Οταν τα τραγούδια εξευτελίζουν τις γυναίκες εμείς τι κάνουμε;

«Βουλγάρες, κάνω εισαγωγή τις Βουλγάρες / για να γ@@άς εσύ τις μο@@@ρες / όλες τους με λένε Boss… αράζεις συχνά Κολωνάκι γιατί είσαι καλό π@@@νάκι… ήσουν Ιούδας στη ψυχή, είσαι μια βίζιτα στ’ αλήθεια».

«Η πο@@@α σου, η πο@@@α μου, την κερατώνω και αυτή δεν μ’ αφήνει, η βίζιτα».

Πες σε αυτό τον πού@@@η να μη σε ακουμπάει /
θέλουν εμάς για να φάνε το cash /
δε θέλω τα χρυσά για να βγάλω μ@@ί, έχω προσωπικότητα και εσύ είσαι αδερφή.

«Σκύλα μην το παίζεις κάποια /
έχεις φάει τόση π@@@α που ’χεις γίνει σάπια»

«Καριόλα σε μισώ, να το ξέρεις, σου αξίζει μόνο αυτό, να υποφέρεις»

«Διώχνω τη Σούζη από δω, έλα αύριο πρωί,

γιατί όπου να `ναι σκάει η γκόμενά μου η κανονική,

που για ‘κείνη θα κρατιόμουν μέχρι αύριο το πρωί,

αλλά @@@δια, είστε όλες τα ίδια, ζητάτε μόνο φράγκα και χατίρια»

«Είδαν χρήμα και μας τρέχουν σαν τρελές, δώσ’ τους ένα αυτόγραφο με αυτό να κάνουν flex».

Άμα έχει κ@@@α, φώναξε της να ‘ρθει πάνω
Άμα θέλει σχέσεις, δεν κάνω /
Άμα θέλεις σχέσεις, γ@@@το, bye bye hoe

Δεν είναι βρισιές, δεν είναι κάποια συνθήματα στους τοίχους. Στίχοι είναι από τραγούδια της trap, που τα ακούνε εκατομμύρια άνθρωποι.

Κι έχει ένα νόημα να ασχοληθούμε με αυτό το φαινόμενο, ειδικά τώρα που το #metoo αλλά και το φεμινιστικό κίνημα κάνουν προσπάθειες για να βάλουν τη γυναίκα στη θέση που της αξίζει.

Τώρα που απανωτές γυναικοκτονίες, βιασμοί, σεξουαλικές παρενοχλήσεις και κακοποιητικές συμπεριφορές δημιουργούν την ανάγκη για ένα ευρύτερο κίνημα σεβασμού στον άλλο, σεβασμού στο αντίθετο φύλο και προτεραιότητας στον άνθρωπο.

Είμαι υπέρ της ελευθερίας της έκφρασης, κυρίως της καλλιτεχνικής. Μακριά από εμένα θεωρίες του στυλ: «Τα τραγούδια που ακούς ή τα έργα που βλέπεις σου αλλάζουν τον χαρακτήρα».

Τότε όλοι όσοι βλέπουν πολεμικές ταινίες θα γίνονταν δολοφόνοι. Κι όλοι όσοι ακούνε μέταλ, θα… έτρωγαν νυχτερίδες.

Όσο αστείο είναι να λες ότι θα γίνεις… γκέι αν κάνεις παρέα με γκέι ή αν πας στην «παρέλαση υπερηφάνειας» άλλο τόσο αστείο είναι να πιστεύει κάποιος πως μπορεί να αλλάξει ο χαρακτήρας ή ο προσανατολισμός του ανθρώπου από κάποια ακούσματα ή θεάματα.

Όμως, δεν θα έπρεπε όλοι όσοι ασχολούνται με τα δικαιώματα των γυναικών να δουν ένα φαινόμενο άκρως σεξιστικό και προσβλητικό;

Δεν θα έπρεπε να δούμε και να αναλύσουμε φαινόμενα και κοινωνικά πρότυπα που προτρέπουν στην μισογυνισμό, που δημιουργούν εικόνες του στυλ «όλες οι γυναίκες είναι πόρνες» ή ότι «όλες οι γυναίκες τα κάνουν για τα λεφτά»;

Δεν θα έπρεπε να ασχοληθούμε με το πόσο πολιτικά ή κοινωνικά ορθό είναι να προτρέπει κανείς στη σωματεμπορία, στη βία, στα ναρκωτικά και τα όργια με γυναίκες… αρπακτικά ή χαζές ή σεξουαλικά «εργαλεία;»

Εν πάση περιπτώσει, πόσο κακοποιητικοί μπορεί να είναι οι στίχοι τραγουδιών της trap κι όχι μόνο;

Και στο κάτω – κάτω, γιατί τα βάλαμε με τον άθλιο τυπάκο του Big Brother που μίλησε χυδαία για τις γυναίκες και για το προσωπικό του «ξεφόρτωμα» και δεν τα βάζουμε με τραγουδιστές που προτρέπουν στον πλήρη εξευτελισμό της γυναικείας φύσης;

Διαβάστε τους παραπάνω στίχους και πείτε ξεκάθαρα: Πόσοι συμφωνούν με αυτούς; Πόσοι τους επικροτούν; Επηρεάζονται ή απλά το θεωρούν χαβαλέ για να περνάει η ώρα;

Γιατί αν δεν είναι κάτι σοβαρό τότε να πάψουμε να ασχολούμαστε και με τον κάθε σεξιστή που πετάει μια ανοησία για τις γυναίκες.

Ή να πάψουμε να ασχολούμαστε και με τον κάθε φασίστα που θα πετάξει μια αθλιότητα, αλλά εμείς τότε τον κρεμάμε στα μανταλάκια.

Όταν λοιπόν, προς άγραν του κέρδους, προωθείς τη βία, ενισχύεις τα έμφυλα στερεότυπα, επιβεβαιώνεις την πατριαρχία, τότε έχεις μερίδιο ευθύνης για όλα όσα συμβαίνουν.

Μπορεί κάποιοι να μην επηρεάζονται από τους στίχους που ακούνε. Μπορεί πάλι να υπάρχουν και κάποιοι που έχουν ινδάλματα τα οποία «πουλάνε» τέτοια τραγούδια, ακόμη κι αν δεν τα πιστεύουν.

Όμως, μπορεί να μου πει κάποιος με βεβαιότητα αν ο 15χρονος γιος μου είναι σε θέση να αντισταθεί σε τέτοιες εικόνες και φράσεις;

Μπορεί να πει κανείς με σιγουριά ότι υποσυνείδητα η γυναίκα αποκτά μια εικόνα εντελώς προσβλητική; Που δεν μπορείς να του την αλλάξεις εσύ ο… Boomer;

Μπορεί κανείς να με βεβαιώσει αν το 12χρονο παιδί που ακούει για γυναίκες πόρνες, αρπακτικά, εθισμένες στο σεξ και στο χρήμα αλλά και για άνδρες νταβατζήδες που πληρώνουν όσο – όσο για την γυναικεία σάρκα, δεν θα επηρεαστεί;

Είπαμε, μακριά από μας η λογοκρισία. Αλίμονο, δεν θα υπήρχε ρεμπέτικο τραγούδι τότε. Ούτε θα έκανε καριέρα η Δόμνα Σαμίου με τα απαγορευμένα, «πιπεράτα», παραδοσιακά τραγούδια.

Όμως, μόνο ως προβληματισμός πρέπει να μπει αν οι στίχοι των τραγουδιών της trap ενισχύουν στερεότυπα που προσπαθεί το φεμινιστικό κίνημα να διαλύσει εδώ και δεκαετίες. Αυτό μόνο…