Η πολύτιμη συλλογή των αναπτήρων μου δεν είναι το θέμα του ανά χείρας κειμένου, διότι πλην εμού σίγουρα δεν αφορά κανέναν (ή έστω ελάχιστους). Αυτό όμως που, με αφορμή τη συλλογή μου, ενδεχομένως να αφορά ορισμένο κόσμο και που κατά κάποιον τρόπο είναι και το θέμα μου σχετίζεται με τη νοοτροπία ενός «καλλιτέχνη του αναπτήρα», ο οποίος με τα χρόνια, θέλω να πιστεύω, είναι πλέον και φίλος μου. Ο Σπύρος Κοντοσώρος.

Το μαγαζί του Σπύρου βρίσκεται εδώ και περίπου μια εικοσαετία στην πλατεία Καρύτση και όταν το άνοιξε ήταν που τον γνώρισα. Ηταν το 2000 όταν ο Σπύρος μπήκε για τα καλά στις επιχειρήσεις αναπτήρα, μια τέχνη που κληρονόμησε από τον πατέρα του, τον Γεράσιμο. Το πρώτο μαγαζί (του πατέρα του) βρισκόταν ακριβώς δίπλα από αυτό που άνοιξε ο ίδιος ο Σπύρος, στο οποίο στεγάζεται ακόμα και σήμερα.

Δεν θα περνούσε πολύς καιρός για να καταλάβω ότι ο άνθρωπος αυτός, ο Σπύρος, ήταν πραγματικά ένας επαγγελματίας ενός είδους δουλειάς που στα χρόνια της γνωριμίας μας απασχολούσε ακόμα αρκετό κόσμο και είχε καλή πελατεία. Σήμερα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ο περισσότερος κόσμος αρκείται με τον αναπήρα μιας χρήσης (πέρα από το ότι για το ηλεκτρονικό τσιγάρο ο αναπτήρας δεν είναι απαραίτητος) και το target group του ακριβού αναπτήρα είναι κυρίως οι συλλέκτες και οι μερακλήδες όπως εγώ.

Ανθρωποι δηλαδή που βρίσκουν γοητεία ακόμα και στην τελετουργία του ανάμματος ενός αναπτήρα – θυμάμαι ακόμα και σήμερα σκηνές ανάμματος τσιγάρου στο σινεμά που με ξετρέλαναν όταν τις είδα γα πρώτη φορά. Από το παραιτημένο, κουρασμένο άναμμα του Ζίπο του Μάρτιν Σιν στην «Αποκάλυψη τώρα!» μέχρι το κομψό άναμμα του Τζακ Νίκολσον με τον πανάκριβο αναπτήρα του στην «Τσάιναταουν».

Οταν ο Σπύρος, που είχε ήδη περάσει από διάφορες άλλες δουλειές, αποφάσισε να μπει για τα καλά στον τομέα του πατέρα του, άρχισε να τον παρατηρεί όχι μόνο ως τεχνίτη (διότι αυτό το είχε κατακτήσει από έφηβος) αλλά ως πωλητή. Το ενδιαφέρον είναι ότι περισσότερο από ένστικτο ίσως, ο Σπύρος αντιλαμβανόταν ότι ενώ ο πατέρας του ήταν τρομερά τίμιος και καλός στη δουλειά του, δεν ήξερε πώς να χειριστεί τους πελάτες του για το δικό του συμφέρον.

Ερχόταν για παράδειγμα ένας πελάτης που ήξερε ότι ο αναπτήρας του είχε συγκεκριμένο πρόβλημα με ένα λαστιχάκι και ζητούσε από τον Γεράσιμο να το αλλάξει. Και εκείνος έκανε ό,τι του ζητούσε. Αλλαζε το λαστιχάκι. Ομως ο αναπτήρας εξακολουθούσε να έχει πρόβλημα, επομένως ο πελάτης επέστρεφε με παράπονο παρότι ο Γεράσιμος είχε κάνει ακριβώς αυτό που του είχε ζητηθεί.

Η άποψη του Σπύρου; Δεν αλλάζεις μόνο το λαστιχάκι όπως σου έχει ζητηθεί, αλλά «σκανάρεις» όλον τον αναπτήρα, έστω και αν χρειαστεί να ζητήσεις παραπάνω χρήματα –  λόγος για τον οποίο ο Γεράσιμος εξαρχής δεν το έκανε για να μη χάσει τον πελάτη ζητώντας του περισσότερα χρήματα.

Υπήρξα μάρτυρας ενός περιστατικού με τον Σπύρο όταν ένας ηλικιωμένος κύριος (θα πρέπει να ήταν πάνω από 90 χρονών) μπήκε στο κατάστημά του και τον ρώτησε αν τον θυμόταν. Ο Σπύρος δεν τον θυμόταν. «Φυσικά» απάντησε ο ηλικιωμένος κύριος. «Αν με θυμόσουν, θα το είχες κλείσει το μαγαζί». Ή, με άλλα λόγια, αν τον θυμόταν, θα σήμαινε ότι οι πελάτες του θα ήταν τόσο λίγοι που θα τους θυμόταν.

Αλλά οι πελάτες του δεν είναι λίγοι. Τουναντίον, ο Σπύρος έχει γίνει σημείο αναφοράς στον τομέα του, όπως παλαιότερα ήταν και ο πατέρας του, μόνο που τότε αυτό το επάγγελμα ζούσε καλύτερες μέρες ενώ σήμερα τείνει να εξαφανιστεί. Σήμερα ο Σπύρος είναι από τους λίγους ειδικούς στον τομέα του, μια επιχείρηση που σχετίζεται σχεδόν αποκλειστικά με την επισκευή αναπτήρων.

Πάλι καλά λοιπόν που υπάρχουν οι συλλέκτες και οι μερακλήδες. Η διαφορά είναι ότι η επιχείρηση του Σπύρου, όπως έμαθα διαβάζοντας σχετική αλληλογραφία του με το εξωτερικό, αντί να συρρικνώνεται, «ανοίγεται» ακόμα περισσότερο. Η φήμη του έχει ξεπεράσει τα σύνορα της Ελλάδας, εξ ου και η προσέγιση που του έγινε – προσέξτε – από την Ιαπωνία μέσω Αγγλίας για την επισκευή αναπτήρων στη… Νότια Ευρώπη. Καθόλου μικρό πράγμα δηλαδή και όλα αυτά διότι ο Σπύρος έχει βάλει σε προτεραιότητα τις τρεις βασικές αρχές μιας σωστής επιχείρησης: εγγύηση, ποιότητα, αξιοπιστία.

Headlines