Τα παιδιά, η πανδημία και η εύκολη καταστροφική λύση

Πέρσι τέτοια εποχή, η μεγάλη εξίσωση που καλούνταν να λύσουν οι επιστήμονες αναφορικά με την Covid-19 ήταν η δημιουργία του εμβολίου.

Φέτος, και ενώ πιστεύαμε πως με 4 διαθέσιμα εμβόλια βαδίζουμε προς την έξοδο του τούνελ, ήρθε η μετάλλαξη Δέλτα και τα έκανε όλα άνω κάτω, βάζοντας στους επιστήμονες μια νέα δύσκολη εξίσωση: παιδιά – Covid-19 – εμβολιασμός.

Μία από τις «βασικές αρχές» του κορονοϊού, όσο μπορεί κανείς να μιλήσει για βασικές αρχές σε μια εν πολλοίς άγνωστη και συνεχώς μεταλλασσόμενη νόσο, ήταν ότι σε γενικές γραμμές τα παιδιά που νοσούν από Covid-19 την περνούν με ήπια ή και χωρίς καθόλου συμπτώματα.

Παρ’ όλα αυτά, όπως ανέφερε χθες η πρόεδρος της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, Μαρία Θεοδωρίδου, «και στις άλλες χώρες, όπως και στη δική μας ένας μεγάλος αριθμός παιδιών έχει νοσηλευτεί, παρά την ήπια συμπτωματολογία, στα νοσοκομεία»

Το βασικό ερώτημα που απασχολεί την παγκόσμια επιστημονική κοινότητα, είναι το πόσο πιθανό είναι η νόσηση ενός παιδιού από Covid-19 να έχει μετέπειτα συνέπειες στην υγεία του και πόσο σοβαρές μπορεί να είναι αυτές.

Μια σαφής απάντηση σε αυτό το ερώτημα, θα έδινε σαφή απάντηση και στο ζήτημα του εμβολιασμού των παιδιών, δυστυχώς όμως όπως παραδέχονται οι ειδικοί υπάρχον ακόμα αρκετά κενά στις γνώσεις τους.

Την ίδια στιγμή ερωτήματα εγείρονται για τον τρόπο που η Δύση διαχειρίζεται τις διαθέσιμες ποσότητες εμβολίων, όταν εκατομμύρια άνθρωποι στην Αφρική, την Ασία και τη Νότια Αμερική δεν έχουν προσβάση σε αυτά.

Όλο και περισσότερες χώρες, πάντως, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, αποφασίζουν να προχωρήσουν στο άνοιγμα των εμβολιασμών για τις ηλικίες 12 -15. Γιατί;

Σύμφωνα με την ελληνική Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών συντρέχουν σοβαροί λόγοι προστασίας τόσο των ίδιων των παιδιών όσο και του ευρύτερου κοινωνικού συνόλου.

Τις τελευταίες εβδομάδες, λόγω της μετάλλαξης Δέλτα, παρατηρείται ραγδαία αύξηση των κρουσμάτων σε παιδιά και εφήβους ενώ από την άλλη όπως ανέφερε η πρόεδρος της Επιτροπής οι συνεχείς μολύνσεις των παιδιών και των εφήβων που αποτελούν πηγή διασποράς του ιού «θα οδηγήσουν σε νέες μεταλλάξεις και σε μείωση της αποτελεσματικότητας των εμβολίων»

Πέρα όμως από την ανάγκη της προστασίας της υγείας των ίδιων των παιδιών, ιδιαίτερα όσων έχουν υποκείμενα νοσήματα, και την ανάγκη προστασίας των ευάλωτων ατόμων του οικογενειακού τους και κοινωνικού τους περιβάλλοντος, η γνωμοδότηση της Εθνικής Επιτροπής Εμβολιασμών, ως στόχο του εμβολιασμού των ηλικιών 12 – 15, θέτει τη διατήρηση της δια ζώσης εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά και των κοινωνικών δραστηριοτήτων των παιδιών.

Τώρα, μεσούσης της καλοκαιρινής σεζόν, και πολύ σωστά, το ενδιαφέρον στρέφεται στο αν, παρά την κατακόρυφη αύξηση κρουσμάτων, οι επιχειρήσεις εστίασης, ψυχαγωγίας και τουρισμού παραμείνουν ανοικτές.

Καθώς όμως η μετάλλαξη Δέλτα καλπάζει, τα νούμερα των εμβολιασμών δεν ενθουσιάζουν και ο Σεπτέμβριος δεν είναι και τόσο μακριά θα πρέπει να καταβληθεί κάθε δυνατή προσπάθεια ώστε όταν έρθει η ώρα τα σχολεία να ανοίξουν κανονικά.

Το κλείσιμο των σχολείων, επειδή δεν συνοδεύεται από την υποχρέωση του κράτους για οικονομική αποζημίωση, όπως συνέβαινε στα λουκέτα άλλων δραστηριοτήτων, ίσως εμφανιστεί και πάλι στο μυαλό πολλών ως η εύκολη λύση.

Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς διαφορετική.

Μπορεί την προηγούμενη σχολική χρονιά, η τεχνολογία να βοήθησε να αντιμετωπιστεί ως έναν βαθμό η κατάσταση, όμως αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς η τηλεκπαίδευση είναι, στην καλύτερη περίπτωση, απλώς ένα υποκατάστατο της εκπαίδευσης με φυσική παρουσία.

Όσοι το έζησαν, μαθητές, εκπαιδευτικοί και γονείς γνωρίζουν πολύ καλά πόσο αρνητικές ήταν οι επιπτώσεις των κλειστών σχολείων στην επάρκεια της παρεχόμενης γνώσης, στη σωματική και ψυχική υγεία των μαθητών, στις συνθήκες εργασίας εκπαιδευτικών και γονέων καθώς και στις σχέσεις μεταξύ των μελών της οικογένειας.

Τα μέχρι στιγμής δεδομένα μάς δείχνουν ότι η πανδημία του κορονοϊού θα συνεχίσει να επηρεάζει τις ζωές μας για πολύ καιρό ακόμα.

Θα ήταν όμως εγκληματικό να θυσιάσουμε μια ολόκληρη γενιά, σπεύδοντας να κλείσουμε τα σχολεία και καταδικάζοντάς την έτσι σε υποτυπώδη εκπαίδευση, επειδή μια μεγάλη μερίδα του ενήλικου πληθυσμού δείχνει μέσω της άρνησής της να εμβολιαστεί άκρως αντικοινωνική συμπεριφορά.

Γιατί είναι βέβαιο, πως αν ως ενήλικες είχαμε κάνει το χρέος μας και είχαμε εμβολιαστεί εγκαίρως, τα «εργαστήρια παραγωγής νέων μεταλλάξεων» όπως πολύ εύστοχα χαρακτήρισε η κυρία Θεοδωρίδου τους ανεμβολίαστους, θα ήταν ελάχιστα, και άρα η κοινωνία πολύ ασφαλέστερη.