Τόλης Βοσκόπουλος: Οι συνεργασίες του που σημάδεψαν το ελληνικό τραγούδι

Έγραφε το Αθηνόραμα το 2004 για την συνεργασία του Τόλη Βοσκόπουλου με τον Βασίλη Καρρά και τον Στέλιο Διονυσίου στην Θεσσαλονίκη: «Έναν πολύ σωστό τρόπο διάλεξε ο Τόλης για την τωρινή του εμφάνιση. Όσο και αν έχει ερμηνεύσει πολλά φαντεζί τραγούδια -λαϊκή lounge- όσο και αν έχει συνδέσει το όνομά του με το παλιό ελληνικό μιούζικαλ, τώρα είναι πιο αρμόζουσα γι’ αυτόν η λιτή παρουσία, με μόνο εφόδιο το δυνατό του ρεπερτόριο, με διαχρονικά σουξέ που δεν λείπουν από κανένα πρόγραμμα στα κέντρα διασκέδασης, εδώ και σαράντα χρόνια. Άλλωστε το καλοκαίρι λειτουργεί και ως άλλοθι για »εφ’ όλης της ύλης αναδρομικές» (και για καλλιτέχνες και για τον κόσμο), καθώς οι χειμώνες έχουν μπει πια στην κούρσα των δισκογραφικών ανταγωνισμών».

Η φωνή, το ρεπερτόριο και το μοναδικό στιλ του Τόλη Βοσκόπουλου αποτέλεσαν εχέγγυο της αντοχής του στα πάλκα ανά τις δεκαετίες. Από κινηματογραφικές και όχι μόνο ταβέρνες μέχρι κέντρα και, αργότερα, μπουζούκια και τηλεοπτικά πλατώ, ο Πρίγκιπας τραγουδούσε πολύ ξεχωριστά και με την ερμηνεία του είχε σφραγίσει δεκάδες σουξέ.

Ακούστε αυτό το σπάνιο ντοκουμέντο από την αλησμόνητη συνεργασία του με τον Στράτο Διονυσίου, κάπου στις αρχές της δεκαετίας του 1970.

Μάλιστα, λέγεται ότι όταν οι δύο καλλιτέχνες τραγουδούσαν στη Θεσσαλονίκη ένα απόγευμα αποφάσισαν να πάνε να παίξουν μπιλιάρδο. Η αγάπη του κόσμου για τα λαϊκά είδωλα ήταν τόσο μεγάλη που μέσα σε λίγη ώρα έξω από τη καφετέρια είχαν μαζευτεί χιλιάδες θαυμαστές με αποτέλεσμα να χρειαστεί η συνδρομή της αστυνομίας προκειμένου να μπορέσουν να βγούν από το μαγαζί!

«Αγαπημένε μου φίλε, ή καλύτερα αδελφέ, γιατί έτσι σε νιώθω. Και λέω σε νιώθω γιατί νομίζω ότι είσαι δίπλα μου. Δεν μπορώ ρε μεμέτη να συνειδητοποιήσω ότι έχεις «φύγει» κι ας έχουν περάσει τόσα χρόνια. Θυμάμαι, και τι δεν θυμάμαι. Αλλά εκείνο που δεν θα ξεχάσω ποτέ είναι όταν σ΄άκουγα να τραγουδάς την ώρα που ετοιμαζόμουν να βγω στη σκηνή για να τραγουδήσουμε μαζί. Λέγαμε, και τι δεν λέγαμε. Μαγικές στιγμές και πόσα άλλα να θυμηθώ. Και είναι σαν χθες. Πώς μπορώ, λοιπόν, να μην σε νιώθω δίπλα μου. Ο αδελφός σου, Τόλης Βοσκόπουλος», έγραψε στο γράμμα του ο Τόλης Βοσκόπουλος προς τον Στράτο Διονυσίου.

Το διάβασαν στο Σπίτι με το Mega οι γιοι του Διονυσίου γεμάτοι συγκίνηση.

Το πλούσιο φάσμα των συνεργασιών του

Ο Τόλης Βοσκόπουλος έχει ερμηνεύσει τραγούδια του Γιώργου Ζαμπέτα, του Μίμη Πλέσσα, του Άκη Πάνου, του Θανάση Πολυκανδριώτη, του Μάριου Τόκα, του Γιάννη Πάριου, του Γιώργου Κατσαρού, του Κώστα Βίρβου, του Φοίβου και πολλών άλλων, ενώ για παραπάνω από 35 χρόνια όλες του οι εμφανίσεις ήταν sold-out.

Η καθιέρωσή του στο πεντάγραμμο ήρθε το 1968 με την «Αγωνία» (του Γιώργου Ζαμπέτα) που έφθασε τις 300.000 πωλήσεις, ένα άπιαστο νούμερο για εκείνη την εποχή. Ακολούθησαν το «Ανεπανάληπτος», το «Πριν χαθεί το όνειρο μας» και πολλά άλλα.

Δεν υπήρξε μόνο ένας τροβαδούρος με διακριτό στιλ, αλλά και ένας πολύ καλός μουσικός. Στο παρακάτω βίντεο, ακούστε τον να παίζει μπουζούκι:

Πλούσιο είναι και το έργο του ως συνθέτη.

Καλλιτέχνες που έχουν ερμηνεύσει τραγούδια του είναι, μεταξύ άλλων οι: Δούκισσα, Μαρινέλλα, Στράτος Διονυσίου, Αντώνης Ρέμος, Νότης Σφακιανάκης.

Το 1971 έγραψε τη σύνθεση του τραγουδιού «Αδέλφια μου αλήτες πουλιά» το οποίο ερμήνευσε ο Γιάννης Βογιατζής και κέρδισε το πρώτο βραβείο στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, ενώ μετείχε στο ίδιο φεστιβάλ την επόμενη χρονιά ο ίδιος, τραγουδώντας το «Ξανθή αγαπημένη Παναγιά», τραγούδι που όπως είχε ειπωθεί τότε το έγραψε για τη Ζωή Λάσκαρη, η οποία ήταν παρούσα στο ακροατήριο της εκδήλωσης.

Το 1976 όταν ο Στράτος Διονυσίου κρίθηκε αθώος από τις δικαστικές αρχές, του έγραψε το πολύ γνωστό τραγούδι με τίτλο «Αποκοιμήθηκα» το οποίο έγινε μεγάλη επιτυχία και το τραγούδησε και ο ίδιος ο Βοσκόπουλος σε δίσκο του το 1985.

Ξεχώρισε και στο σανίδι

Και στο θεατρικό σανίδι, όμως, έχει αφήσει το στίγμα του: έχει πρωταγωνιστήσει, αλλά και συμμετάσχει σε πάρα πολλές θεατρικές παραστάσεις δίπλα σε ιερά τέρατα όπως ο Βασίλης Αυλωνίτης, η Βλαχοπούλου, η Βασιλειάδου και ο Κώστας Χατζηχρήστος.

Από τις πιο μεγάλες επιτυχίες του ήταν τα μιούζικαλ: Οι εραστές του ονείρου (1972 μαζί με τη Ζωή Λάσκαρη), Τραγούδα θεατρίνε (1978 μαζί με τη Μαρία Αλιφέρη), Ήρθες σαν όνειρο (1998 μαζί με την Άντζελα Γκερέκου), όπου το θεατρικό σενάριο είναι στηριγμένο στον τρόπο με τον οποίο γνωρίστηκαν.

Ακούστε το ομώνυμο τραγούδι της δισκογραφικής του συνεργασίας με τον Χρήστο Νικολόπουλο:

Οι συνεργασίες με τη νεότερη γενιά τραγουδιστών

Ο Γιώργος Λεμπέσης, που τον θεωρούσε και τον θεωρεί κάτι σαν δεύτερο πατέρα του και, φυσικά, μέντορά του είχε πει για την συνεργασία τους, σε συνέντευξή του πριν από μερικά χρόνια: «Το »Φίλε» ήταν το πρώτο ανδρικό ντουέτο του Τόλη, κάτι πολύ μεγάλο για μένα. Ήταν μεγάλο παράσημο για μένα, αλλά το κυριότερο είναι ότι τον θεωρώ πατέρα και φίλο. Είναι από τους λίγους που έχω κρατήσει ιδιαίτερη σχέση όλα αυτά τα χρόνια, πηγαίνω σπίτι του, ακούω τις συμβουλές του. Από κάθε λέξη του Τόλη μαθαίνεις και πάνω από όλα είναι άντρακλας παλαιάς κοπής, από αυτούς που σπανίζουν στις μέρες μας και γι’ αυτό τον αγαπώ.»

Μια από τις αξέχαστες συνεργασίες του Τόλη Βοσκόπουλου τα τελευταία χρόνια ήταν με τον Αντώνη Ρέμο στο ΔΙΟΓΕΝΗΣ. Εκεί τον είδαν για πρώτη φορά στην ζωή τους ζωντανά αρκετοί νέοι σε ηλικία άνθρωποι -ο Βοσκόπουλος ανανέωνε συνεχώς το κοινό του.

Όσοι τον ήξεραν από τις ταινίες, εκπλήσσονταν με το πέρασμα του χρόνου που είχε αγγίξει την εξωτερική του εμφάνιση, αλλά όχι το χρώμα και το βάθος της φωνής του.