Ο Γιώργος Πατεράκης εξηγεί τι είναι η μουσική πλατφόρμα που ονομάζεται «String Theory»

Ο Γιώργος Πατεράκης και οι String Theory, έρποντας αργά επί έναν χρόνο στα σκοτεινά μπουντρούμια της καραντίνας Γιουχάν – Sars-19, ξεπροβάλλουν στο φως και επιτέλους ξανασυναντούν τους φίλους τους στις 9 και 10 Ιουλίου στον κήπο του νέου τους χώρου, στο Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α., Κορυτσάς 39, στον Βοτανικό.

Οι String Theory, ακριβείς σαν μοριακή κουζίνα, τολμηροί σαν πιάτο τριών αστέρων Michelin, ανάλαφροι σαν μαρέγκα του Βάρσου Κηφισιάς και σοβαροί σαν καρδιακή προσβολή θα σερβίρουν φιλέτα Δον Κιχώτη σε μαρινάδα Γιάννη Φλωρινιώτη, Σαπφώ με σως William Blake, λαϊκοπόπ δευτεράντζες β’ διαλογής με vinaigrette αναγεννησιακής αντίστιξης και έναν σωρό εξωτικές, απόκοσμες, και τρυφερές γεύσεις με απολαυστικά μουσικά toppings και φιλολογικά κρουτόν.

Σε όλες τις συναυλίες θα τραγουδά μαζί μας η αγαπημένη μας mezzo soprano Ιωάννα Φόρτη.

Ο Γιώργος Πατεράκης μίλησε στο in.gr λίγο πριν τις δύο συναυλίες.

Τι είναι οι String Theory; Μια παρέα, ένα φωνητικό συγκρότημα, μια κολεκτίβα, ένα αστείο;

To String Theory είναι μια μουσική πλατφόρμα που οργανώνει παραστάσεις, συναυλίες, χορωδιακά εργαστήρια, διαλέξεις. Περιέχει μόνιμα το φωνητικό κουαρτέτο, τρία μεγάλα μικτά χορωδιακά σύνολα και μικρά οργανικά.

Τα χορωδιακά σύνολα αποτελούνται από επαγγελματίες και από ερασιτέχνες που εργάζονται με τη σοβαρότητα των επαγγελματιών και με το κέφι των ερασιτεχνών. Είναι παρέα; Δεν ξέρω… Είναι όσο παρέα γίνονται ετερόκλητοι άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, που χωρίς εμφανή λόγο καταβάλλουν ενέργεια, διαθέτουν χρόνο και αφοσίωση και στο τέλος πετυχαίνουν από το τίποτα να δημιουργήσουν -και πολύ συχνά το καταφέρνουν- μαγικές στιγμές, και να τις επικοινωνήσουν στο κοινό.

Όταν με ρωτούν αν αυτά που κάνω τα κάνω “για αστείο” μου έρχεται στο μυαλό ο Τσάπλιν. Τι θα έλεγε κανείς; Πως είναι “αστείος”; Πως είναι “γελοίος”; Πως είναι “πολύ σοβαρός”; Το μόνο που έχω να πω είναι πως με τον τρόπο που οι συμμετέχοντες έχουν ενστερνιστεί τη συνθήκη συγκέντρωσης και αυτοπειθαρχίας πάνω σε ό,τι δουλεύουμε, έχουν κερδίσει τον αδιαπραγμάτευτο σεβασμό μου – και αυτό το λέω πολύ σοβαρά. Κατά τα λοιπά, επιτρέψτε μου να προσθέσω πως τα πιο σοβαρά πράγματα στις τραγωδίες του Σέξπιρ τα λέει ο γελωτοποιός (ο “fool”).

Έχετε κατά καιρούς διασκευάσει ευφάνταστα λαικοπόπ επιτυχίες δίνοντας τους μια άλλη διάσταση. Τι σας τραβάει σε ένα τραγούδι για να το διασκευάσετε;

Δεν ήταν ποτέ ζητούμενο μου να διασκευάζω τραγούδια. Οι διασκευές στις οποίες αναφέρεστε ήταν όλες μέρος μιας συγκεκριμένης “αντι-σνόμπ” παράστασης του String, το “Cheap: low quality – high fun”. Είχα πάρει κυρίως απαξιωμένα κομμάτια των 70’s & 80’s και είχα βάλει από ένα κυρίαρχο “τεχνικό” μουσικό συστατικό στο καθένα: σε κάποια είχα βάλει σύνθετη, “προχωρημένη” αρμονία, στο άλλο είχα χρησιμοποιήσει αναγεννησιακή αντίστιξη, στο τρίτο basso continuo της εποχής μπαρόκ και ούτω καθεξής. Θα έλεγα πως η κεντρική ιδέα ήταν το κοινότοπο “everything is what you make of it”.

Στις εμφανίσεις σας υπάρχει αυτοσχεδιασμός ή είναι όλα προσχεδιασμένα;

Όσος αυτοσχεδιασμός υπάρχει στην εκτέλεση ενός ρόλου πχ από τον Ριχάρδο Γ’: Το κείμενο είναι δεδομένο. Οι δυνατότητες απόδοσης και ερμηνείας όμως είναι απεριόριστες και έχουν να κάνουν με την όλο και μεγαλύτερη αφομοίωση του κειμένου, το συνεχές δούλεμα της τεχνικής, την διάθεση της στιγμής και την ανταπόκριση του εκάστοτε κοινού.

Εγκαινιάζετε με αυτές τις εμφανίσεις σας το νέο σας προσωπικό χώρο έκφρασης, το Βιομηχανικό Πάρκο ΠΛ.ΥΦ.Α στον Βοτανικό. Τι σχέδια έχετε για τον χώρο στο μέλλον;

Τα σχέδια των ανθρώπων τα βλέπει ο ουρανός και γελάει. Όταν ακόμα φτιάχναμε τον χώρο αναρωτιόμασταν “καλά θα πάει, τι μπορεί να πάει στραβά;” Τρεις μήνες αφότου ανοίξαμε, ήρθε ο κορονοϊός και κλείσαμε. Σε λίγους μήνες θα γίνει το ίδιο. Τώρα κάνουμε υπομονή και ευχόμαστε μόνον μερικά βασικά πράγματα: να μην πέσει μετεωρίτης, να μην έρθουν οι εξωγήινοι… τέτοια.

Σε ποιον μεγάλο σταρ του σύγχρονου τραγουδιού δεν θα αρνιόσασταν συνεργασία;

Με το “μεγάλο σταρ” εννοείτε να είναι πολύ διάσημη/ος ή η καλλιτεχνική του αξία να είναι για εμάς εμβληματική; Το ρωτώ γιατί το ένα δεν εγγυάται επ’ ουδενί την ύπαρξη του άλλου. Αν και μας ενδιαφέρει πολύ η συνθήκη της συνεργασίας -και είναι μάλιστα ένας από τους στόχους μας- δεν νομίζω πως θα συνεργαζόμασταν με οποιονδήποτε εν λευκώ.