Το εμβόλιο, ο διχασμός και το δίλημμα μιας κοινωνίας

Της Στέλλας Τζιμπιλή

«Να ζει κανείς ή να μη ζει; Και αν αποφασίσει να ζει, πως επιλέγει να το πράξει; Με αυτό το σαιξπιρικό δίλημμα εκκινεί και ο συλλογισμός μου αναφορικά με το μείζον θέμα του εμβολιασμού. Για μία ακόμη φορά η διχόνοια ρίζωσε ανάμεσα μας. Έχουμε πλέον χωριστεί σε δύο στρατόπεδα, στους εμβολιασθέντες και τους αρνητές του εμβολίου κατά του covid-19. Ανέκαθεν η διχόνοια αποτελούσε σημάδι παρακμής μίας κοινωνίας ή απλώς σημείο δύσκολων καιρών. Πέρα  όμως από τη διχόνοια που μας χωρίζει διαθέτουμε κάτι Ανώτερο που μας ενώνει φύσει και δεν είναι άλλο από τον Ορθό λόγο και την ικανότητα να σκεφτόμαστε και να αποφασίζουμε με γνώμονα τη λογική. Έχουμε φθάσει σε ένα σημείο, όπου το όχι και το ναι μας μετράνε περισσότερο από ποτέ και εξαργυρώνονται με την ίδια μας τη ζωή.

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ για ποιούς λόγους έχουμε αγωνισθεί τα τελευταία εκατό χρόνια; Μήπως για τη ελευθερία μας; Μήπως για τη Δημοκρατία μας;  Ιερές έννοιες και αξίες που μέχρι πρότινος υπήρξαν δεδομένες και αυτονόητες αλλά που αυτή τη στιγμή που μιλάμε, απειλούνται όσο ποτέ άλλοτε και κλυδωνίζονται συθέμελα. Η επέλαση του Κορωναιού μας υπενθύμισε ότι δεν είμαστε σε θέση να διεκδικούμε και να χαιρόμαστε την ελευθερία μας,  να ζούμε αρμονικά σε μια ευνομούμενη Δημοκρατία, από τη στιγμή που απειλείται το μεγαλύτερο αγαθό όλων, η υγεία. Εδώ και περίπου ένα χρόνο πήραμε αυτό το γερό μάθημα ζωής, ώσπου ήρθε το εμβόλιο και η διχόνοια επανήλθε στο προσκήνιο, σε έναν κόσμο ήδη κλυδωνιζόμενο.    Εκ πρώτης είναι φυσιολογικό να τίθεται υπό αμφισβήτηση το εμβόλιο για μια πανδημία που εκ προοιμίου θεωρείται από μία μεγάλη μερίδα του κόσμου αποκύημα  παγκόσμιας συνωμοσιολογικής   πολιτικής. Τα ευρέως διαδεδομένα σενάρια συνωμοσίας δεν είναι καθόλου τερτίπια της σύγχρονης εποχής. Επί παραδείγματι στην «Ελένη» του Ευριπίδη αναφέρεται ότι η πραγματική αιτία του Τρωικού πολέμου ήταν συνειδητή απόφαση του Δία, προκειμένου να αντιμετωπίσει τον υπερπληθυσμό και να αποσυμφορήσει τη γη.

Αναλογικά αναρωτιούνται αρκετοί, συμβαίνει κάτι αντίστοιχο; Μια στοχευμένη εξολόθρευση του πληθυσμού παγκοσμίως θα ήταν ποτέ δυνατή με τη λογική ότι ίσως τα επόμενα χρόνια οι πόροι της γης δε θα είναι σε θέση να καλύψουν τις παγκόσμιες ανάγκες του; Έχει αποδειχθεί ιστορικά ότι ο άνθρωπος σε ακραίες περιπτώσεις, όπως αυτή της πανδημίας, σοφίζεται διάφορα ακραία σενάρια, τα οποία θεωρεί ότι δικαιολογούν αντίστοιχα την ακραία κατάσταση που βιώνει. Ο μέσος νους, λοιπόν, αποδίδει μία ακραία αιτία στην εμφάνιση ενός ακραίου φαινομένου: Αντιστοιχία συνωμοσίας εξόντωσης πληθυσμού- Κορωνοιός. Ωστόσο ο άνθρωπος διαθέτει, όπως προείπαμε, ένα ισχυρό όπλο, τον Ορθό Λόγο. Μέσω του Ορθού Λόγου κατόρθωσε να βελτιώσει την ποιότητα της ζωής του, να  καταπολεμήσει και να εξαλείψει τις ασθένειες, αν και ακόμη αυτό δυστυχώς δε θεωρείται δεδομένο για κάθε γωνιά της γης ακόμη και σήμερα. Στην Ινδία και όχι μόνο, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν, διότι δεν έχουν την πολυτέλεια αυτής της επιλογής ή εάν θέλετε του διλήμματος που διχάζει τον προηγμένο κόσμο.

Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός να αμφιβάλλει, να φοβάται, να επεξαργάζεται τα δεδομένα. Παρά ταύτα δεν είναι δικαίωμα κανενός   και εν προκειμένω των μη εμβολιασθέντων  να διαδηλώνουν  εν μέσω πανδημίας αψηφώντας τα μέτρα, θέτοντας σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία και προσβάλλοντας μία μερίδα συμπολιτών τους που έχουν  επιλέξει το δρόμο του εμβολιασμού. Δεν είναι δικαίωμα κανενός να  καπηλεύεται τη θρησκεία και τα ιερά σύμβολα της Πατρίδας με απώτερο σκοπό να προωθήσει  δημόσια μεσαιωνικές ιδέες που καμία σχέση δεν έχουν με την κοινή λογική και την Επιστήμη. Και αφού  μιλάμε για «αυθαίρετα» δικαιώματα, ας αναφερθούμε εν συντομία και στις παραγκωνισμένες πλην ιερές υποχρεώσεις μας ως πολίτες μιας δημοκρατικής κοινωνίας. Είναι ιερή υποχρέωση του πολίτη να σέβεται τη Δημόσια υγεία και να την προστατεύει . Είναι υποχρέωση του  πολίτη που ζει συνειδητά σε μια δημοκρατική κοινωνία να γνωρίζει ότι το δημόσιο καλό είναι πάνω και πέρα από το ατομικό. Δεκάδες ασθένειες ανήκουν πλέον στο παρελθόν λόγω των εμβολίων. Δεν υπάρχει φάρμακο χωρίς παρενέργειες.

Ας επιτρέψουμε στους ειδικούς γιατρούς  να μιλούν  επίσημα και δημόσια  για τα θέματα του εμβολιασμού και του  covid-19. «Συν Αθηνά και χείρα κίνει». Όταν πνίγεται κάποιος στον ωκεανό, δεν αρκεί να επικαλείται τον Θεό για να τον σώσει. Ο Θεός τον έχει ήδη σώσει χαρίζοντας του το μεγαλύτερο όπλο, τη Λογική, «τη μητέρα» κάθε επιστήμης. Η πίστη είναι το ομορφότερο πράγμα στον κόσμο. Η πίστη του ανθρώπου στο Θεό αλλά και η πίστη του ανθρώπου προς τον άνθρωπο. Εάν λείπει ένα από τα δύο τότε δεν είναι αληθινή η πίστη. Όταν η πίστη και η επιστήμη συμπορεύονται τα αποτελέσματα είναι θεάρεστα.

Από τη στιγμή που επιμένουμε να μιλάμε ως κοινωνία για σενάρια συνωμοσίας, υπάρχει και η πιθανότητα της αντίστροφης εκδοχής από την ήδη υπάρχουσα. Μήπως το σενάριο εξόντωσης ενός μέρος του πληθυσμού, κατά τον απολογισμό της πανδημίας, θα αφορά όσους έχουν επιλέξει να μην εμβολιασθούν και όχι αυτούς που εμβολιάσθηκαν; Απλά παραθέτω  τροφή για σκέψη. Ο φόβος είναι δικαιολογημένος. Η έλλειψη πίστης από τον άνθρωπο προς τον άνθρωπο είναι ο ύστατος και ο μέγιστος ξεπεσμός. Ας παραμείνουμε  Ανθρωποι. Ας τιμήσουμε και ας φροντίσουμε  αυτό που φέρουμε άμα τη γενέσει μας, τόσο την ψυχή, όσο και το σώμα  μας.

Στέλλα Τζιμπιλή – Υπ. Διδάκτωρ Φιλοσοφίας-εκπαιδευτικός