροτήσουν μια κυβέρνηση, πέστε την ειδικού σκοπού, και συγκεκριμένης χρονικής δέσμευσης;».

Και μόλις χθες ο Νίκος Μπίστης, συνομιλητής του Τσίπρα στο Πολιτικό Κέντρο (πρωινός καφές): «Γιατί αυτό που προτείνει (σ.σ. ο Τσίπρας) για την Ευρώπη, αυτό που ήδη υλοποιείται σε Ισπανία και Πορτογαλία, δεν μπορεί να είναι απραγματοποίητο στην Ελλάδα, λόγω της περίφημης ελληνικής ιδιαιτερότητας. Η εμπειρία, εξάλλου, λέει ότι τα γενικά ρεύματα καθυστερούν αλλά τελικά περνάνε και από τη χώρα μας. Μόνο που εμείς τώρα δεν έχουμε χρόνο αν θέλουμε να αξιοποιήσουμε και την απλή αναλογική», έγραψε ο Μπίστης, ενώ μια παράλληλη κουβέντα που γίνεται στην Κουμουνδούρου είναι πως το όλο συνεργατικό εγχείρημα πριμοδοτείται πλέον από το PES στην Ευρώπη και ευρύτερα προοδευτικές δυνάμεις.

Δεξαμενή

Το βλέπουν όμως όλοι εντός ΣΥΡΙΖΑ με τον ίδιο τρόπο; Οχι. Δυνάμεις που βλέπουν αλλιώς τα μέτωπα υπάρχουν και σύμφωνα με εκτιμήσεις αυτές θα εκφραστούν και στην προσεχή Συνδιάσκεψη. Για παράδειγμα, ένα μέρος του διατασικού ρεύματος της Ομπρέλας, αλλά και της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ, θεωρεί πως η μεγάλη δεξαμενή για συμμαχίες είναι στους νέους και στο τμήμα των επισφαλών και εργαζομένων. Εδώ συναντάται και μια συνδυαστική στρατηγική από στελέχη που πιστεύουν πως η αλίευση στη νεολαία δεν αναιρεί το άνοιγμα σε προοδευτικές δυνάμεις, αλλά με προγραμματικούς όρους και όχι με χαρακτήρα συγκόλλησης και αθροίσματος. Κοινός τόπος είναι πάντως πως υπάρχει η συγκυρία να πειστεί το ΚΙΝΑΛ να λάβει τις ευθύνες του στην κατεύθυνση ενός αντιδεξιού μετώπου.