Έιμι Γουάινχαουζ: Δέκα χρόνια χωρίς την σύγχρονη ιέρεια της σόουλ

Ήταν 23 Ιουλίου του 2011 όταν η Έιμι Γουάινχαουζ, άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 27 ετών.

Η νεαρή ερμηνεύτρια είχε βρεθεί νεκρή στο σπίτι της στο Λονδίνο, με τον θάνατό της να αποδίδεται σε υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ.

H Έιμι Γουάινχαουζ επί χρόνια αντιμετώπιζε προβλήματα με τις ναρκωτικές ουσίες, ενώ σύμφωνα με τον προσωπικό γιατρό της έπασχε από βουλιμία.

Μια καλλιτέχνης σύμβολο, που έφυγε στην ηλικία των 27 ετών και προστέθηκε στο αρχικό «27 club» που ξεκίνησε από με καλλιτέχνες όπως ο Κερτ Κομπέιν, ο Τζίμι Χέντριξ, η Τζάνις Τζόπλιν και ο Τζιμ Μόρισον.

H χαρακτηριστική χροιά της, το προσωπικό της στυλ, το αδιαμφισβήτητο ταλέντο της χάρισαν τεράστια επιτυχία, με τον κόσμο της μουσικής να μιλάει για το «φαινόμενο Γουάινχαουζ».

Μια επιτυχία ωστόσο που δεν στάθηκε αρκετή για να την βγάλει νικήτρια στις μάχες που έδινε με τους προσωπικούς της δαίμονες, όταν κατέβαινε από την σκηνή και απομακρυνόταν από το κοινό που την λάτρευε…

Η γέννηση μιας σύγχρονης ιέρειας της σόουλ

Η Έιμι Γουαϊνχάουζ γεννήθηκε στο Λονδίνο στις 14 Σεπτεμβρίου 1983 από γονείς που αγαπούσαν τη μουσική και την εμφύσησαν στα δύο παιδιά τους.

Ο πατέρας της, Μιτς Γουϊανχάουζ, ήταν τεχνίτης υαλοπινάκων και η μητέρα της, Τζάνις Σίτον, φαρμακοποιός.

Από τα 14 χρόνια της άρχισε να ασχολείται με τη μουσική και να σκαρώνει τα πρώτα της τραγούδια, ενώ συμμετείχε σε διάφορα τοπικά γκρουπ.

Στις αρχές του 2000 εμφανιζόταν σε κλαμπ του Λονδίνου, τραγουδώντας σόουλ και τζαζ επιτυχίες.

Η εκφραστική φωνή της εντυπωσίασε τα αφεντικά της Island και το 2002 υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας με τη θρυλική αγγλική δισκογραφική εταιρεία, θυγατρική πλέον της Universal.

Στις 20 Οκτωβρίου 2003 κυκλοφόρησε τον πρώτο της δίσκο με τίτλο «Frank», που γνώρισε κριτική αποδοχή και εμπορική αποδοχή. Από τον δίσκο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Stronger Than Me», «Take the Box», «In My Bed» και «Fuck Me Pumps».

Στις 26 Οκτωβρίου του 2006 κυκλοφόρησε το δεύτερό της άλμπουμ με τίτλο «Back to Black», που απογείωσε την καριέρα της και τις χάρισε πέντε βραβεία Γκράμι, τα περισσότερα που έχει κατακτήσει μία καλλιτέχνιδα σε μία μόνο διοργάνωση.

Από τον δίσκο ξεχώρισαν τα τραγούδια «Rehab», «You Know I’m No Good», «Back to Black», «Tears Dry on Their Own» και «Love Is a Losing Game».

H επίδραση που έχει πλέον στη μουσική βιομηχανία είναι τόσο μεγάλη, ώστε να δημιουργηθεί ο όρος «το φαινόμενο Γουάινχαουζ» για να περιγράψει το πώς η επιτυχία της άνοιξε το δρόμο για την ολική επαναφορά της βρετανικής μουσικής στο παγκόσμιο προσκήνιο, για πρώτη φορά μετά τους Beatles.

Η σαρωτική επιτυχία του δίσκου έσπασε τα όρια της μουσικής και πέρασε στην ευρύτερη ποπ κουλτούρα: η εμφάνισή της, με τα παλιομοδίτικα (vintage) ρούχα και τα εντυπωσιακά χτενίσματα, έγινε πρότυπο για αμέτρητες γυναίκες, με αποτέλεσμα να επηρεαστεί δραστικά η βιομηχανία της μόδας.

Η μάχη με τους προσωπικούς της δαίμονες

Στις αρχές του χρόνου είχε γνωρίσει σ’ ένα μπαρ του Λονδίνου τον κατά ένα χρόνο μεγαλύτερό της Μπλέικ Φίλντερ-Σίβιλ, τεχνικό της τηλεόρασης, με τον οποίο θα έχει μία θυελλώδη ερωτική σχέση.

Συχνά θα απασχολήσουν τα πρωτοσέλιδα του βρετανικού λαϊκού Τύπου με τη βίαιη συμπεριφορά τους και την εμπλοκή τους σε υποθέσεις ναρκωτικών.

Θα παντρευτούν τον Μάιο του 2007 στο Μαϊάμι και θα χωρίσουν τον Αύγουστο του 2009.

Τον Ιούνιο του 2006 πεθαίνει η γιαγιά της Σύνθια, που ήταν τραγουδίστρια της τζαζ, κι ένα πρόσωπο που έπαιξε σημαντικό ρόλο στη ζωή της. Η Έιμι καταρρέει και πολλοί εντοπίζουν ξανά τη στροφή της στα ναρκωτικά και το αλκοόλ.

Η κατάσταση της υγείας της, όμως, επιδεινωνόταν δραματικά, λόγω του εθισμού της στο αλκοόλ και τα ναρκωτικά.

Η τελευταία -και ίσως η χειρότερη της καριέρας της- συναυλία έγινε στις 18 Ιουνίου 2011 στο Βελιγράδι.

Η Γουαϊνχάουζ εμφανίστηκε στη σκηνή σε κατάσταση μέθης και αποδοκιμάστηκε έντονα από τους 20.000 θεατές.

Τέσσερις ημέρες αργότερα ήταν προγραμματισμένη και η πρώτη της συναυλία στην Αθήνα, η οποία ακυρώθηκε.

Ένα νέο ντοκιμαντέρ για τη ζωή της

Με αφορμή τη συμπλήρωση 10 ετών από το θάνατο της τραγουδίστριας, η οικογένειά της και οι φίλοι της αναπολούν τη ζωή της σε ένα νέο ντοκιμαντέρ, με μαρτυρίες σχετικά με την άνοδό της στο παγκόσμιο μουσικό στερέωμα και τη μάχη της με τους εθισμούς.

Με αφηγήτρια τη μητέρα της, Τζάνις Γουάινχαουζ-Κόλινς, το ντοκιμαντέρ «Reclaiming Amy» παρουσιάζει βίντεο με οικογενειακές στιγμές, οικογενειακές φωτογραφίες και συνεντεύξεις με στενούς φίλους, που θυμούνται τις πιο ευτυχισμένες αλλά και πιο σκοτεινές στιγμές της έξι φορές νικήτριας των βραβείων Γκράμι.

Το ντοκιμαντέρ, το οποίο πραγματεύεται τις σχέσεις της Γουάινχαουζ, τη βουλιμία και τα θέματα ψυχικής υγείας που αντιμετώπιζε, περιγράφει τις άκαρπες απόπειρες της οικογένειας και των φίλων της να τη βοηθήσουν.

Η Γουάινχαουζ-Κόλινς, η οποία πάσχει από πολλαπλή σκλήρυνση, έχει μιλήσει σπανίως δημόσια σχετικά με την κόρη της, όμως μοιράζεται τη δική της εκδοχή των γεγονότων στο ντοκιμαντέρ, που δημιουργήθηκε για λογαριασμό του BBC Two και BBC Music και θα προβληθεί σήμερα Παρασκευή 23 Ιουλίου.

«Πίσω από τις κλειστές πόρτες, όλοι μας προσπαθούσαμε να αντιμετωπίσουμε τη δύναμη του εθισμού της», σημειώνει η Γουάινχαουζ-Κόλινς. «Καθώς η υγεία της χειροτέρευσε, η ασθένειά μου επιδεινώθηκε. Δεν μπορούσα να τη βοηθήσω».

«Ακόμα κι αν δεν είναι εδώ, είναι εδώ», λέει η μητέρα της Έιμι Γουάινχαουζ την ώρα που επισκέπτεται το μνήμα της, «σαν κάποιος να με προσέχει πάντα».

με πληροφορίες από το sansimera.gr