Παύλος Σιδηρόπουλος: Ήταν ωραίος ο μελαγχολικός πρίγκιπας της ροκ

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος σημάδεψε με τη ζωή και τα τραγούδια του μια ολόκληρη γενιά, ενώ παράλληλα έγινε είδωλο για πολλούς καλλιτέχνες που κινήθηκαν στα μουσικά μονοπάτια που βάδισε ο ίδιος.

Ο μελαγχολικός πρίγκιπας της ροκ, όπως πολλοί τον αποκαλούν, ήταν ένας δημιουργικός και τρυφερός καλλιτέχνης, κάτι που εύκολα μπορεί να διακρίνει κανείς, ακούγοντας τα τραγούδια του.

Πριν από 73 χρόνια, στις 27 Ιουλίου του 1948, έρχεται στον κόσμο έτοιμος να ζήσει τη δική του ροκ εν ρολ ζωή.

Καταφέρνει να γράψει το δικό του κεφάλαιο στην ιστορία της ελληνικής μουσικής, αναδεικνύεται σε βασικό πυλώνα της ροκ και χτίζει έναν μύθο γύρω από το όνομά του που δεν εξαντλείται σε καλλιτεχνικό επίπεδο.

Οι έρωτες, τα πάθη, η εικόνα ενός εύθραυστου ασυμβίβαστου ροκά και ο τρόπος που πεθαίνει, ολοκληρώνουν το προφίλ του Σιδηρόπουλου, που μαζί με τον Νικόλα Άσιμο και την Κατερίνα Γώγου, συμπληρώνει την «Αγία Τριάδα» των Εξαρχείων εκείνης της εποχής.

«Πρέζες υπάρχουν πολλές. Δεν είναι μόνο η ηρωίνη. Αλλά η ηρωίνη σκοτώνει, αυτή είναι η μόνη διαφορά», συνήθιζε να λέει ο Παύλος Σιδηρόπουλος, προφητεύοντας το τέλος του.

Το 1990 χάνει στη μάχη με τον εθισμό και φεύγει από τη ζωή, μόλις στα 40 του χρόνια, από υπερβολική δόση ηρωίνης.

Τα πρώτα βήματα και ο δρόμος προς την επιτυχία

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1948 στην Αθήνα. Ήταν δισέγγονος του Αλέξη Ζορμπά και ανιψιός της γνωστής ποιήτριας Έλλης Αλεξίου.

Σ’ αυτές τις δύο διαφορετικές του ρίζες έβλεπε την αιτία της συνύπαρξης σ’ αυτόν του ρόκερ και του σκεπτικιστή.

Η μουσική του πορεία ξεκινά το 1970 από τη Θεσσαλονίκη, όπου σπουδάζει Μαθηματικός στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο.

Εκεί γνωρίζει τον Παντελή Δεληγιαννίδη, με τον οποίο δημιουργούν το ντουέτο «Δάμων και Φιντίας».

Μαζί κυκλοφορούν τον δίσκο 45 στροφών «Το ξέσπασμα / Ο κόσμος τους» και συμμετέχουν στη συλλογή «Ζωντανοί στο κύτταρο».

Από το 1972 έως το 1974 ενσωματώνονται στα «Μπουρμπούλια».

Καρπός αυτής της συνεργασίας είναι το 7ινστο «Ο Ντάμης ο σκληρός».

Εν μέσω δικτατορίας, το σχήμα διαλύεται και τα «Μπουρμπούλια» ακολουθούν τον Διονύση Σαββόπουλο.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος επιλέγει να συνεργαστεί με τον Γιάννη Μαρκόπουλο και συμμετέχει ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του, «Θεσσαλικός Κύκλος», «Μετανάστες» και «Οροπέδιο».

Το 1976 δημιουργεί, μαζί με τους Βασίλη και Νίκο Σπυρόπουλο, το γκρουπ «Σπυριδούλα» και το 1979 κυκλοφορούν ίσως τον κορυφαίο δίσκο της ελληνικής ροκ δισκογραφίας, τον «Φλου».

Και αυτό το σχήμα διαλύεται, αφήνοντας πίσω του έναν ολοκληρωμένο ροκ ήχο και μια σειρά συναυλιών.

Το 1979 ο Παύλος Σιδηρόπουλος δημιουργεί το σχήμα «Εταιρία Καλλιτεχνών», με αγγλικό στίχο, χωρίς όμως καμία δισκογραφική δουλειά.

Την ίδια περίοδο κάνει και το κινηματογραφικό του ντεμπούτο, ως πρωταγωνιστής στην ταινία του Αντρέα Θωμόπουλου «Ο Ασυμβίβαστος», ενώ ο ίδιος ερμηνεύει και το soundtrack της ταινίας, τραγούδια του οποίου αποτελούν κάποια από τα πλέον γνωστά του, όπως το «Να μ’ αγαπάς».

Επίσης, συμμετέχει στην ταινία «Αλδεβαράν» με πρωταγωνιστή τον Δημήτρη Πουλικάκο, η οποία προβλήθηκε μόνο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Στη μικρή καριέρα του ως ηθοποιός περιλαμβάνεται και μια τηλεοπτική εμφάνιση στο σήριαλ του Κώστα Φέρρη «Οικογένεια Ζαρντή», που προβλήθηκε στην ΕΡΤ-1.

Η συνεχής αλλαγή συνεργατών σταματάει το 1980.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος καταλήγει σ’ ένα σχήμα, τους «Απροσάρμοστους», που με λίγες αλλαγές παίζει μαζί τους μέχρι το τέλος.

Το 1982 κυκλοφορεί ο δίσκος «Εν Λευκώ», ο οποίος αντιμετώπισε προβλήματα λογοκρισίας για 3 κομμάτια, για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και για προσβολή της δημοσίας αιδούς.

Το 1985 κυκλοφορεί σε παραγωγή Δημήτρη Πουλικάκου το δίσκο «Zorba the freak» και το 1989 το «Χωρίς Μακιγιάζ» που είναι ζωντανά ηχογραφημένος στο «Μετρό».

Το 1990 ο Παύλος Σιδηρόπουλος αντιμετωπίζει προβλήματα με το δεξί του χέρι που προφανώς από κάποιο πρόβλημα στα αγγεία παραλύει.

Στις 6 Δεκεμβρίου του ίδιου χρόνου και ενώ βρίσκεται στο σπίτι μιας φίλης του στο Νέο Κόσμο, πέφτει σε κώμα από υπερβολική χρήση ηρωίνης και αφήνει την τελευταία του πνοή κατά τη μεταφορά του στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

Η κηδεία του έγινε στις 10 Δεκεμβρίου, στο κοιμητήριο του Κόκκινου Μύλου στη Νέα Φιλαδέλφεια.

Ο μυθικός «Μπάμπης ο Φλου»

Με τον δίσκο «Φλου», ο Παύλος Σιδηρόπουλος και το συγκρότημα «Σπυριδούλα» έσπασαν ένα ταμπού για την ελληνική ροκ σκηνή, αφού ήταν η πρώτη φορά, που χρησιμοποιήθηκε σε όλα τα τραγούδια ελληνικός στίχος.

Η επιλογή των δημιουργών να τραγουδήσουν ροκ στα ελληνικά, αρχικά ξάφνιασε το κοινό, αλλά η ανταπόκριση ήταν μεγάλη και ίσως απρόσμενη.

Ο δίσκος μπήκε στις προθήκες των δισκοπωλείων τον Μάιο του 1979 και θεωρείται σταθμός στην ελληνική ροκ σκηνή, αφού περιελάμβανε σπουδαία κομμάτια που σήμερα θεωρούνται κλασικά:

«Ο Μπάμπης ο Φλου», «Μου πες θα φύγω», «Πού να γυρίζεις», «Ξέσπασμα», «Οι σοβαροί κλόουν», «Το ’69 με κάποιο φίλο», «Στην Κ.», «Η ώρα του Stuff», «Τω αγνώστω Θεώ», «Εν κατακλείδι».

Το τραγούδι που ξεχώρισε αμέσως ήταν «Ο Μπάμπης ο Φλου» καθώς ήταν ιδιαίτερο, είχε μυστήριο και ξεσηκωτικό ρυθμό.

Αμέσως, άρχισαν τα σενάρια, για το ποιος ήταν ο περίφημος Μπάμπης του Σιδηρόπουλου.

Ήταν υπαρκτό πρόσωπο των Εξαρχείων, ή ήρωας της φαντασίας του;

Η ερώτηση δεν έχει απαντηθεί με σιγουριά, καθώς έχουν παρουσιαστεί πολλές διαφορετικές εκδοχές.

Τα ναρκωτικά και ο θάνατος που δεν ξεπέρασε

Ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, η υγεία του είχε επιδεινωθεί, εξαιτίας της συνεχόμενης χρήσης ναρκωτικών ουσιών, κυρίως της ηρωίνης.

Ο ίδιος αρχικά πίστευε ότι θα μπορούσε να ξεμπλέξει εύκολα.

Όταν κατάλαβε, ότι είχε εθιστεί, μίλησε ανοιχτά για το πρόβλημά του, έγραψε τραγούδια, για να καταδικάσει την ηρωίνη και προσπάθησε αρκετές φορές να αποτοξινωθεί, χωρίς ποτέ να ενταχθεί σε κάποιο πρόγραμμα αποτοξίνωσης.

Ο Σιδηρόπουλος, παρά το γεγονός ότι ερωτευόταν με πάθος, όπως έλεγαν κοντινοί του φίλοι, ποτέ δεν έκανε δική του οικογένεια.

Ο ίδιος μάλιστα ανέφερε πως «Η γυναίκα είναι ο καθρέφτης μας. Είναι το πλάσμα που αγαπάμε στο έπακρο και μισούμε στο έπακρο ταυτοχρόνως, όπως εμπεριέχουμε το Σατανά και το Θεό μαζί…».

Η μοναδική γυναίκα στην  οποία είχε απεριόριστη αδυναμία ήταν η μητέρα του.

Όταν εκείνη πέθανε την άνοιξη του 1990, ο Παύλος κατέρρευσε ψυχολογικά, ενώ το σοβαρό πρόβλημα που εμφάνισε στο χέρι του, χειροτέρεψε ακόμη περισσότερο την ψυχολογική του κατάσταση.

Δεν σταμάτησε όμως να δίνει συναυλίες και να προετοιμάζει τον καινούριο του δίσκο, «Άντε και Καλή Τύχη Μάγκες» που κυκλοφόρησε μετά τον θάνατό του.

*με πληροφορίες από sansimera.gr και mixanitouxronou.gr