Στέκεται σταθερά στο κέντρο

Το ζήτημα δεν είναι αν έπρεπε ή όχι να τιμηθεί με τον χρυσό σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος ο διασώστης Ιάσων Αποστολόπουλος, αλλά πώς το όνομά του παρεισέφρησε στον κατάλογο που το υπουργείο Εξωτερικών προώθησε προς υπογραφή στην Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

Οποιος κάνει τον κόπο να κοιτάξει τους σχετικούς νόμους θα διαπιστώσει ότι οι διακρίσεις των ταγμάτων αριστείας προορίζονται για όσους έχουν προσφέρει εξαίρετες προς την πατρίδα υπηρεσίες, καθώς και για όσους με τις επιδόσεις τους σε οποιονδήποτε τομέα του δημοσίου βίου αυξάνουν το διεθνές γόητρο της χώρας. Ο Ι. Αποστολόπουλος πράγματι σώζει ανθρώπους, μετανάστες και πρόσφυγες, που κινδυνεύουν να πνιγούν. Ταυτοχρόνως, όμως, βρίζει ασύστολα το κράτος που ετοιμαζόταν να τον βραβεύσει. Μια ματιά στις δημοσιεύσεις του στα κοινωνικά δίκτυα αρκεί για να διαπιστώσει κάποιος του λόγου το αληθές: Το Λιμενικό καταγγέλλεται από τον Ι. Αποστολόπουλο ως «το πιο βάρβαρο του πλανήτη», το κατηγορεί συγκεκριμένα ότι «έχει πνίξει τρεις ανθρώπους», ότι προβαίνει σε «δολοφονικές ενέργειες», ότι σαμποτάρει βάρκες με μετανάστες και κλέβει τις μηχανές τους. Πείτε μου, παρακαλώ, πώς συνάδουν αυτά είτε με υπηρεσίες προς την πατρίδα είτε με την αύξηση του διεθνούς γοήτρου της χώρας;

Σχολιαστές της αντιπολίτευσης, που έσπευσαν να τον υπερασπισθούν, υποστηρίζουν ότι ο Ι. Αποστολόπουλος επελέγη να βραβευθεί για το έργο του, αλλά εν τέλει τιμωρείται για τις απόψεις του. (Σημειωτέον ότι ο συγκεκριμένος κύριος, που είναι η κλασική περίπτωση του «αλληλέγγυου», είχε ταχθεί τον περασμένο Μάρτιο και υπέρ των συγκεντρώσεων στην Αγία Παρασκευή κατά «του αυταρχισμού και της αστυνομικής βαρβαρότητας»…) Ομως η διάκριση μεταξύ του έργου και των απόψεων είναι εσφαλμένη. Ο Ι. Αποστολόπουλος προσφέρει πράγματι υπηρεσίες με το ανθρωπιστικό έργο του. Ομως, η τιμή την οποία τελικά του αρνείται το ελληνικό κράτος αφορά υπηρεσίες στην πατρίδα και όχι στην ανθρωπότητα γενικώς. Για το ανθρωπιστικό έργο του, ας τον βραβεύσει η Ακαδημία Αθηνών, ο Ερυθρός Σταυρός, ο Σύλλογος Φίλων Παιδιών με Καρκίνο «Ελπίδα» ή όποιος άλλος. Ομως το κράτος – το ελληνικό κράτος – δεν μπορεί να τιμά εκείνον που το λοιδορεί και το μέμφεται συστηματικά. Το κράτος αυτό είναι ελληνικό, όχι διεθνιστικό.

Το λάθος, που έδωσε την αφορμή για την περιττή φασαρία γύρω από το πρόσωπο του Ι. Αποστολόπουλου, ήταν η συμπερίληψη του ονόματός του στον κατάλογο. Η ευθύνη γι’ αυτό ανήκει προφανώς στο υπουργείο Εξωτερικών. Κατά τον νόμο, ο υπουργός ορίζει την επιτροπή που επιλέγει τα πρόσωπα, την οποία αποτελούν οι πρόεδροι του Αρείου Πάγου και του Συμβουλίου της Επικρατείας, δύο Μεγαλόσταυροι, ένας Μεγαλοπρέσβης, ένας ανώτατος αξιωματικός, καθώς και ένας εκπρόσωπος της Προεδρίας της Δημοκρατίας. Τη δε ευθύνη για τον έλεγχο των προσώπων έχει πάντα η Εθιμοτυπία του υπουργείου Εξωτερικών. Αν τώρα κάποιοι από τους κύκλους των αλληλέγγυων, των ακτιβιστών και των διεθνιστών μέμφονται την Πρόεδρο για τη διαγραφή του Ι. Αποστολόπουλου, μάλλον της περιποιούν τιμή. Πάντως και μόνο το γεγονός ότι αυτή η γυναίκα είναι ο μόνιμος στόχος τόσο της λαϊκίστικης Δεξιάς όσο και της άκρας Αριστεράς αποδεικνύει ότι ξέρει να στέκεται πολύ καλά στο κέντρο…

ΑΦΑΝΤΟΣ

Τον έψαξα παντού, το βράδυ του Σαββάτου στο προεδρικό. Δεν άφησα σημείο χωρίς να το κοιτάξω: μέσα στους θάμνους, πίσω από τους γιγαντόσωμους τσολιάδες, κάτω από τα τραπεζάκια, πίσω από την ορχήστρα, στις τουαλέτες – στην κουζίνα δεν με άφησαν να μπω, παρότι τους είπα ότι αναζητούσα έναν φίλο μου. Δυστυχώς ο Πάκης Παυλόπουλος δεν ήταν εκεί. Θα είχε κάτι καλύτερο να κάνει, είμαι σίγουρος…

ΜΠΑΪΡΟΪΤ

Τα κακά νέα είναι ότι, μετά από ένα χρόνο διακοπής της λειτουργίας του, το φεστιβάλ του Μπαϊρόιτ φέτος θα λειτουργήσει ξανά. Τα καλά νέα είναι ότι το Μπαϊρόιτ βρίσκεται ως γνωστόν στη Βόρειο Βαυαρία, δηλαδή αρκετά μακριά από τα σύνορα με την Πολωνία. Είναι πολύ σημαντικό αυτό, διότι όπως έχει πει πολύ εύστοχα ο Γούντι Αλεν, αν εκτεθείς επί μία ώρα ή περισσότερο στη μουσική του Βάγκνερ, σου έρχεται ξαφνικά η επιθυμία να εισβάλεις στην Πολωνία…