Η πόρτα του σπιτιού κλείνει στην Παρηγοριά Χανιών και ένα κοριτσάκι 11 χρονών που το έλεγαν Ιωάννα, κλείνει αποφασιστικά την πόρτα πίσω του, ύστερα από ακόμα έναν τσακωμό με τη μητέρα του. Είχαν προηγηθεί κι άλλοι καβγάδες με τη μητέρα, ο πατέρας είπαν αργότερα πως δεν εμφανιζόταν συχνά στο σπίτι, αλλά για την Ιωάννα εκείνη η Τρίτη στα τέλη του περασμένου Μάη θα ήταν τόσο διαφορετική γιατί θα πήγαινε στους Αγίους Αποστόλους, θα καθόταν ψηλά στο βράχο και θα κοίταζε μακριά τη θάλασσα.

Λυκόφως

Στο λυκόφως εκείνης της Τρίτης, η μικρή Ιωάννα, ήξερε τι θα κάνει στα επόμενα λεπτά. Καμία βιαστική κίνηση, κανένα δάκρυ στο πρόσωπο δεν θα πρόδιδε τον σκοπό της, την ώρα που θα περνούσε ανάμεσα σε τόσους διαβάτες. Σταμάτησε σε ένα ψιλικατζίδικο και με τα λίγα χρήματα που είχε, αγόρασε δύο τρία σνακ, συνέχισε να περπατά, μόνη, ελεύθερη ώσπου έφθασε στην αγαπημένη της θέση.

Χανόταν ο ήλιος

Ολοένα και πιο μικρός ο ήλιος χανόταν στον ορίζοντα και η μητέρα της Ιωάννας την περίμενε να γυρίσει, όμως σε ένα άλλο νησί του Αιγαίου πολύ πιο μακριά από την Κρήτη, η μάνα της Καρολάιν δεν είχε να προσμένει κανένα νέο από την μοναχοκόρη της στην Αθήνα, δεν θα ξαναϋπήρχε κλήση με το όνομά της στο κινητό, μόνο η ανάμνηση θα στοίχειωνε το σπίτι στην Αλόννησο και η εικόνα του μικρού κοριτσιού, της Λυδίας, στα χέρια της άλλης γιαγιάς, ορφανή και στιγματισμένη.

Η Καρολάιν δεν είχε επιλογή, καμία καταφυγή, την βρήκε ο θάνατος στο κρεβάτι της, μόλις είχε κοιμηθεί για να ξεχάσει.

Η Ιωάννα, άνοιξε το πρώτο σνακ, ο αέρας χάιδευε τα μαλλιά της, άκουγε μόνο τον συριγμό του, καμία φωνή ή επίπληξη, μακριά από τους τοίχους του σπιτιού που την έπνιγαν.

Την ξεγέλασε

Ηταν απόλαυση η κάθε μπουκιά, ίσως γιατί το κορίτσι είχε καταφέρει να ξεγελάσει την τύχη του. Μπορούσε άραγε να δει τον εαυτό της ύστερα από κάποια χρόνια; Η μήπως δεν μπορούσε να διακρίνει καθόλου το είδωλό της, το μέρος πού ήταν, με ποιους ήταν, πώς ήταν.

 Η γυναίκα που χτύπησε την πόρτα στα Πετράλωνα, σκόπευε να πιάσει δουλειά για ένα συμπληρωματικό μεροκάματο, όλη της τη ζωή σκάλες καθάριζε και τώρα στα 50 της χρόνια, η ανάγκη να δουλέψει περισσότερο γινόταν ακόμη πιο επιτακτική.

Πέρασε το κατώφλι του σπιτιού, σπάνια καθάριζε σπίτια, ίσως τώρα να μην δουλέψει ξανά ποτέ στη ζωή της, ήταν τέτοια η θηριωδία, απλόχερα τη βίωσε σαν να πλήρωνε τις αμαρτίες του κόσμου όλου.

Ο ένοικος του σπιτιού, τη χτύπησε παντού, τη σακάτεψε και την κακοποίησε. Ανέλαβαν ψυχοθεραπευτές να γαληνέψουν τα τραύματα της γυναίκας, η Αστυνομία σηνέλαβε τον δράστη και αποκαλύφθηκε ότι το 2015, είχε κάνει τα ίδια σε μία άλλη κοπέλα. Ξύλο, γροθιές στο πρόσωπο, στα πλευρά, και κακοποίηση.

Τι έγινε στη Λοκρίδα

Ακόμα μία λαχταριστή μπουκιά για τη μικρή Ιωάννα που απολαμβάνει το σνακ της ψηλά στο βράχο πάνω από τη θάλασσα. Ομως μια ριπή ανέμου παραήταν δυνατή και την ταρακούνησε, λίγο έλειψε να χάσει την ισορροπία της. Ο αέρας της πήρε το πλαστικό σακουλάκι από τα χέρια. Κάτι θα συμβεί πάλι μπορεί να σκέφτηκε. Λίγες μέρες μετά, ηλεκτροσόκ διαπέρασε τους κατοίκους της Λοκρίδας.

Επρεπε να είναι τέσσερις

Η Αστυνομία έπιασε έναν 24χρονο με την κατηγορία ότι βίασε ένα κοριτσάκι 11 χρονών, στην ηλικία της Ιωάννας. Κι άλλη ριπή ανέμου. Ενα ταξί θα φτάσει στον Αγιο Παντελεήμονα και τρεις τύποι θα οδηγήσουν μία εγκυο κοπέλα σε υπόγειο διαμέρισμα. Οι τρεις θα γίνουν τέσσερις γιατί η θηριωδία δημιουργεί τέτοια ευωχία που την επίγευσή της πρέπει να την μοιράζεσαι με άλλους.

Η εγκυος κοπέλα βιάστηκε ομαδικώς και όταν στέρεψε η διαστροφή, βρήκε τη δύναμη να φύγει από το σπίτι και να φθάσει στο Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής. Τους τα είπε όλα και  λίγο αργότερα οι αστυνομικοί τους έπιασαν.

Τελειώνει ο χρόνος

Κύλησαν τα λεπτά, τελείωσε και το δεύτερο σνακ, κλείνει το μαγικό παράθυρο στο μέλλον, στις κόρες των ματιών της Ιωάννας καθρεφτίζεται η βαθυκόκκινη στεφάνη του ήλιου που βυθίζεται ολοένα και περισσότερο στον υδάτινο ορίζοντα.
Η Ιωάννα σηκώνεται και μία άλλη κοπέλα 19 χρονών, βρίσκει τη δύναμη να σηκωθεί από το πάτωμα ενός σπιτιού στην Ηλιούπολη και να βγει έξω να ζητήσει βοήθεια. Είναι μελανιασμένη, κακοποιημένη, το μαρτύριό της ξεκίνησε όταν βρισκόταν στην ηλικία της μικρής Ιωάννας, στα 11 χρόνια της.

Ανατριχίλα

Ο κόσμος έμαθε ότι η κοπέλα από την Ηλιούπολη βιάστηκε για πρώτη φορά στα 11 της χρόνια από τον πατέρας της, γνώριζε όταν 39χρονο που ήταν Αστυνομικός, ο οποίος την ξυλοκοπούσε και την εξέδιδε. Φυσικά την είχε φυλακισμένη στο σπίτι. Τα είπε αυτά η κοπέλα στους Αστυνομικούς, και οι δύο «άνδρες» συνελήφθησαν και προφυλακίστηκαν. Η κοπέλα από την Ηλιούπολη, Όπως υποστηρίζει, η πρώτη φορά σημειώθηκε στα 11 της χρόνια, ενώ τελευταία φορά καταθέτει ότι την βίασε όταν ήταν 17 ετών πριν τα γενέθλια της.

 Στην Αστυνομία η κοπέλα:

Αφού περιέγραψε τα περιστατικά, ανέφερε ότι συνολικά βιάστηκε από τον πατέρα της πάνω από 30 φορές, όταν ήταν μόνοι στο σπίτι με αποτέλεσμα ο αδερφός και η μητέρα της να μην το γνωρίζουν. Είπε ότι  εξαιτίας της καραντίνας του κορονοϊού δεν μπόρεσε να συνεχίσει να την βιάζει, καθώς ήταν πάντα παρόντες η μητέρα ή ο αδερφός της στο σπίτι τους.

Η απόδραση

«Σήμερα, ξύπνησα και πήγα να πάρω καφέ στην καφετέρια, όπου η κοπέλα που δουλεύει με ξέρει γιατί τον τελευταίο καιρό έπαιρνα καφέ συνέχεια από εκεί, με είδε που ήμουν χτυπημένη και μου είπε αν θέλω βοήθεια να πάω σε αυτήν. Εγώ πήρα τον καφέ γύρισα σπίτι και όταν με είδε ο  … ξαφνικά και χωρίς λόγο άρχισε να φωνάζει, να με χτυπάει στα χέρια, στα πόδια και στο πρόσωπο, ενώ με απείλησε και με ένα όπλο λέγοντας μου θα σε σκοτώσω και δεν θα ζήσεις. Τότε χτύπησε το κινητό του .. και καθώς αυτός μίλαγε σε αυτό, εγώ κατάφερα να τρέξω προς την πόρτα και να βγω έξω

Ο πατέρας πριν τη φυλακή:

«Είναι αδιανόητο, πραγματικά και νομικά αδύνατο να βιάζεται η κόρη μου από τα 11 έτη και να μην έχει εξομολογηθεί το τραυματικό και κακοποιητικό γεγονός είτε στην μητέρα της, είτε στο δίδυμο αδερφό της είτε στη λογοθεραπεύτρια της, είτε σε κάποια φίλη της, είτε σε δημόσια αρχή ή δομή», είπε και πρόσθεσε πως επίσης «τυγχάνει αδιανόητο το γεγονός να ενθυμείται τον βιασμό της από τον πατέρα της στα πλαίσια διερευνώμενης υπόθεσης για εμπορία ανθρώπων».

«Είναι δεδομένο ότι ως πατέρας επιχειρούσα να έχω τον έλεγχο των εφήβων παιδιών μου, ετύγχανα αυστηρός αλλά ουδέποτε μετήλθα σωματικής βίας σε βάρος τους και ουδέποτε υπήρξα βιαστής, άλλως πατέρας – τέρας όπως παρουσιάζομαι».

Τέλος

Η Ιωάννα που έμενε στην Παρηγοριά Χανίων, σηκώνεται αλλά κοντά της δεν είναι κάποιος εκείνη την ώρα. Σε κανέναν δεν εξομολογήθηκε τις τελευταίες της σκέψεις, σκόρπισαν στον αέρα όπως χάθηκε το σακουλάκι με τα γαριδάκια που είχε αγοράσει λίγη ώρα νωρίτερα. Θα μάθαιναν νέα από το κορίτσι την επόμενη μέρα. Κάτω από το βράχο, κοντά στην ακροθαλασσιά, το σώμα της Ιωάννας, αναπαυόταν ακίνητο. Ξανά ο αέρας της ανακάτευε τα μαλλιά.

Σίδερα

Ανοίγουν κάθε λίγο οι σιδερένιες πόρτες στις φυλακές, περνούν μέσα άνθρωποι όλων των ηλικιών, κάθε φυλής και χρώματος, πριν λίγες ώρες είχαν τόσο διαφορετικές ζωές, λιγότερα ή πολύ περισσότερα χρήματα, σίγουρα δεν είχαν συναντηθεί μεταξύ τους, ίσως αν έμεναν στα ίδια κελιά να διηγούνταν τους άθλους τους. Εχουν όμως κάποιες ταυτίσεις, κάποια ταυτόχρονη διαδρομή σε κάποια στιγμή της ζωής τους και μία κοινή παραδοχή.

Ολοι τους έβλαψαν με τον χειρότερο τρόπο μία γυναίκα, ένα κορίτσι αβοήθητο. Σακάτεψαν την ίδια και την οικογένεια της. Κάποιες γυναίκες δεν είχαν οικογένειες, κάποιες οικογένειες ήξεραν. Την κρίσιμη ώρα, κανένας από αυτούς, δεν απέδειξε ότι είναι άντρας.

Headlines