Προσπαθώ, από χθες, να διακρίνω, τι ακριβώς είναι αυτό που έχει προκαλέσει μέσα μου η εικόνα του τρομοκρατημένου, σχεδόν υποβασταζόμενου, Πέτρου Φιλιππίδη, να επιβιβάζεται σιδηροδέσμιος στο βανάκι της αστυνομίας για να μεταφερθεί, ως προφυλακιστέος, στις φυλακές Τρίπολης.

Είναι οίκτος;

Όχι.

Η δικαιοσύνη δεν έχει ακόμα αποφανθεί για την αθωότητα ή την ενοχή του, όμως από το περιεχόμενο των καταγγελιών, από το πως αυτές αξιολογήθηκαν από τις ανακριτικές και εισαγγελικές αρχές και από το σκεπτικό της απόφασης για την προφυλάκισή του, πώς να σου γεννηθεί ένα τέτοιο συναίσθημα; Εκτός και αν σε συνδέουν με τον κατηγορούμενο στενοί συναισθηματικοί δεσμοί.

Είναι χαρά;

Όχι ακριβώς. Ο τρόμος στο βλέμμα και το σώμα οποιουδήποτε έμβιου όντος δύσκολα μπορεί να σε γεμίσει με χαρά.

Χαρά δεν είναι, είναι όμως δικαίωση.

Ο Πέτρος Φιλιππίδης υπήρξε, εδώ και αρκετά χρόνια, ένας από τους ισχυρότερους άνδρες στην ελληνική βιομηχανία του θεάματος.

Οι τηλεοπτικές του σειρές είχαν μεγάλη τηλεθέαση και οι περισσότερες θεατρικές του παραστάσεις δίνονταν σε γεμάτα θέατρα.

Οι υψηλές τηλεθεάσεις και τα γεμάτα θέατρα φέρνουν και γεμάτα ταμεία, καιι όταν ένας ηθοποιός – σκηνοθέτης γεμίζει τα ταμεία τότε γίνεται περιζήτητος. Δημιουργούνται γύρω του ουρές.

Ουρές από ηθοποιούς που θέλουν να δουλέψουν μαζί του, ουρές από παραγωγούς που θέλουν να επενδύσουν και να κερδίσουν από τις επιτυχίες του και φυσικά ουρές από δημοσιογράφους που εκλιπαρούν για συνεντεύξεις και κάνουν αφιερώματα – αγιογραφίες για να κερδίσουν τη συμπάθειά του πανίσχυρου καλλιτέχνη και να ικανοποιήσουν και να κερδίσουν από το ενδιαφέρον των δεκάδων χιλιάδων θαυμαστών του.

«Τους στηρίξατε, τους αγκαλιάσατε, τους δημιουργήσατε την αίσθηση ότι είναι βασιλιάδες» σχολιάζει πολύ εύστοχα τη συγκεκριμένη υπόθεση, απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους, ο ηθοποιός Γεράσιμος Σκιαδαρέσης.

Πολλοί, λοιπόν, απ’ όσους αποκτούν αυτήν την ισχύ θεωρούν ότι οι επιθυμίες τους είναι υπεράνω πάντων, ακόμα και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των γύρω τους.

Έτσι, καταπατούν νόμους και δικαιώματα γνωρίζοντας ότι, ως πανίσχυροι που είναι, καμία τους πράξη, όσο ειδεχθής και αν είναι, δεν πρόκειται να έχει καμία αρνητική για τους ίδιους επίπτωση.

Κι όμως, ένας τόσο ισχυρός και, μέχρι πρότινος τουλάχιστον, δημοφιλής άνδρας τελεί από χθες σε προσωρινή κράτηση.

Εισαγγελέας και ανακρίτρια μελετώντας τις καταγγελίες και όλα τα στοιχεία της υπόθεσης έκριναν ότι ο συγκεκριμένος άνδρας, κατηγορούμενος για έναν βιασμό και δύο απόπειρες βιασμού, επί σειρά ετών επέδειξε δράση από τη θέση του ισχυρού και επειδή είναι πιθανό να επαναλάβει αντίστοιχα αδικήματα, μέχρι να κριθεί αν είναι αθώος ή ένοχος, θα πρέπει να βρίσκεται στη φυλακή.

Να λοιπόν που η ανθρώπινη αξιοπρέπεια, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο νόμος και το δίκαιο αποδεικνύονται πιο ισχυρά. Κι αυτό είναι μια μεγάλη δικαίωση.

Κι αν τελικά ο Πέτρος Φιλιππίδης αθωωθεί;

Αυτονόητο ότι κάθε δικαστική απόφαση πρέπει να γίνει πάντοτε σεβαστή.

Όποια όμως και αν είναι η κατάληξη της συγκεκριμένης ποινικής υπόθεσης, είναι βέβαιο ότι η ισχύς του παραδειγματισμού έχει ήδη λειτουργήσει, και ότι εικόνες σαν τις χθεσινές έχουν κάνει ήδη αρκετούς να ξανασκεφτούν, αν και με ποιον τρόπο θα θελήσουν να εκμεταλλευτούν την παντοδυναμία τους.

Στις πρώτες του ώρες στο κελί ο Πέτρος Φιλιππίδης είπε στους σωφρονιστικούς υπαλλήλους: «Δεν είμαι καλά. Δεν περίμενα ποτέ να καταλήξω στη φυλακή»

Πλέον, οι προαναφερθέντες θα το περιμένουν.

Headlines