Εις τον αφρόν, εις τον αφρόν της θάλασσας

Εντάξει, περσινά, ξινά σταφύλια το λες το σημερινό θέμα αλλά στον «πυκνό» χρόνο της ειδησεογραφίας το «περσινό» αντιστοιχεί με το «προ ολίγων ημερών». Προ ολίγων ημερών λοιπόν ο Πρωθυπουργός και η σύζυγός του συνέφαγαν μετά του ζεύγους Τομ Χανκς – Ρίτα Γουίλσον και των λοιπών καλεσμένων τους. Ανάμεσά τους και ο Μπέζος (όχι ο Γιάννης, ο Τζεφ), ο πλουσιότερος άνθρωπος του κόσμου. Και δεν μιλάμε για κανέναν σεΐχη αλλά για κάποιον που κέρδισε την τεράστια περιουσία του επενδύοντας στις νέες τεχνολογίες, αυτόν που άλλαξε, με την Αmazon, τον ορισμό του  «αγοράζω ένα αγαθό».

Η αξιωματική αντιπολίτευση, όμως, η μονίμως θυμωμένη σαν περσινή αρραβωνιαστικιά, θύμωσε ακόμη περισσότερο με αυτό το γεύμα. Στην αρχή υπέθεσα ότι υπάρχει κάποιο είδος αυτοματισμού με το ζεύγος  Χανκς – Γουίλσον διότι πέρσι, τέτοιες μέρες, όταν ο Κυριάκος και η Μαρέβα Μητσοτάκη τους είχαν δώσει τα ελληνικά διαβατήρια, πάλι, από την Κουμουνδούρου – τα υπόγεια ή τα ανώγεια, δεν έχει σημασία – αχός βαρύς ακούστηκε πολλά τουφέκια (που και νεροπίστολα τα λες ως προς το εφέ τους) πέσαν. Πλέον όμως έχω καταλάβει πώς λειτουργεί η αντιπολίτευση. Πρώτα ανεβαίνουμε στα κάγκελα και βρίζουμε και μετά βρίσκουμε για ποιον λόγο το κάνουμε. Ε, και αν δεν υπάρχει λόγος, τον κατασκευάζουμε. Ελα μωρέ τώρα, σε τέτοιες λεπτομέρειες θα κολλήσουμε;

Ο «λόγος» λοιπόν ήταν ότι το περίφημο γεύμα που υποτίθεται ότι παρατέθηκε στο Δεσποτικό, ένα ακατοίκητο αλλά υψίστου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος νησί (η «άλλη Δήλος» το λένε) δίπλα στην Αντίπαρο. Και ως εκ τούτου, του θέματος επιλήφθηκε η τομεάρχης Πολιτισμού του ΣΥΡΙΖΑ Σία Αναγνωστοπούλου.

Να πω ότι την κυρία Αναγνωστοπούλου τη συμπαθώ διότι έχω κι εγώ τον καημό των ανυπότακτων μαλλιών που, ό,τι και να κάνω, κάποια στιγμή θα αυτονομηθούν και θα πάνε κατά πού βολεύονται. Ομως αυτό το θέμα πολύ στα ελαφρά το πήρε. Διάβασε, λέει, δημοσιεύματα «που αναφέρουν ότι στο Δεσποτικό στήθηκε ένα ειδυλλιακό σκηνικό με πλούσια εδέσματα». Τι γλυκό! Σαν αρχή παραμυθιού του Αντερσεν. Αλλά τα «δημοσιεύματα» – έτσι γενικώς και αορίστως – δεν τα επικαλείται πλέον ούτε ο πιο αδαής χρήστης των σόσιαλ μίντια. Γκουγκλάρει και τσεκάρει αν ισχύουν. Δύο τηλεφωνήματα αρκούν για να διαπιστώσει αν έγινε ποτέ γεύμα στο Δεσποτικό. Δηλαδή δύο έκανα εγώ. Για εκείνη, κοτζάμ πρώην υπουργό, μπορεί να αρκούσε και ένα.

Το πικ νικ της παραπληροφόρησης

Αστραψε και βρόντηξε λοιπόν η κυρία Αναγνωστοπούλου και ρωτά την υπουργό Πολιτισμού αν το ήξερε, αν έδωσε άδεια το ΚΑΣ, εάν λήφθηκαν μέτρα ώστε να μη δημιουργηθούν προσκόμματα στις αρχαιολογικές εργασίες, ποιος ήταν ο χαρακτήρας της εκδήλωσης, πώς εξυπηρετήθηκαν οι συμμετέχοντες, αν υπήρχε προσωπικό, αν έγιναν ειδικές εγκαταστάσεις (τι ακριβώς περιείχε το μενού και πόσο κόστισε το «κεφάλι» δεν το ρώτησε). Και όλα αυτά για το τίποτα. Για ένα γεύμα (και ένα τηλεφώνημα) που δεν έγινε ποτέ. Διότι οι καλεσμένοι του διάσημου ζευγαριού έφαγαν σε ένα αγκυροβολημένο σκάφος με θέα το Δεσποτικό. Ξέρετε πόσα σπίτια έχουν θέα στην Ακρόπολη; Πώς το φαντάστηκε δηλαδή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ; Οτι βάλανε ροτόντες – εξάρες που είναι πιο κόμοδες – στην παραλία; Ή κανένα από εκείνα τα τραπέζια τα μακριά, τα αγγελοπουλικά, με τα λευκά τραπεζομάντηλα που ανεμίζουν και κάποιον, στην άκρη, με ακορντεόν. Ή το έκαναν πιο ντεκοντρακτέ, σαν πικ νικ. Και το βράδυ άναψαν φωτιές, ο Μπέζος έπαιζε κιθάρα και όλοι μαζί, με μπαντάνες στα μαλλιά, τραγουδούσαν «Μη μιλάς άλλο για αγάπη». Εκτός και αν η γυναίκα θέλει να αποσυρθεί από την πολιτική, σκοπεύει να ανοίξει κέτερινγκ και στοκάρει know how. Σεβαστό.

Να προσέχω όμως κι εγώ που έχω καταγωγή από εκείνα τα νερά και, παλαιόθεν, πηγαίναμε με κάτι βαρκάκια σαν της «Μανταλένας», για μπάνιο γύρω από το Δεσποτικό. Να το μάθει η κυρία Αναγνωστοπούλου και να με ρωτά δημόσια αν τράβηξα το καζανάκι και αν μάζεψα τις τρίχες (τις ανυπότακτες).