Συνέβη στη Σύρο και αποτελεί πλέον λήμμα της ηθογραφίας του νησιού – ήταν μάλιστα από τις αγαπημένες αναφορές του Μάνου Ελευθερίου. Ο «ήρωάς» μας ήταν ένας γραφικός τύπος, χειμαρρώδης, ενθουσιώδης, εκρηκτικός αλλά συμπαθής.

Το χαρακτηριστικό του ήταν η – ας την πούμε κομψά – προσαρμοστικότητά του. Λες και ήταν από σιλικόνη, άλλαζε «καμπύλες» και «γωνίες» ώστε να μπορεί να ταιριάζει σε κάθε «σχήμα» που θα του ήταν χρήσιμο και βολικό. Χωρίς ενοχές, χωρίς άλλοθι.

Οι παλαιότεροι τον θυμούνται επί χούντας να κάνει πως δεν βλέπει τα Γιούρα απέναντι και να μιλάει περί αναπτυξιακών έργων. Στη μεταπολίτευση, κρέμασε στον τοίχο του μαγαζιού του μια φωτογραφία του Καραμανλή που κατέβαινε από τον αεροπλάνο. Αλλά καθώς οι κομματικοί συσχετισμοί άλλαζαν, σιγά σιγά την απέσυρε. Και το καλοκαίρι του 1981 την άλλαξε με μια του Αντρέα. Ξανάγινε Νέα Δημοκρατία επί Κώστα Καραμανλή και στις εκλογές του 2015 έριξε δαγκωτό ΣΥΡΙΖΑ.

Στον κολοφώνα του ωστόσο ήταν επί «ΠΑΣΟΚ, ωραία χρόνια», είχε γίνει μάλιστα κάτι σαν τοπικός «μικροΓκρούεζας». Τότε ήταν που επισκέφτηκε, επίσημα, το νησί η Μαργαρίτα Παπανδρέου ως πρόεδρος της Ενωσης Γυναικών Ελλάδας – οι ΕΓΕς που λέγαμε. Ο φίλος μας επιστρατεύτηκε για την υποδοχή της και για να εξασφαλίσει την «αθρόα» συμμετοχή του γυναικείου πληθυσμού στην ομιλία που θα έκανε. Και φυσικά, για την τιμή των όπλων, πρώτη απ’ όλες θα έπρεπε να δώσει το παρών η δική του συμβία. Η γυναίκα όμως εκείνη την ημέρα είχε ένα σωρό δουλειές, όπως έχει κάθε μέρα μια μάνα τριών αγοριών. «Δεν πάω πουθενά, δεν προλαβαίνω» του είπε αλλά εκείνος ήταν άτεγκτος. «Μη με λωλαίνεις. Θα πας στις ΕΓΕς, τις φεμινίστριες». Το «θα πας» – «δεν πάω» εξελίχθηκε σε συζυγικό καυγά. Για να τον ακούσει, κάποια στιγμή όλη η γειτονιά να ουρλιάζει το μνημειώδες: «Μωρή, αν δεν γίνεις φεμινίστρια, θα σε πλακώσω στα μπουνίδια».

Η ατάκα του γραφικού νησιώτη είναι η επιθεωρησιακή εκδοχή της αντίφασης και της επιθετικότητας που χαρακτηρίζει πολλά διαδικτυακά κηρύγματα κατά της πατριαρχίας – εξού και ο συνειρμός. Δεν ξέρω αν είναι τα περισσότερα, βλέπω όμως ότι είναι αυτά που αποθεώνονται στην ισοπεδωτική και απλουστευτική χοάνη του Διαδικτύου. Εκεί που οι λέξεις, για να φτουρήσουν, εκσφενδονίζονται σαν πέτρες και γίνονται μεγαλόστομες αρλούμπες. Ναι, την ξέρω την άποψη «πρέπει ο φόβος να αλλάξει πλευρά» αλλά, βρε κορίτσια, η πατριαρχία είναι πολύ σοβαρή και περίπλοκη κοινωνική παθογένεια, δεν λύνεται παίζοντας τον φόβο ως μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Και τώρα που ο δρόμος μοιάζει να ανοίγει, ας μη θυσιάσουμε την ουσία σε πομφόλυγες και γραφικούς, λεκτικούς παροξυσμούς.

Είναι κι αυτές «οι αναρτήσεις που έγιναν viral», κάτι ανάμεσα σε παραλήρημα εχθροπάθειας και εμψυχωτικό λόγο προπονητή ομάδας τρίτης εθνικής. Σαν να φωνάζει από κάπου ο Συριανός «Μωρή, αν δεν υστεριάσεις εναντίον της πατριαρχίας, θα αναλάβουν τον ρόλο της τα likes και οι θηλυκότητες».

Headlines