Οι εργαζόμενοι της Μυκόνου και ο διχασμός 

Ο σοφός λαός  μπορεί να λέει από παλιά «όπου φτωχός και η μοίρα του», όμως ούτε αυτό  επιτρέπεται πια να το λες, διότι αν πας να πεις  μια αλήθεια «στο δρόμο», θα σε περιλάβουν τα τρολ και θα σε καταβρίσουν ή θα πουν πως λες κάτι άλλο που είναι ακόμη  χειρότερο. Βλέπετε, τις κοινωνικές σκληρές αλήθειες,  οι δήθεν κοινωνικά ευαισθητοποιημένοι προτιμούν να τις καταγγέλλουν μόνο όταν αποτελέσουν αίτιες, ας πούμε,  για εγκλήματα, εκ του ασφαλούς, για να μπω όμως στο θέμα θα σας πω τι έπαθα. Όλα ξεκίνησαν όταν τόλμησα να συμφωνήσω με ένα tweet.

«Στη Μύκονο αρκετοί ανεμβολίαστοι είναι εργαζόμενοι», έγραφε και είναι αλήθεια. Το λέει εξάλλου και το ρεπορτάζ πως αυτό ισχύει αλλά και η λογική που για να την καταλάβει κανείς πρέπει να καταλάβει την ανθρωπογεωγραφία.

Απάντησα λοιπόν πως ενώ «υπάρχουν σοβαρότατοι άνθρωποι που εργάζονται στη Μύκονο, υπάρχουν και desperados με χαμηλότατο επίπεδο (βιοτικό και μορφωτικό), ανειδίκευτοι, πηγαίνουν εκεί γιατί τους προσελκύει η αίγλη ( εκεί θα πηγαίναμε όλοι), ονειρεύονται πως θα γίνουν πλούσιοι και εργάζονται σε αθλείς συνθήκες(όχι όλοι)  και (δυστυχώς) είναι ανεμβολιαστοι»,αν είχα βάλει τις παρενθέσεις που είδατε εδώ, ίσως  να είχε γίνει πιο κατανοητό το πνεύμα μου.

Δεν φρόντισα επίσης να χαράξω σε πέτρα, όλες τις απαιτούμενες πολιτικές ορθότητες ώστε να μην με πιάσουν στο στόμα τους τα τρολ, επειδή τόλμησα να γράψω για τους απελπισμένους Έλληνες και αλλοδαπούς εργαζομένους που  μαστίζονται από την ανεργία και τους χαμηλούς μισθούς και βεβαίως πηγαίνουν όπου υπάρχουν λεφτά γιατί έτσι κάνουμε όταν βρεθούμε άφραγκοι και σε αδιέξοδο.

Αν έγραφα μια γενική κοινωνική διαπίστωση για τους Πορτορικάνους, θα περνούσε πιο εύκολα, είμαστε όμως εδώ και καιρό μια κοινωνία που δεν επιτρέπει  καμιά κουβέντα για τους δικούς μας,  χωρίς πολιτική ορθότητα του διχασμού που είναι λες και έρχεται από άλλες εποχές   .

Αυτό που αισθάνομαι πως πρέπει να πω, είναι πως ενώ  υπάρχουν καταπληκτικές τουριστικές  δουλειές σε θέρετρα με τον prestige της Μυκόνου και τεράστιες επιχειρήσεις που προσφέρονται για καριέρες,  υπάρχουν και δουλειές της γαλέρας  που οδηγούν νεαρά παιδιά σε εξαντλητικά ωράρια-αυτά τα παιδιά, νομίζουμε  θα φροντίσουν να είναι εμβολιασμένα και να τηρούν αποστάσεις και μέτρα ;

Όταν ο κατώτατός μισθός είναι 650 ευρώ στην Αθήνα και δεν φαίνεται να ξεπαγώνει εξ αίτιας της πανδημίας, η επιθυμία να βρεθείς και να δουλέψεις στη Μύκονο που λειτουργεί με δικούς της κανόνες, είναι λογική. Αν είσαι πιτσιρίκι, μπορεί να  νομίζεις πως στη Μύκονο η στην Πάρο (ή στην Ίμπιζα), θα γίνεις πλούσιος διότι, «πλούσια» φαντάζουν εκεί τα μεροκάματα που είναι τρεις και τέσσερεις φορές πάνω αν σκεφτείς και τα φιλοδωρήματα. Ποιος γονιός όμως προτιμά απ’ όλες τις δουλειές στον κόσμο,  το παιδί του να εργάζεται για φιλοδωρήματα;

Ποιος γιατρός θα εγκαταλείψει την ιατρική για να γίνει beach boy; Ας συμφωνήσουμε λοιπόν πως τα παιδιά που κάνουν αυτές τις δουλειές και πρέπει να σεβόμαστε και να υπολογίζουμε πάνω από όλους είναι συχνά ( σίγουρα όχι όλα)σε αδιέξοδο ή στερούνται άλλων επιλογών.

Ξέρω τι θα πείτε: υπάρχουν και επιστήμονες σερβιτόροι-  μη κουραζόμαστε όμως με τα προφανή! Δεν έχουμε βιομηχανία στην Ελλάδα, οι εργάτες μας δουλεύουν στον τουρισμό, όπου τα πράγματα είναι ασταθή και εποχικά .

Το να αναγνωρίζεις τα προβλήματα δεν σημαίνει πως σνομπάρεις τον σερβιτόρο αλλά πως αντιθέτως καταλαβαίνεις αυτό που ίσως δεν μπορεί να αναγνωρίσει καμιά κυβέρνηση και έτσι δεν έχουμε δράσεις αποτελεσματικές.

Η δυσάρεστη, αλήθεια παγκοσμίως, είναι  πως η έλλειψη παιδείας και  η έλλειψη ενημέρωσης, οξύνει τα προβλήματα που οδηγούν στην άρνηση των εμβολιασμών και ο εργαζόμενος στη γαλέρα έχει συχνά αυτό το προφίλ (μη μου πείτε πως υπάρχουν και πλούσιοι και γιατροί αρνητές , και επιστήμονες και πολιτικοί,  το ξέρουμε, ας πάμε παρακάτω και στην ουσία). Στις ΗΠΑ απεδείχθη πως πριν τα εμβόλια, οι φτωχοί μετανάστες είχαν τη χειρότερη πρόγνωση αν κολλούσαν κορονοϊού, αν αυτό το επισημάνουμε σημαίνει πως τους μισούμε; Πως είμαστε ρατσιστές ;

Ας επιστρέψουμε όμως στη Μύκονο.

Το αν φταίνε  οι εργαζόμενοι που βρέθηκαν ανεμβολιαστοι ,  είναι επίσης τεράστια συζήτηση: αρκετοί είναι νέοι, δεν είχαν χρόνο να εμβολιαστούν, άλλοι είναι αδήλωτοι αλλοδαποί  που ίσως δεν έχουν ΑΜΚΑ και δεν ξέρουν, γιατί δεν τους έχει ενημερώσει κανείς,  πως υπάρχει η δυνατότητα να κάνουν το εμβόλιο έτσι κι αλλιώς -ούτε εκείνοι φταίνε.

Από την άλλη, οι  Μυκονιάτες (που διακρίνονται για τον επαγγελματισμό τους και σε αυτόν οφείλουν την επιτυχία του νησιού τους), ήταν σε υψηλά ποσοστά εμβολιασμένοι, οι ξένοι τουρίστες  ήταν επίσης αρκετά  πιθανό να είναι εμβολιασμένοι καθώς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία  είναι πολυταξιδεμένοι (μιλάμε για τον κόσμο της Μυκόνου) και οι νεότεροι προέρχονται από χώρες με υψηλά ποσοστά εμβολιασμού (σαφώς υπήρχαν και ανεμβολίαστοι ξένοι και Έλληνες). Αυτό δεν σημαίνει πως κανείς από αυτές τις κατηγορίες είναι «ανώτερος»  από τους εργαζόμενους, ούτε πως είναι καλύτερος, αλλά πως ο ελληνικός  τουρισμός είναι στα χέρια , του ανειδίκευτου  Πακιστανού στην κουζίνα, της καμαριέρας του ξενοδοχείου  και της εικοσάχρονης barwoman και δυστυχώς αυτό θα έπρεπε να το αντιλαμβανόμασταν πολύ  πριν την πανδημία, όμως ποτέ δεν μας αρέσουν οι ουσιαστικές συζητήσεις για αυτές τις τάξεις, γιατί  «προτιμάμε»  να αναφερόμαστε σε αυτούς με προσποιητό ενδιαφέρον και αυτό να αρκεί.

Στην Ελλάδα εξάλλου ζούμε και μη ξεχνάμε πως μπορείς να λες πως  κόπτεσαι για τον κόσμο της εργασίας  και πως είσαι με το μέρος των αδυνάμων ενώ όλοι ξέρουν πως ένα χειμώνα  οργάνωνες συγκεντρώσεις με χιλιάδες ανεμβολίαστους, καθώς  άξιζε το ρίσκo…