Ολυμπιακός: Όταν δεν ξεχωρίζεις ποιος είναι 18 και ποιος 37

Σίγουρα ο Σεμέδο. Μάλλον και ο Μασούρας που πάντα βρίσκει τον τρόπο να γίνεται απαραίτητος.

Δύο λοιπόν της «κανονικής» εντεκάδας. Όχι ο τερματοφύλακας και ο σέντερ φορ, αλλά ένας στόπερ και ένας winger.

Και γύρω τους; Ως επί το πλείστον πειράματα από εκείνα που υπο άλλες συνθήκες δεν θα τα δοκίμαζε ο προπονητής ούτε στον πίνακα του γραφείου του, στον Ρέντη.

Με αυτή τη σύνθεση έσπασε ο Ολυμπιακός το «μπλόκο» του Μπακού.

Με τον Σισέ, 1.94 μ. μπόι, να βάζει το δεξί του πόδι πλάι στον αριστερό ασβέστη.

Και με πάγκο που είχε δύο τερματοφύλακες για να φαίνεται γεμάτος. Τον ίδιο που πρώτη διαθέσιμη αλλαγή έδωσε στο 75΄.

Ένα πλάνο με το ζόρι. Και αυτό ήταν όλο. Λες και κάποιος αποφάσισε να ρίξει τον Ολυμπιακό Ιούλη μήνα στη θάλασσα με τα χέρια δεμένα πίσω στην πλάτη.

Ναι, αν ήταν απέναντι η Λουντογκόρετς –που έρχεται- και όχι η Νέφτσι –που πέρασε- ίσως αυτή η απροσδόκητη ιστορία του Ιούλη να μην είχε happy end. Αν ο πρωταθλητής είχε απέναντι μια ομάδα που δεν θα δεχόταν γκολ μέσα από τη μικρή περιοχή με τέσσερις δικούς της πάνω στην γραμμή της εστίας.

Είναι τουλάχιστον αφελές όμως, να σταθεί κανείς στη δυναμική του αντιπάλου όταν στο άλλο μισό του αγωνιστικού χώρου γίνεται κατάθεση ψυχής. Όχι από έναν. Από όλους…

Από τον 18άχρονο Σουρλή που σκέφτηκε κάθε βήμα του σαν 37άρης. Ως τον 37άχρονο Βαλμπουενά που βρέθηκε να τρέχει –υποχρεωτικά- σαν 18άρης.

Αντιδράσεις και συμπεριφορές για να τις καμαρώνεις αν είσαι ο Πορτογάλος που στο πρώτο ημίχρονο χρειάστηκε να φορέσεις ένα πορτοκαλί φανελάκι πάνω από τη μπλε μπλούζα σου, μιας και οι αντιδράσεις σου σε κάθε φάση, μπέρδευαν ως και τους διαιτητές!

Όντως. Σε αυτό το στριμωγμένο και ολίγον τι «φολκλόρ» γηπεδάκι στο Μπακού -με τον άσχημο αγωνιστικό χώρο, τους φωνακλάδες στη κερκίδα και τα μποφόρ του αέρα- ο Ολυμπιακός πήρε κάτι παραπάνω από ένα εισιτήριο πρόκρισης και μια νίκη.

Γιατί υπάρχουν πάντα μέσα σε κάθε ποδοσφαιρική σεζόν κάποιες στιγμές που με τον τρόπο τους «αποφασίζουν» το ίδιο το ταξίδι.

Κάποιες φορές τις επιλέγεις εσύ και αυτό είναι αληθινό προνόμιο.

Κάποιες άλλες πάλι σε επιλέγουν εκείνες και εκεί το μόνο βέβαιο είναι ότι πρέπει να σκαρφαλώσεις ψηλότερα από τα συνηθισμένα: πάνω από το ταλέντο, την ποιότητα, τις «τακτικές» για να αντεπεξέλθεις.

Δοκιμασίες χαρακτήρα λέγονται. Σαν αυτή που μόλις πέρασε.

Το ότι ήρθε με 5-4-1, την μπάλα στον αντίπαλο και βαθμό συγκέντρωσης στο 101% είναι απλώς μια ιστορία.

Ότι δεν θα χρειαστεί να συζητήσουν γι’ αυτό μεθαύριο στα αποδυτήρια, είναι παράσημο.