Το κατά κεφαλή εισόδημα «κλειδί» για τις πωλήσεις ηλεκτροκίνητων στην Ε.Ε

Οι πωλήσεις αμιγώς ηλεκτροκίνητων και plug-in υβριδικών μοντέλων ανήλθαν στο 10,5% των συνολικών ταξινομήσεων αυτοκινήτων που καταγράφηκαν στην ευρωπαϊκή επικράτεια για το 2020. Παρά την σαφή ανοδική τάση που καταγράφεται σε ό,τι αφορά την αποδοχή των συγκεκριμένης τεχνολογίας οχημάτων, σε δέκα χώρες της Ε.Ε το μερίδιο αγοράς τους παραμένει εξαιρετικά χαμηλό, κάτω του 3%, αντικατοπτρίζοντας τις συνήθεις ανισότητες στο κατά κεφαλή εισόδημα μεταξύ των χωρών της Ευρώπης.

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με την σχετική έρευνα του ACEA, η αποδοχή ή μη των ηλεκτροκίνητης τεχνολογίας οχημάτων από το αγοραστικό κοινό μιας ευρωπαϊκής χώρας συνδέεται άμεσα με το κατά κεφαλήν εισόδημα του κράτους μέλους, αναδεικνύοντας την προσιτότητα των ηλεκτροκίνητων ως τον καθοριστικό παράγοντα για τη διάδοσή τους.

Χαρακτηριστική είναι η τοποθέτηση του Γενικού Γραμματέα του ACEA, Eric-Mark Huitema, o ο οποίος υπογραμμίζει: «Όπως ακριβώς συμβαίνει και με την κατανομή των υποδομών φόρτισης, υπάρχουν ξεκάθαροι διαχωρισμοί ανάμεσα στις χώρες της Δυτικής και της Κεντρικής-Ανατολικής Ευρώπης καθώς και Βορρά-Νότου, σε σχέση με το πόσο προσιτό μπορεί να είναι ένα ηλεκτροκίνητο όχημα».

Η θέση της Ελλάδας

Για την ακρίβεια, σύμφωνα με τη σχετική έρευνα, σε χώρες όπου το μερίδιο αγοράς ηλεκτροκίνητων οχημάτων είναι μικρότερο του 3%, το κατά κεφαλή εισόδημα είναι κατά κανόνα χαμηλότερο των 17.000 ευρώ, ποσό που αφορά τις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και την Ελλάδα. Επιπλέον, όπως υπογραμμίζεται από την έρευνα, οι πέντε χώρες με το μικρότερο ποσοστό αγοράς σε ηλεκτροκίνητα έχουν και την φτωχότερη υποδομή με ελάχιστα σημεία φόρτισης τα οποία αντιπροσωπεύουν μόλις μετά βίας το 1% των φορτιστών που βρίσκονται στην ευρωπαϊκή επικράτεια.

Οι πέντε χώρες με το χαμηλότερο μερίδιο αγοράς σε ηλεκτροκίνητα το 2020

1. Κύπρος: 0,5% – 42 ηλεκτροκίνητα οχήματα (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €23.580)
2. Λιθουανία: 1,1% -453 ηλεκτροκίνητα οχήματα (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €17.460)
3. Εσθονία: 1,8%- 425 ηλεκτροκίνητα οχήματα (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €20.440)
4. Κροατία: 1,9% -676 ηλεκτροκίνητα οχήματα (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €12.130)
5. Πολωνία: 1,9% -8.099 ηλεκτροκίνητα οχήματα (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €13,600)

Ο… βόρειος πόλος

Αντιθέτως, τα μεγαλύτερα ποσοστά διάδοσης των ηλεκτροκίνητων οχημάτων με μερίδιο αγοράς 15% για το 2020, απαντώνται στις κατά κανόνα πλουσιότερες χώρες του ευρωπαϊκού βορρά όπου το κατά κεφαλή εισόδημα ξεπερνά τα 46.000 ευρώ.

Για την ακρίβεια, όπως επισημαίνεται στην έρευνα του ACEA, τα ¾ των συνολικών πωλήσεων ηλεκτροκίνητων εντοπίζονται στις τέσσερις δυτικοευρωπαϊκές χώρες με το μεγαλύτερο κατά κεφαλή εισόδημα (Σουηδία, Ολλανδία, Φινλανδία και Δανία) ενώ το εναπομείναν ¼ διαμοιράζεται μεταξύ των υπολοίπων 23 κρατών-μελών της Ε.Ε.

Οι πέντε χώρες με το υψηλότερο μερίδιο αγοράς σε ηλεκτροκίνητα το 2020

6. Σουηδία: 32,2% – (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €45.610)
7. Ολλανδία: 25% -(Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €45.790)
8. Φινλανδία: 18,1% (Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €42.940)
9. Δανία: 16,4% -(Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €53.470)
10. Γερμανία: 13,5% – ((Κατά κεφαλήν ΑΕΠ €40.070)

Παρ΄όλα αυτά, σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές που δόθηκαν στη δημοσιότητα από την Ευρωπαϊκό Οργανισμό Περιβάλλοντος, οι επενδύσεις που έχουν πραγματοποιηθεί από τις αυτοκινητοβιομηχανίες για την προώθηση εναλλακτικών τεχνολογιών έχουν ήδη ξεκινήσει να αποδίδουν έχοντας ήδη ορατά αποτελέσματα σε περιβαλλοντικούς όρους, καθώς ανάμεσα σε 2019 και 2020 υπήρξε μείωση 12% στο μέσο όρο εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα των πωληθέντων αυτοκινήτων.

Ωστόσο, όπως σημειώνει ο Mark Huitema «προκειμένου να συνεχιστεί η πρόοδος προς την κατεύθυνση των κλιματικά ουδέτερων μετακινήσεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να διασφαλίσει επειγόντως ότι θα υπάρξουν οι κατάλληλες συνθήκες και προϋποθέσεις για να μην έχουμε πολίτες ή χώρες ουραγούς. Τα οχήματα μηδενικών εκπομπών πρέπει να είναι προσιτά σε όλους.

Σε αυτό το πλαίσιο, οι αυτοκινητοβιομηχανίες της Ευρώπης έχουν ήδη ζητήσει από την Κομισιόν να αναληφθούν ακόμα σημαντικότερες πρωτοβουλίες σε ό,τι αφορά τα κίνητρα που συνοδεύουν την ηλεκτροκίνηση αλλά και να υπάρξει ένα συντεταγμένο σχέδιο για την απαιτούμενη υποδομή το οποίο θα θέσει συγκεκριμένους στόχους σε κάθε κράτος-μέλος.