Εμβόλιο: Στο χορό των… κινήτρων εμβολιασμού μπαίνει και η ιδιωτική πρωτοβουλία

Στο παιχνίδι των κινήτρων για τον εμβολιασμό των πολιτών, μπαίνει σιγά – σιγά και η ιδιωτική πρωτοβουλία της χώρας.

Μετά από μεγάλη προσπάθεια και εκατομμύρια εμβολιασμούς υπάρχει μια κάμψη, και αναζητούνται τρόποι να πειστούν, αυτοί που έχουν αμφιβολίες ή φοβούνται ενδεχομένως, να εμβολιαστούν.

Έτσι αρκετές επιχειρήσεις, αποφασίζουν να παρέχουν κίνητρα, όπως έξτρα χρήματα, ύψους -σε μία περίπτωση- ακόμη και 500 ευρώ, για κάθε εργαζόμενο που ολοκληρώνει την διαδικασία εμβολιασμού του, παρέχοντας το επίσημο πιστοποιητικό.

Πολλές εξάλλου, συνοδεύουν την παροχή κινήτρων με καμπάνια ενημέρωσης και προτροπές τους εργαζομένους να προβούν σε εμβολιασμό κατά του κοροναϊού.

Αντίστοιχες κινήσεις έχουμε δει στις ΗΠΑ, όπου οι εργοδότες έχουν αρχίσει ήδη να προσφέρουν κάθε λογής προνόμια στους εργαζομένους τους ως κίνητρα για τον εμβολιασμό, όπως ρεπό, χρηματικά ποσά και bonus. Άλλες ωστόσο προχωρούν σε απολύσεις.

Απολύσεις

Μια τέτοια περίπτωση καταγράφηκε στο Χιούστον, όπου στο νοσοκομείο Houston Methodist, περίπου 150 υπάλληλοι που είχαν αρνηθεί το εμβόλιο, απολύθηκαν ή παραιτήθηκαν. Αξίζει να σημειωθεί ότι, σύμφωνα με το barrons.com, o  Ομοσπονδιακός Δικαστής δεν δικαίωσε τους απολυμένους υπαλλήλους που κατέθεσαν αγωγή ζητώντας την επαναπρόσληψή τους, απορρίπτοντας τους ισχυρισμούς τους, ότι τα εμβόλια είναι «πειραματικά και επικίνδυνα».

Στη χώρα μας έχει καταγραφεί μια απόλυση εργαζομένου που αρνήθηκε να εμβολιαστεί. Πρόκειται για την περίπτωση του φυσικοθεραπευτή του γηροκομείου της Ιεράς Μητρόπολης Ηλείας, η σύμβαση του οποίου λύθηκε με απόφαση του Μητροπολίτη Γερμανού εξαιτίας αυτής της άρνησής του.  Μάλιστα η κίνηση αυτή, όπως είπε ο Μητροπολίτης, είχε ως στόχο να προστατεύσει την υγεία των ηλικιωμένων που φιλοξενούνται στο Γηροκομείο της Ι. Μ. Ηλείας στη Γαστούνη, καθώς και των εργαζομένων στο ίδρυμα.

Το θέμα απόλυσης των ανεμβολίαστων εργαζομένων, έχει τεθεί πολλάκις, από τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων, ο οποίος είχε σημειώσει πως ο λόγος που κάνουμε το εμβόλιο δεν είναι μόνο προσωπικός. «Είναι και συλλογικός και κοινωνικός».

Πρόσθεσε δε ότι «η κυβέρνηση δεν έχει κανέναν λόγο και καμία πρόθεση να νομοθετήσει και να βάλει άρθρο σε κάποιο νόμο για απόλυση ανθρώπων που δεν εμβολιάστηκαν. Όμως στην υπάρχουσα νομοθεσία, στην κείμενη νομοθεσία, υπάρχει διάταξη για απόλυση υπαλλήλου που θέτει σε κίνδυνο την επιχείρηση. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί είναι καλό στην ζωή να ξέρεις ότι έχεις και υποχρεώσεις και όχι μόνο δικαιώματα».

Ως έσχατη λύση η υποχρεωτικότητα

Η Εθνική Επιτροπή Βιοηθικής, πάντως έδωσε το πράσινο φως στην υποχρεωτικότητα του εμβολιασμού για συγκεκριμένες κατηγορίες, πολιτών, ως έσχατη λύση. Στην εισήγησή της αναφέρει ότι η σύσταση υποχρεωτικότητας αφορά μόνο στις συγκεκριμένες επαγγελματικές ομάδες του προσωπικού των μονάδων υγείας δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, καθώς και στο προσωπικό μονάδων περίθαλψης ευπαθών ομάδων.

Η Επιτροπή εισηγείται να ακολουθηθούν τρία στάδια:

α) Προσαρμοσμένες σε κάθε επαγγελματική ομάδα (ιατροί, νοσηλευτές, εργαστηριακοί, προσωπικό μονάδων φροντίδας, κ.λπ.) εκστρατείες στοχευμένης ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης για εκούσιο εμβολιασμό, οι οποίες βασίζονται σε επιστημονικά στοιχεία που επικαιροποιούνται συνεχώς, με προϋπόθεση την προηγούμενη κατανόηση των φόβων και των γενικότερων αντιλήψεων.

β) Μέτρα ενθάρρυνσης/αποθάρρυνσης που θα μπορούσαν να σχεδιαστούν από την Πολιτεία σε συνεργασία με τη διοίκηση των μονάδων υγείας, όπως π.χ. διευκόλυνση του ραντεβού για τον εμβολιασμό, ελαστικότητα στο ωράριο εργασίας τις ημέρες του εμβολιασμού, προτεραιότητα στη επιλογή αδειών, ή υποχρεωτική χρήση διπλής μάσκας και εξοπλισμού ατομικής προστασίας.

γ) Πρόβλεψη υποχρεωτικότητας ως έσχατη λύση, η οποία πρέπει να έχει συγκεκριμένο χρονικό ορίζοντα και να εφαρμοσθεί μόνον εφόσον τα προηγούμενα μέτρα δεν αποφέρουν σημαντική αύξηση του ποσοστού εμβολιασμού. Η ακριβής εφαρμογή τέτοιου μέτρου αφενός πρέπει να ορίζεται με βάση το εργατικό ή το δημόσιο δίκαιο, αφετέρου απαιτεί να συνυπολογίζονται τυχόν συνέπειες στον καταμερισμό καθηκόντων και στελέχωση των δομών σε περίπτωση μη συμμόρφωσης, ώστε να αποφεύγεται η υπολειτουργία των τελευταίων ή η εργασιακή επιβάρυνση των άλλων εργαζομένων.