Ο ποδηλάτης Αχμέντ Βάις παρέλασε πριν από μερικές ώρες στο Ολυμπιακό Στάδιο του Τόκιο κρατώντας τη σημαία της Ολυμπιακής Ομάδας Προσφύγων και όπως όλοι οι συναθλητές του αισθανόταν υπερήφανος για τη συμμετοχή του στους Αγώνες του Τόκιο.

Ωστόσο, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενος για το επίτευγμά του, όπως και κάθε αθλητής της συγκεκριμένης ομάδας που αποτελείται από ανθρώπους για τους οποίους ο αθλητισμός ερχόταν σε δεύτερη μοίρα, πίσω από τη μάχη για τη ζωή και την επιβίωση.

Οι δυσκολίες στη Συρία

Γεννημένος στο Χαλέπι το 1991 και ήταν ο νεότερος από τα έξι αδέλφια του.

Στην ηλικία των 14 ετών αποφάσισε να ακολουθήσει το δρόμο των δύο αδελφών του και να ξεκινήσει προπονήσεις στην ποδηλασία, δείχνοντας αρκετά καλά στοιχεία, τα οποία τον αναγκάζουν να μετακομίσει στη Δαμασκό για να προπονείται με την εθνική ομάδα της χώρας του.

Οι επιτυχίες δεν θα αργήσουν για το νεαρό αθλητή, ο οποίος έγινε ο νεότερος σε ηλικία που συμμετείχε με τη Συρία στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα ποδηλασίας.

Η αναζήτηση νέας πατρίδας

Ο Αχμέντ Βάις δεν μπορούσε να συνεχίσει τη ζωή του στη Συρία, με την έναρξη του εμφυλίου και αναζήτησε τη νέα του «πατρίδα».

Πρώτος προορισμός η Τουρκία, όπου ακολούθησε η «μάχη» για μια βάρκα με προορισμό την Ευρώπη και συγκεκριμένα την Ελλάδα.

Στη χώρα μας ο Βάις θα καταφέρει να ασχοληθεί ξανά με το αγαπημένο του άθλημα, την ποδηλασία μέσα από ένα μικρό σύλλογο της Αττικής, με τους υπευθύνους να του παρέχουν εξοπλισμό και την ευκαιρία να συμμετέχει στις προπονήσεις του συλλόγου.

Η Ελβετία θα είναι ο επόμενος σταθμός του Βάις, καθώς θα του χορηγηθεί άσυλο, ως αναγνωρισμένος πρόσφυγας. Εκεί θα βρει όλες τις ευκαιρίες για να δείξει το ταλέντο του, να βελτιωθεί και να καταφέρει το όνειρό του: τη συμμετοχή στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Headlines