«Μαμά, πότε θα έρθεις»: Κραυγή αγωνίας για τα παιδιά στην Ινδία που άφησε ορφανά ο κοροναϊός

Σε ένα μικρό, πολύχρωμo σπίτι στην ανατολική ακτή της Ινδίας, η G. Sonali Reddy μαγειρεύει και ταΐζει τα μικρότερα αδέλφια της τη μέρα και τους βάζει για ύπνο τη νύχτα, ελπίζοντας να πως θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν τους φόβους τους, όπως θα έκανε και η μητέρα της.

Η Sonali, ακόμα παιδί στα 14 της, είναι ο προστάτης της οικογένειάς της. Πριν από μερικά χρόνια, ο πατέρας της έβαλε τέλος στη ζωή του αφού η επιχείρησή του κατέρρευσε οικονομικά. Τότε τον Μάιο, η μητέρα της, η Sabita, κόλλησε κοροναϊό ενώ η πανδημία σάρωσε την Ινδία.

Μέσα σε λίγες ώρες, αφού έφτασε στο πλησιέστερο νοσοκομείο καθώς είχε ανάγκη από οξυγόνο, η κυρία Reddy ήταν νεκρή.

«Η μητέρα μου μας κρατούσε ασφαλείς, όπως κάνει μια ομπρέλα, από τη ζέστη και τη βροχή της ζωής», περιγράφει η Sonali στους New York Times, συγκρατώντας τα δάκρυα της. «Φαντάζομαι ότι είναι κοντά μου. Αυτό με κάνει να συνεχίζω».

Πηγή: New York Times

Ορφανά 3.000 παιδιά στην Ινδία

Η Sonali και τα αδέλφια της συγκαταλέγονται στα περισσότερα από 3.000 παιδιά της Ινδίας που έμειναν ορφανά κατά τη διάρκεια της πανδημίας.

Αποτελούν μια θλιβερή απόδειξη για την καταστροφή που προκάλεσε η πανδημία του κοροναϊού, αφαιρώντας εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως.

Τα ινδικά κράτη έχουν ανακοινώσει αποζημίωση περίπου 7 έως 68 δολάρια τον μήνα για κάθε ορφανό, μαζί με υποσχέσεις για φαγητό και δωρεάν εκπαίδευση.

Ο πρωθυπουργός Ναρέντα Μόντι ορκίστηκε σε ένα tweet για «διασφάλιση ζωής αξιοπρέπειας» των παιδιών.

Πηγή: New York Times

Αλλά οι υποστηρικτές φοβούνται ότι όταν το ενδιαφέρον αναπόφευκτα εξασθενίσει, τα ορφανά θα μείνουν επιρρεπή προς εκμετάλλευση.

Ήδη, τα παιδιά, σοκαρισμένα σε ορισμένες περιπτώσεις από την απώλεια ολόκληρης της οικογένειάς τους, δυσκολεύτηκαν να αποκτήσουν πιστοποιητικά θανάτου για να δικαιούνται κρατικές παροχές. Κάποια από αυτά θα δυσκολευτούν επίσης να επιστρέψουν στο σχολείο.

Μακροπρόθεσμα, τα ορφανά από φτωχές οικογένειες σε απομακρυσμένες περιοχές αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο εμπορίας ανθρώπων και παιδικού γάμου. Η εμπορία παιδιών είναι εκτός ελέγχου στην Ινδία, όπου είναι είτε σκλάβοι είτε εργαζόμενοι του σεξ. Και η χώρα έχει τον μεγαλύτερο αριθμό παιδικών γάμων στον κόσμο, σύμφωνα με την Unicef.

Η υιοθέτηση δεν αποτελεί επιλογή για πολλά από τα ορφανά, δεδομένου των πολιτιστικών ταμπού κατά της πρακτικής. Τα μεγαλύτερα παιδιά, ιδίως, συχνά δεν ταιριάζουν με τις θετές οικογένειες.

«Θέλουμε να πάμε στη μαμά»

Η Sonali άκουσε προσεκτικά καθώς λάμβανε μια λίστα με οδηγίες για τη χρήση του τραπεζικού της λογαριασμού. Τα αδέλφια της – η Jagabalia, 8 και η Bhabana, 5 ετών – κοίταζαν αδιάφορα, κρατώντας το μπλε φόρεμα της αδερφής τους, όπως περιγράφεται στους nytimes.

Ακόμα και πριν από το θάνατο της μητέρας της, η οικογένεια με το ζόρι τα έβγαζε πέρα. Πρόσφατα χήρα, η κα Reddy άνοιξε ένα μικρό κατάστημα για σνακ στο μπροστινό δωμάτιο του σπιτιού τους. Ξόδεψε τα λίγα χρήματα που είχε για να προσφέρει μετά το σχολείο μελέτη για το Sonali.

Με τον πατέρα της να είναι πλέον απών, η Sonali ήταν ιδιαίτερα κοντά στη μητέρα της.

«Τα αδέλφια μου με ικετεύουν: »Θέλουμε να πάμε στη μαμά»,» είπε η Sonali καθώς έπαιζε με τους αντίχειρές της. «Όταν ο πατέρας μας πέθανε, σκεφτήκαμε, »τουλάχιστον η μαμά είναι εδώ». Τώρα, ο ιός την έχει πάρει και εκείνη».