Καμίνης για την Παγκόσμια Ημέρα κατά της Εμπορίας Ανθρώπων – Η Ελλάδα δεν εκπληρώνει τις διεθνείς της υποχρεώσεις

Ο βουλευτής Επικρατείας του Κινήματος Αλλαγής Γιώργος Καμίνης μιλώντας σήμερα στη Βουλή σε ειδική κοινή συνεδρίαση των Επιτροπών Κοινωνικών Υποθέσεων, Δημόσιας Διοίκησης, Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης και της Υποεπιτροπής για την καταπολέμηση της εμπορίας και εκμετάλλευσης ανθρώπων που έγινε επ’ ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά της Εμπορίας Ανθρώπων, ανέφερε τα εξής:

«Η εμπορία ανθρώπων συνιστά μία από τις αρχαιότερες πληγές της ανθρωπότητας, η οποία καθιστά τον άνθρωπο κρίκο μιας βάναυσης αλυσίδας εξάρτησης και εκμετάλλευσης.

»Σε παγκόσμιο επίπεδο η εμπορία ανθρώπων ανέρχεται σε 40 εκατομμύρια ανθρώπους. Τα ανήλικα θύματα αποτελούν το ¼ του συνολικού αριθμού των θυμάτων και οι γυναίκες το 71%. Σε επίπεδο Ε.Ε., ο καταγεγραμμένος αριθμός θυμάτων για τα έτη 2017-2018 ήταν 14.145, αυξημένος συγκριτικά με τη διετία 2015-2016, ενώ το ετήσιο κέρδος των εγκληματικών οργανώσεων ανέρχεται περίπου στα 3 δισ. ευρώ.

»Ειδικότερα κατά  την περίοδο της πανδημικής κρίσης, οι υφιστάμενες ανισότητες επηρέασαν δυσανάλογα τους πιο ευάλωτους. Αυτούς που κατά κανόνα αποτελούν και τα θύματα της εμπορίας ανθρώπων.

»Ο Εθνικός Οργανισμός Αναφοράς έλαβε στοιχεία για συνολικά 167 θύματα (από 154 το 2019), όπου τα 93 είναι γυναίκες και 74 από αυτά ανήλικα. Πρόκειται για στοιχεία που επιβεβαιώνουν σε μεγάλο βαθμό, τόσο η Στρατηγική του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη για την καταπολέμηση της εμπορίας ανθρώπων που δημοσιοποιήθηκε χθες, όσο και η ετήσια έκθεση για το 2020 του Εθνικού Κέντρου Κοινωνικής Αλληλεγγύης.

»Πρόσφατες είναι άλλωστε οι μνήμες από την καταδίκη της χώρας μας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου για την υπόθεση της Μανωλάδας, που είχε ως αποτέλεσμα η Ελλάδα να τεθεί υπό την επιτήρηση του Συμβουλίου της Ευρώπης.

»Δυστυχώς, για την καταπολέμηση αυτής της ειδεχθούς δραστηριότητας στη χώρα μας, η οποία δεν έχει ακόμη καταφέρει να «πιάσει» τα στάνταρντς που προβλέπονται από το Πρωτόκολλο του Παλέρμο 2000, χρειάζεται ακόμη να γίνουν πολλά. Απαιτείται οριζόντια, συντονισμένη δράση μεταξύ υπουργείων, διωκτικών, προνοιακών -κρατικών και μη- φορέων και Τοπικής αυτοδιοίκησης, η αρωγή ευρωπαϊκών οργανισμών και η προαγωγή της διεθνούς συνεργασίας, που θα συνοδεύεται από τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους, αλλά και το κατάλληλο προσωπικό, ιδίως σε ζητήματα ιατρικής, ψυχολογικής και νομικής υποστήριξης των θυμάτων».