Ο πόλεμος κατά της βλακείας δεν πρέπει να χαθεί

Και να λοιπόν που όλος ο πλανήτης, φυσικά και η χώρα μας… κυνηγάει την ουρά του κοροναϊού.

Ατέρμονοι κύκλοι γύρω από το ίδιο αποτέλεσμα, ένας κόσμος κουρασμένος, μπουχτισμένος, ανήσυχος για το μέλλον του.

Μια οικονομία στην κόψη του ξυραφιού, όσα λεφτόδεντρα κι αν φυτέψεις, όσες πατέντες κι αν βρεις, όσα επιδόματα κι αν δώσεις.

Είμαστε στις αρχές Ιουλίου, οι μετακινήσεις του πληθυσμού για τις καλοκαιρινές διακοπές δεν έχουν καν αρχίσει, τα νησιά δεν έχουν ακόμη πολλούς τουρίστες, και συζητάμε λες και είμαστε στον Σεπτέμβριο.

Τα κρούσματα αυξάνονται δραματικά, οι εισαγωγές στα νοσοκομεία το ίδιο, ο Τσιόδρας βγήκε πάλι στην επιφάνεια και ο Μητσοτάκης δύο και τρεις φορές την ημέρα ικετεύει τον πληθυσμό να σπεύσει να εμβολιαστεί.

Σχεδόν 2 στους 3 Ελληνες δεν έχουν κάνει το εμβόλιο, όταν η κυβέρνηση διαβεβαίωνε ότι τον Ιούνιο θα έχουμε ξεπεράσει κατά πολύ το 50% και σίγουρα θα ήταν κοντά στο 70%.

Κι εκεί που τον Μάιο, με τους 100 χιλιάδες εμβολιασμούς την ημέρα, όλα έδειχναν να βαίνουν καλώς, ξαφνικά η «Ελευθερία»… έκατσε.

Πολλές είναι οι αιτίες που οδήγησαν στη σημερινή κατάσταση, που ενισχύουν τους φόβους για περαιτέρω μέτρα, για περιορισμούς, για προνόμια και αποκλεισμούς.

Ενώ δεν θα έπρεπε καν να μιλάμε για διαχωρισμούς και για πολίτες δύο ταχυτήτων, έφτασε η στιγμή που ο απολογισμός για τον εμβολιασμό είναι κακός και οι υπεύθυνοι για την κατάσταση αυτή πολλοί.

Και η κυβέρνηση έκανε πολλά επικοινωνιακά λάθη, και οι επιστήμονες προκάλεσαν απίστευτη σύγχυση με τα εμβόλια, και οι δημοσιογράφοι μετέτρεψαν το μείζον στοίχημα της «Ελευθερίας» σε τηλεοπτικό σόου όπου ο καθένας έλεγε ό,τι του κατέβει.

Δυστυχώς όλο το πολιτικό σύστημα δεν στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, δεν γίνονται οι πολιτικοί μας, οι καθοδηγητές των πολιτών.

Δυστυχώς, και ίσως είναι πια αργά, επικράτησαν οι ψεκασμένοι, οι άθλιοι υπηρέτες της δημοσιοκαφρίλας του μακελειού και της κακιάς της ώρας, οι ακραίοι εκκλησιαστικοί κύκλοι, οι τηλεπωλητές κηραλοιφών για τη φαλάκρα, οι αμφισβητίες της επιστήμης που έχει σώσει ζωές επί αιώνες, και οι όψιμοι ηγέτες του αντιεμβολιαστικού κινήματος που δυστυχώς είναι και βουλευτές κι εκπροσωπούν ένα κομμάτι του πολιτικού φάσματος που θα έπρεπε να είναι προοδευτικό, θα έπρεπε να είναι μπροστάρης της εθνικής προσπάθειας.

Φταίνε λοιπόν όλοι, και η κυβέρνηση που έχει την υποχρέωση να πείσει τους πολίτες να εμβολιαστούν, και η αντιπολίτευση που έστειλε αμφιλεγόμενα μηνύματα και κινούταν μεταξύ των ψεκασμένων αντιεμβολιαστών και μιας ομάδας που κάνει φθηνή αντιπολίτευση ακόμη και για τόσο σοβαρά θέματα.

Είναι κατανοητό να φοβούνται οι πολίτες, να ανησυχούν για τα νέα εμβόλια, να εκφράζουν προβληματισμούς και να ρωτάνε.

Είναι ακατανόητο γιατί το πολιτικό σύστημα δεν απαντά στα ερωτήματα των πολιτών και γιατί οι επιστήμονες δεν είναι πιο σαφείς.

Αλλά είναι από την άλλη ακατανόητο να μην αντιλαμβάνονται οι πολίτες έννοιες όπως η ατομική ευθύνη και η κοινωνική αλληλεγγύη.

Κάνουμε εμβόλιο για να μην πάμε στην εντατική, για να περάσουμε τον ιό ελαφρά, αλλά και για να προστατέψουμε τους γύρω μας, τη χώρα μας, τον Εθνικό Σύστημα Υγείας που θα δεχθεί νέο κύμα πίεσης.

Ας σταματήσουμε, επιτέλους να παίζουμε με τις ζωές μας, τις ζωές των παιδιών μας και των γύρω μας. Πρέπει να γίνει το εμβόλιο και πρέπει να χτίσουμε τείχος ανοσίας απέναντι στους ανόητους, απέναντι στους ψεκασμένους, όχι απέναντι στους δικαιολογημένα ανησυχούντες πολίτες. Αυτούς μόνο να τους πείσουμε μπορούμε.

Από εδώ και στο εξής η κατάσταση θα χειροτερέψει. Μπορεί να δούμε και 1.000 και 2.000 κρούσματα ημερησίως. Μπορεί να δούμε ξανά γεμάτα νοσοκομεία και πολλούς νεκρούς.

Το έχουμε ξαναζήσει, όμως, όλοι έπρεπε να πάρουμε το μάθημά μας. Και οι κυβερνώντες ώστε να μην ξανακάνουν τα ίδια λάθη, και η αντιπολίτευση, ώστε να πάψει να παίζει βρόμικα και να «μαζέψει» τους ψεκασμένους της, και οι πολίτες που πρέπει να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Η πλειονότητα του κόσμου δεν μπορεί να αφήσει την τύχη του στους ηλίθιους, δεν πρέπει να χαθεί η μάχη και κατά του κοροναϊού, αλλά και κατά της βλακείας.