Στοργικός, δοτικός, γεμάτος κατανόηση, με μάτια που εξέπεμπαν καλοσύνη και συνήθως ένα χαμόγελο που έκανε το πρόσωπό του να λάμπει, ο Παντελής Ζερβός ενσάρκωνε στις ταινίες της χρυσής εποχής του ελληνικού κινηματογράφου το απόλυτο πρότυπο «πατρικής φιγούρας». Ήταν στα μάτια των θεατών ο γονιός που όλοι θα ήθελαν να έχουν.

Στην πραγματικότητα η προσωπικότητα και ο χαρακτήρας που έβγαζε ο Έλληνας ηθοποιός είτε στην μεγάλη οθόνη είτε στο θεατρικό σανίδι δεν διέφερε και πολύ από τον εαυτό του. Όσοι, δηλαδή, είχαν την τύχη να τον γνωρίζουν προσωπικά περιγράφουν έναν άνθρωπο που έβαζε πάντα πρώτες τις ανάγκες των άλλων και έκανε τα πάντα για να τους ικανοποιήσει και να τους κάνει ευτυχισμένους.

Αιτία για αυτή την ευγένεια ψυχής και το ειλικρινές ενδιαφέρον ίσως να ήταν και το δικό του δράμα. Οι δυσκολίες του χτύπησαν από πολύ νεαρή ηλικία την πόρτα, αλλά δεν τον έκαναν σκληρό ή απόμακρο αλλά τον σμίλεψαν ώστε να γίνει για τους άλλους αυτό που του ίδιου του έλειψε. Δηλαδή γονιός. Γεννημένος το 1908 στην Περαχώρα κοντά στο Λουτράκι, ο Παντελής Ζερβός έχασε στα 4 χρόνια του την μητέρα του και πριν καν γίνει 8 ετών έμεινε εντελώς ορφανός αφού έφυγε από την ζωή και ο πατέρας του.

Αναγκαστικά, για ένα διάστημα βρέθηκε στο Τζάνειο ορφανοτροφείο αλλά εκείνο το περιβάλλον δεν το άντεξε καθόλου. Έφυγε από εκεί και προτίμησε να δοκιμάσει να επιβιώσει συνδυάζοντας σχολείο και δουλειά. Έτσι εργαζόταν τα πρωινά σε καφενείο στον Πειραιά, συνέχιζε πηγαίνοντας το βράδυ σε νυχτερινό και «έσβηνε» τη μέρα του επιστρέφοντας στο μεροκάματο πουλώντας τα βράδια πορτοκαλάδες και λεμονάδες στους δρόμους της πόλης.

Τελικά όχι μόνο κατάφερε κάτω από αντιξοότητες και τεράστιες δυσκολίες να τελειώσει το σχολείο αλλά στη συνέχεια κατετάγη στο Βασιλικό (τότε) Ναυτικό όπου μάλιστα κατάφερε να ανελιχθεί και να πάρει τον βαθμό του Αρχινοσοκόμου. Ωστόσο δεν πέρασε απαρατήρητο και ένα από τα πολλά ταλέντα που είχε. Ο Ζερβός είχε πολύ καλή φωνή κι έτσι δεν άργησε να ακούσει τις παραινέσεις των συναδέλφων του και να  δοκιμάσει την τύχη του στην Λυρική Σκηνή που εκείνη την εποχή έψαχνε νέους καλλιτέχνες προκειμένου να την πλαισιώσουν. Τα κατάφερε και εκεί!

Όμως η μοίρα είχε διαφορετικά σχέδια για εκείνον. Δεν ήθελε να τον δει να κάνει καριέρα ούτε με την στολή ούτε με την φωνή! Σύμφωνα με τον αστικό μύθο την Λυρική Σκηνή είχε επισκεφθεί μαζί με κάποιους μαθητές του ο θρυλικός σκηνοθέτης Κάρολος Κουν ο οποίος μόλις είχε δημιουργήσει την σχολή του. Ξαφνικά η ομιλία του διεκόπη από ένα ηχηρό γέλιο που ακούστηκε από το προαύλιο. Βγαίνοντας έξω για να δει τι συμβαίνει, αντίκρισε τον Παντελή Ζερβό και με την διορατική ματιά του διέκρινε σε αυτόν το πεπρωμένο του. «Θέλεις να παίξεις στο θέατρο;» τον ρώτησε, για να εισπράξει την απάντηση «φυσικά» και να μπουν έτσι οι βάσεις για την μετέπειτα πορεία του λατρεμένου ηθοποιού.

Για την καριέρα του λίγο-πολύ τα πράγματα είναι γνωστά. Έλαβε μέρος σε αμέτρητες παραγωγές ενσαρκώνοντας πάντα ρόλους πολύ κοντά στον χαρακτήρα του για το ταλέντο του παραμένουν αδιάψευστοι μάρτυρες οι ερμηνείες του, όπως και τα βραβεία για το έργο του. Ανάμεσά τους κι αυτό στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1960, για τον ρόλο του παπα-Φώτη στην ταινία Μανταλένα.

Εκείνο, όμως, που δεν γνωρίζουν πολλοί είναι ότι η ορφάνια από τόσο νεαρή ηλικία και οι μετέπειτα δυσκολίες των παιδικών και εφηβικών χρόνων του δεν ήταν τα μόνα δράματα που τον χτύπησαν.

Σχεδόν μέχρι τα βαθιά γεράματα ο Ζερβός έκρυβε βαθιά μέσα στην ψυχή του ένα αβάσταχτο μυστικό το οποίο θέλησε να μοιραστεί μόνο λίγο πριν πεθάνει και το είχε αποκρύψει ακόμη και από την ίδια την σύζυγό του. Όλοι γνώριζαν ότι το ζευγάρι είχε την ευλογία να αποκτήσει 3 κόρες αλλά και την συγκλονιστική εμπειρία του να χάσει μία από αυτές όταν ήταν ακόμη παιδί. Ήταν η Ευδοξούλα, ένα κοριτσάκι μόλις 12 ετών που έχασε την ζωή του στον μεγάλο σεισμό του 1956 στην Σαντορίνη όπου η οικογένεια έκανε διακοπές. Ο ίδιος είχε παραμείνει στην Αθήνα για παραστάσεις και δεν μπορούσε να φανταστεί καν αυτό που συνέβη.

Το χτύπημα του Εγκέλαδου ήταν τρομακτικό, με πολλά σπίτια να καταρρέουν κάτω από τα 7,5 Ρίχτερ (ο μεγαλύτερος σεισμός στην Ελλάδα κατά την διάρκεια του 20ού αιώνα) και 53 νεκρούς.  Ένα από τα θύματα ήταν και η κόρη του Ζερβού, ενώ σώθηκαν τόσο η γυναίκα του όσο και οι άλλες δύο κοπέλες που κατόρθωσαν να βγουν εγκαίρως… Ο Ζερβός έμαθε τα τραγικά μαντάτα την ώρα που έφτανε στο θέατρο από έναν συγγενή του. Κάποιος άλλος στην θέση του ίσως να είχε αποχωρήσει, όμως, ο κυρ-Παντελής δεν το έκανε.

Έπαιξε κανονικά στην παράσταση, προσέφερε άφθονο γέλιο στους θεατές, ανταποκρίθηκε και στα 8 (!) μπιζαρίσματα του κοινού, επανερχόμενος στην σκηνή και στη συνέχεια σωριάστηκε στα καμαρίνια, μακριά από τα μάτια του κόσμου… Είπαμε, όμως, αυτά ήταν γνωστά. Το τρομερό μυστικό ήταν άλλο και το αποκάλυψε ο ίδιος λίγο πριν φύγει από την ζωή. Η κορούλα του, η μικρή Ευδοξία, είχε ταφεί ζωντανή… Η φρικιαστική διαπίστωση έγινε τρία χρόνια μετά τον θάνατό της, όταν πραγματοποιήθηκε η εκταφή. Τότε έγινε αντιληπτό ότι ο σκελετός δεν ήταν ανάσκελα, αλλά στο πλάι, ενώ το στόμα του παιδιού ήταν ανοιχτό. Σημάδια ότι συνήλθε ενώ ήταν θαμμένο και προσπάθησε μάταια να ανασάνει.

«Εκείνες τις τραγικές μέρες στο νησί, όποιον σκουντούσαν και δεν σάλευε, τον έθαβαν», εξομολογήθηκε ο Παντελής Ζερβός λίγο πριν τον Γενάρη του 1982 όταν αποχαιρέτησε τα εγκόσμια σε ηλικία 73 ετών και ενώθηκε –αυτή τη φορά αιώνια- με το σπλάχνο του που τόσο άδικα έχασε.

Headlines