Από το 844 του UEFA ranking δεν είναι αποκλεισμός. Είναι ξεφτίλα

Ναι, έσπασαν καρδιές. Ναι, όταν κάποιος χάνει μια πρόκριση στην διαδικασία των πέναλτι προφανώς και δικαιούται να νιώθει άτυχος. Κάποιος… άλλος όμως. Όχι η αποψινή ΑΕΚ και ας είδε αυτό το έργο στο ΟΑΚΑ. Όταν σε αποκλείει το 844 του ranking της UEFA, δεν μιλάς. Σκύβεις το κεφάλι από ντροπή. Από ένα κάζο από εκείνα που δυστυχώς μνημονεύονται για χρόνια.

Στον δεύτερο προκριματικό του Conference League. Σε διπλή αναμέτρηση. Με τον κόσμο σου έπειτα από χρόνια στο πλευρό σου. Και να σε πετά έξω κάποια Βελέζ του Μόσταρ. Η 9η στην εθνική κατάταξη της Βοσνίας! Ντροπή και μόνο στην ιδέα. Πολλώ δε μάλλον στη πράξη.

Ντροπή για τον Δημήτρη Μελισσανίδη που πριν κανά δύο μήνες «απειλούσε» ότι θα τα αλλάξει όλα, αλλά τελικά έκανε «μεταγραφική υπέρβαση» με τον Βράνιες και τον Αραούχο (που ήταν κάτι από μοιραίος απόψε).

Ντροπή για τον Βλάνταν Μιλόγεβιτς με τη μεγάλη εμπειρία σε προκριματικούς, διότι η διαχείριση του πρώτου ματς αποδείχθηκε καταστροφική.

Ντροπή και για τους παίκτες που μάλλον δεν ξέρουν ότι η ΑΕΚ έχει μεγάλη ιστορία. Ότι δεν είναι ομάδα για να μένει έξω από –με το συμπάθιο- «χωριά» από το Μόσταρ.

Είναι Βατερλό. Είναι οικονομική καταστροφή καθώς χάνεται ένα έσοδο των 4-5 εκατ ευρώ. Είναι τραγωδία για το ελληνικό ποδόσφαιρο που ούτε φέτος μπορεί να ξεκολλήσει από τον βυθό της θάλασσας όταν από τον Ιούλη ήδη αποκλείστηκαν οι δύο από τις τέσσερις ομάδες μας.

«Οσο κι αν πονάει κάποιους, το ελληνικό ποδόσφαιρο έχει γυρίσει σελίδα, με την ΑΕΚ να έχει διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο σε αυτό» έλεγε το μεσημέρι η ανακοίνωση της ΠΑΕ. Η ίδια που επέμενε πως «την ΑΕΚ και τον Μελισσανίδη δεν μπορεί να τους ακουμπήσει κανείς». Προφανώς η Βελέζ… εξαιρείτε.

Κρίμα…