Με την ανοχή της ΕΕ τα βήματα του Ερντογάν για την τουρκοποίηση της Ευρώπης

Το εάν και κατά πόσο η κυρία Άνγκελα Μέρκελ υποκλίνεται από ανάγκη, ή από διπλωματικό ελιγμό στα 4,5 εκατομμύρια τούρκων μεταναστών της Γερμανίας, αυτό δεν βαρύνει ως υποχρέωση τα υπόλοιπα δεκάδες εκατομμύρια των πολιτών της ΕΕ. Για τον απλούστατο λόγο, ότι κάθε κυβέρνηση, σε όλα τα κράτη-μέλη της ΕΕ που φιλοξενούν μετανάστες, αντιμετωπίζει ως εσωτερικό της  πρόβλημα τη διαβίωση των μεταναστών. Και όχι ως …πανωπροίκι των υπόλοιπων 26 κρατών-μελών της ΕΕ.

Όμως η κυρία Μέρκελ, που η θητεία της στην Γερμανική καγκελαρία λήγει φέτος, δεν εννοεί να εγκαταλείψει ή μάλλον να εξαλείψει το αρνητικό στίγμα της έναντι του συνόλου των κρατών-μελών της ΕΕ, παρασύροντας αρκετά κράτη-μέλη της ΕΕ, σε μια καθαρώς αντιευρωπαϊκή-αντικοινοτική συμπεριφορά η οποία στηρίζεται:

– Στις ψήφους των τούρκων μεταναστών, πολλοί από τους οποίους είναι οργανωμένοι σε ομάδες φιλοισλαμικής-αντιευρωπαϊκής κρούσης. Οι ομάδες αυτές δρουν εκβιαστικά, κατά των Βρυξελλών, σε κάθε κίνηση ή απόφαση των θεσμικών της οργάνων, που αντιστρατεύονται την απειλή κυρώσεων κατά της Τουρκίας, για τον διαλυτικό ρόλο του Ερντογάν κατά της ενότητας και της ευταξίας στο χώρο της ανατολικής Μεσογείου.

– Στην προμήθεια πολεμικού υλικού από τη Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία, κυρίως προς το Ερντογανικό νεοφασιστικό καθεστώς της Τουρκίας, που διεκδικεί ρόλο νεο-οθωμανικής κυριαρχίας στην ανατολική Μεσόγειο και τον Καύκασο. Στην περίπτωση μάλιστα αυτή και τα τέσσερα αυτά κράτη-μέλη της ΕΕ, ενώ θεωρητικά δέχονται την ιδρυτική πράξη της ΕΕ, δια της οποίας απαγορεύεται στα μέλη της να προμηθεύουν πολεμικό υλικό σε χώρες, που υπονομεύουν με πολεμική απειλή και πολεμικές πράξεις κράτη-μέλη της ΕΕ, εν τούτοις στην πράξη υποκύπτουν στα οικονομικά οφέλη από την πώληση πολεμικού υλικού σε εχθρούς της ΕΕ.

Τόσο η Ελλάδα, όσο και η Κύπρος βεβαιώνουν εκ των πραγμάτων το γεγονός, ότι αποτελούν καθημερινό στόχο κατά της κυριαρχίας τους, τόσο στον θαλάσσιο όσο και στον εναέριο χώρο τους, από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις. Και όπως κατ’ επανάληψιν έχουμε καταγγείλει η απειλή αυτή αφήνει αδιάφορους τους προμηθευτές των όπλων προς την Τουρκία…

Το εάν η συμπεριφορά αυτή του εξοπλισμού των εχθρών της ΕΕ θα μπορούσε να ελεγχθεί ως δυναμίτιδα στα θεμέλια της ευρωπαϊκής ενότητας, μέχρι στιγμής δεν φαίνεται «να ιδρώνει το αυτί» των θεσμικών οργάνων της ΕΕ. Επομένως ο χαρακτηρισμός της αδιαφορίας αυτής άνετα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως διευκόλυνση της πορείας προς μία συστηματική τουρκοποίηση της Ευρώπης.

Πρόβα τζενεράλε στα Βαρώσια

Στο σημείωμά μου αυτό, κρίνω σκόπιμο να γράψω κάτι ακόμη και για το πώς ο Ερντογάν με το γελοίο αλλά και επικίνδυνο επιτελείο του, των νεογενίτσαρων Νταβούσογλου και Ακάρ (αντιστοίχως υπουργούς Εξωτερικών και Άμυνας) κορυφώνουν, αυτά τα 24ωρα, τις ωμές παραβιάσεις της Κυπριακής κυριαρχίας με την μετατροπή της κατεχόμενης νεκρής πόλης της Αμμοχώστου σε χώρο υποτελή στο τουρκοκυπριακό ψευδοκράτος (ΤΚΔΒΚ) και μάλιστα με την υποχρέωση των χιλιάδων ελληνοκυπρίων διωγμένων κατοίκων της Αμμοχώστου να διεκδικήσουν την κυριότητα των ακινήτων τους υπό τους όρους του ψευδοκράτους! (Να τον χαίρεστε αξιότιμοι κύριοι ηγέτες της ΕΕ τον νεοχαλίφη της Άγκυρας για την ακώλυτη πορεία του προς τον ευτελισμό της ευρωπαϊκής αξιοπρέπειας).

Τίποτε δεν έχει να ζηλέψει ο σημερινός ψευδοπρωθυπουργός των κατεχομένων της Κύπρου Ερσίν Τατάρ, από τον εικονιζόμενο δικτάτορα της Κούβας Φουλγένσιο Μπατίστα, στο στιγμιότυπο αυτό του ξέφρενου κεφιού του με μπουκάλια αμερικανικού ουίσκι και το λατινοαμερικάνικο σομπρέρο στο μυαλοπαρμένο κρανίο του…

Στις 20 λοιπόν Ιουλίου ο Ερντογάν με τον τοποτηρητή του στην κατεχόμενη Κύπρο Ερσίν Τατάρ, αναμένεται να εξαγγείλει σωρεία από γελοιότητες για την ανάδειξη των Βαρωσίων σε ένα είδος τουρκικού Μαϊάμι, γιατί όχι και Αβάνας της Κούβας του δικτάτορα Φουλχένσιο Μπατίστα, ο οποίος έχει μετατρέψει την ιστορική μεγαλόνησο Κούβα σ’ ένα είδος οίκου ανοχής των εκατομμυριούχων του Μαϊάμι…

Όλες αυτές τις κινήσεις υποδούλωσης στο καθεστώς Ερντογάν τις πληροφορούνται και τις γνωρίζουν τα θεσμικά όργανα της ΕΕ, από την Κομισιόν μέχρι την ΕΚΤ και το Ευρωκοινοβούλιο, χωρίς την παραμικρότερη κύρωση κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Ερντογάν. Επομένως, ο χαρακτηρισμός αυτής της μειοδοτικής ευρωπαϊκής ανοχής, ως τουρκοποίηση της Ευρώπης, δεν είναι υπερβολή αλλά ωμή πραγματικότητα! Και μάλιστα μέχρι του σημείου να αναρωτώμεθα, εάν ο Ερντογάν σχεδιάζει να πετύχει εκείνο που δεν το κατόρθωσε ούτε ο Σουλεϊμάν ο μεγαλοπρεπής. Δηλαδή την τελική άλωση της Ευρώπης!

Όμως, καιρός για περισσότερη σοβαρότητα και ευθύνη στην πολιτική τακτική της ΕΕ, αναφορικά με την εκτροπή του Ερντογάν σε αντιευρωπαϊκές αθλιότητες. Το ίδιο καιρός είναι και για μια υπεύθυνη και αποτελεσματικότερη εξωτερική πολιτική έναντι των τουρκικών αθλιοτήτων, από τον ελληνο-κυπριακό πολιτικό άξονα. Για το δίδυμο αυτό των ελληνικών δυνάμεων που δεν είναι παρείσακτο, (όπως η Τουρκία), αλλά ισότιμο κράτος-μέλος της ΕΕ και με πάλλευκο πολιτικό μητρώο.