Για την αγάπη της για τα παιδιά της είχε μιλήσει σε συνέντευξή της η Βερόνικα Αντετοκούνμπο, η γυναίκα που βοήθησε να «ανέβουν» στην κορυφή του παγκόσμιου μπάσκετ τρεις γιοι της, μιας και πέραν του Γιάννη και Θανάση που πανηγύρισαν χθες το δαχτυλίδι του NBA, το κατέκτησε πέρυσι ο μικρότερος NBAer Κώστας με τους Λέικερς.

«Απ’ όταν ήταν ακόμα παιδιά, ήξερα πως όταν μεγαλώσουν θα καταφέρουν κάτι. Δεν γνώριζα αν θα ασχολούνταν με το μπάσκετ, με το ποδόσφαιρο ή με οτιδήποτε άλλο, αλλά έβλεπα το μέλλον στα μάτια τους και ήθελα να τους βοηθήσω να καταφέρουν ό,τι επιθυμούσαν. Δεν τους πίεσα ποτέ για κάτι. Πρέπει να βλέπεις τι θέλουν τα ίδια, δεν τους λες εσύ, γιατί, αν είναι δική τους απόφαση, τότε θα είναι ευτυχισμένα. Εγώ απλώς ήμουν και είμαι πάντα δίπλα τους για να τα βοηθάω» ανέφερε στην αποκαλυπτική της συνέντευξη στη Vogue, η Βερόνικα Αντετοκούνμπο και πρόσθεσε πως προσπαθεί να είναι συνεχώς δίπλα στα παιδιά της.

«Προσπαθώ να πηγαίνω σε όσους περισσότερους αγώνες τους μπορώ, ακόμα και στις προπονήσεις . Όταν βρίσκομαι στην Αμερική, δεν χάνω κανέναν αγώνα του Γιάννη. Κι εκείνος, μόλις μπει στο γήπεδο, θα κοιτάξει αν είμαι στη γνωστή μου θέση, θα με χαιρετήσει και θα ξέρει πως η μαμά του βρίσκεται εκεί για να τον χειροκροτήσει. Διαφορετικά, τους παρακολουθώ από την τηλεόραση, ακόμα κι αν παίζουν την ίδια ώρα και μέρα με διαφορετικές ομάδες. Θα στείλω πάντα σε όλα τα παιδιά μου μήνυμα πριν και μετά από κάθε παιχνίδι. Ξέρω ότι το πρώτο πράγμα που κάνει ο Γιάννης μετά από κάθε αγώνα είναι να κοιτάξει το κινητό του για να δει το μήνυμά μου. Τους επαναλαμβάνω πόσο περήφανη είμαι γι’ αυτούς, τους ευχαριστώ για το παιχνίδι που έπαιξαν και τους λέω πόσο εκτιμώ την προσπάθειά τους, ειδικά αν ο αγώνας δεν έχει πάει καλά και ξέρω ότι θα είναι στενοχωρημένοι» συμπλήρωσε.

Η ηρωίδα μάνα της οικογένειας Αντετοκούνμπο – που στη γλώσσα Yoruba της Νιγηρίας σημαίνει «το στέμμα που ήρθε από τις μακρινές θάλασσες»- είχε μιλήσει επίσης για το στόχο της να δημιουργήσει ένα φορέα για να βοηθήσει όσο περισσότερο κόσμο μπορεί στην Ελλάδα, στη Νιγηρία, αλλά και στην Αμερική.

«Ό,τι κάνουμε το κάνουμε όλοι μαζί, ως οικογένεια. Προσφέρουμε ρούχα, φαγητό, χρήματα σε όσους έχουν ανάγκη. Και τώρα, με την πανδημία του κορωνοϊού, ήθελα να είμαι σίγουρη ότι οι άνθρωποι στη Νιγηρία θα είχαν φαγητό και φροντίδα και βοήθησα όσο μπορούσα. Αλλά θα ήθελα να ασχοληθώ παραπάνω, να γνωρίσω περισσότερο κόσμο στην Ελλάδα, να αγγίξω τις καρδιές τους, να βοηθήσω μητέρες με παιδιά που δυσκολεύονται, να βοηθήσω τους άστεγους. Αυτό επιθυμεί η καρδιά μου, να δώσουμε ευκαιρίες σε όσους δεν τις έχουν. Και τα παιδιά μου το κάνουν μέσα από την AntetokounBros Academy, γιατί ποτέ δεν ξέρεις πού μπορεί να βρίσκεται το ταλέντο, αν δεν του δώσεις ευκαιρία να “ανθίσει”. Δεν είναι, όμως, μόνο θέμα ταλέντου. Θέλω να τους βλέπω να μοιράζουν απλόχερα στους συνανθρώπους τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Αφρική, την αγάπη που εισέπραξαν οι ίδιοι» πρόσθεσε η Βερόνικα Αντετοκούνμπο.

Παράλληλα, αναφέρθηκε και στη σκηνή που θαύμασε όλος ο μπασκετικός –και μη- κόσμος το 2019, όταν ο Γιάννης Αντετοκούνμπο βραβεύτηκε ως MVP της σεζόν στο NBA. «Ξέραμε ότι έπρεπε να προετοιμάσει έναν λόγο για την περίπτωση που κέρδιζε, αλλά δεν με ρώτησε τίποτα. Όταν ανακοινώθηκε το όνομά του, ανέβηκε πάνω, είπε όσα έβγαιναν από την καρδιά του και έβαλε τα κλάματα. Κλάψαμε και όλοι εμείς, όλη η οικογένειά του που ήμασταν εκεί».

Για τη δική της απόλαυση, απάντησε με αφοπλιστικό τρόπο: να είναι με τα παιδιά της, ενώ αναφέρθηκε και στις φορές που χρειάστηκε να «παίξει» θέατρο μπροστά τους.

«Το να είμαι μητέρα γι’ αυτά τα παιδιά είναι ό,τι αγαπώ περισσότερο στη ζωή μου. Να τα μεγαλώνω, να τα φροντίζω, να τα βοηθάω. Ο ρόλος της μητέρας, ειδικά αν εργάζεται, είναι δύσκολος. Πολλές φορές γύριζα σπίτι και ένιωθα αδύναμη και κουρασμένη, και έπρεπε να πλύνω εκείνη την ώρα τις κάλτσες τους που ήταν μούσκεμα από την προπόνηση, γιατί δεν είχαν άλλο ζευγάρι. Ήξερα ότι μου έλειπαν πολλά απ’ αυτά που ήθελα να τους προσφέρω. Αλλά δεν τους έδειχνα ποτέ την κούρασή μου, ήθελα να είμαι χαρούμενη, να τους δίνω αγάπη, γιατί τα παιδιά θυμούνται, συγκρατούν τα πάντα και δεν ήθελα να έχουν άσχημες μνήμες. Τους μαγείρευα, τους τραγουδούσα, χορεύαμε, αγαπούσα το σπίτι μου. Ακόμα και μετά απ’ όσα περάσαμε, δεν σκέφτομαι τις δύσκολες στιγμές, αλλά πόσο χαρούμενοι ήμασταν. Δεν είναι ότι ξεχνώ, δεν είναι αυτή η δύναμή μου, αλλά η αγάπη και ο Θεός. Είμαι περισσότερο περήφανη για τα παιδιά μου, όχι για τις επαγγελματικές επιτυχίες τους, αλλά επειδή έχουν μάθει να αγαπούν ο ένας τον άλλο, να αγαπούν τους ανθρώπους, να τους σέβονται και να βοηθούν. Να δίνουν κι εκείνοι πίσω με τη σειρά τους» κατέληξε.

Headlines