Με «πόθεν έσχες» ξεκίνησε η εβδομάδα, με «πόθεν έσχες» θα την κλείσω, να πάει στο καλό, καθότι μαζί της ολοκληρώνεται και ο Ιούλιος. Και από αύριο, λογικά, φεύγουν και οι τελευταίοι για διακοπές – αν δεν το έκαναν ήδη από σήμερα. Θα μου πεις, αν ο άλλος ετοιμάζεται για διακοπές, αυτό που τον νοιάζει περισσότερο από οτιδήποτε είναι το πού θα πάει και το αν εκεί όπου θα φτάσει τελικά θα περάσει καλά. Και ακίνδυνα.

Οχι το ποιοι απαρτίζουν την Επιτροπή της Βουλής, η οποία ελέγχει τις δηλώσεις του «πόθεν έσχες» των πολιτικών. Το καταλαβαίνω αυτό, μπορεί και να το «ακούω» κιόλας, άλλα εμείς εδώ είμαστε, μια δουλειά κάνουμε, εγώ θα τα γράψω. Διότι ποιος ξέρει, εκεί όπου θα αράξετε, μπορεί να υπάρχει δίπλα κανένας φλογερός συριζαίος, ο οποίος να νομίζει ότι το πρόβλημα της χώρας είναι αν η Μαρέβα είχε υπογράψει τότε που έλεγε τη μεταβίβαση της εταιρείας της στη Γαλλία ή το έκανε έναν μήνα, τρεις εβδομάδες και έξι ημέρες αργότερα! Και να μιλάει – ο «φλογερός» συριζαίος – για την «προσπάθεια συγκάλυψης», «κουκουλώματος» και άλλα παρόμοια διασκεδαστικά.

Η απάντηση σε όλα αυτά (τα καθόλου απίθανα – τα ισχυρίστηκε την Πέμπτη ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ με ανακοίνωσή του) είναι η σύνθεση της Επιτροπής.

Πώς μπορεί να κουκουλώσει πράγματα μια Επιτροπή στην οποία πλην του προέδρου της, ο οποίος ανήκει στη ΝουΔού, στην πλειοψηφία δηλαδή (εν προκειμένω είναι ο Θανάσης Μπούρας, φίλος μου από πολλών ετών), μετέχουν επίσης έξι ανώτατοι δικαστικοί, και συγκεκριμένα:

ένας Αρεοπαγίτης ως τακτικό μέλος, με τον αναπληρωτή του,

δύο (2) Σύμβουλοι της Επικρατείας, ως τακτικά μέλη, με τους αναπληρωτές τους,

ένας Σύμβουλος του Ελεγκτικού Συνεδρίου, ως τακτικό μέλος, με τον αναπληρωτή του,

ένας Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου, ως τακτικό μέλος, με τον αναπληρωτή του που ορίζεται με πράξη του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου,

ο Πρόεδρος της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες, ως τακτικό μέλος με τον αναπληρωτή του.

Αν δεν φτάνουν αυτοί, υπάρχουν ακόμη ως μέλη της επιτροπής και οι ακόλουθοι:

ο Γενικός Επιθεωρητής Δημόσιας Διοίκησης, ως τακτικό μέλος με τον αναπληρωτή του,

ένας εκ των Υποδιοικητών της Τράπεζας της Ελλάδος, ως τακτικό μέλος, με τον αναπληρωτή του,

και δύο βουλευτές, ένας από τη ΝουΔού, και ένας από τον ΣΥΡΙΖΑ.

Ας μας εξηγήσει λοιπόν κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ, πώς όλοι αυτοί συνωμότησαν για να κουκουλώσουν τις δήθεν καταστρατηγήσεις του νόμου στο «πόθεν έσχες» του Μητσοτάκη. Εξι δικαστές!!! Ούτε ένας, ούτε δύο, έξι!

Αληθινά το πόσο τιμάει την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν λέγεται. Ευτυχώς όμως, γιατί με κάτι τέτοια καταλαβαίνει κανείς σε τι έδαφος αναπτύχθηκε το παραδικαστικό Παπαγγελόπουλου…

To «πρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ

Ενα ερώτημα που πλανήθηκε για αρκετές ώρες, ίσως και 48ωρο ολόκληρο, στον ΣΥΡΙΖΑ και τα πέριξ του, είναι το γιατί ο «Λεγάμενος» δεν έσπευσε να αποτάξει από το κόμμα την κυρία Αννα Ελεφάντη, ηθοποιό το επάγγελμα, αμέσως μετά το σεξιστικό και εξόχως ρατσιστικό «χτύπημα» στην πρωταθλήτρια της αντισφαίρισης Μαρία Σάκκαρη. Με τον τόπο αυτό – της αποπομπής δηλαδή – έλεγαν οι μη γνωρίζοντες, «θα ξεδόντιαζε τη ΝουΔού και θα της έπαιρνε την μπουκιά από το στόμα», αφαιρώντας της τη δυνατότητα να κατηγορεί τον ΣΥΡΙΖΑ για μισογυνισμό, χυδαιότητα και χτυπήματα κάτω από τη μέση.

Ματαίως ανέμενα, οφείλω να αναφέρω. Η κυρία αυτή δεν υπέστη καμία τιμωρητική εσωκομματική πράξη, διότι πολύ απλά είναι «υιοθετημένη» από τον «Λεγάμενο». Είναι για την ακρίβεια είναι το «πρόσωπο» του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο εκείνος έχει προκρίνει, και ως είναι γνωστόν, η περί ου ο λόγος ηθοποιός μάς συστήθηκε ως πρωταγωνίστρια των προεκλογικών σποτ του κόμματος της χαράς. Αν αθροιστεί δε το γεγονός ότι αποτελεί και ενεργό κομματικό στέλεχος δραστηριοποιούμενο στην τάξη των ηθοποιών, αντιλαμβάνεται κανείς εύκολα πόσο έωλο ήταν να αναμένει κανείς μια ποινή γι’ αυτή – έστω και μια προεδρική επίπληξη.

Ευτυχώς, όμως, ό,τι δεν έκανε ο «Λεγάμενος», το έκανε διά δηλώσεώς του, μεσοβδόμαδα, ο Νίκος, τώρα είμαι ΣΥΡΙΖΑ, Μπίστης.

Καταγράφω ως έχει τη δήλωσή του, διότι μου άρεσε: «Εμβρόντητος διάβασα το απαράδεκτο και σεξιστικό σχόλιο της Άννας Ελεφάντη για την Μαρία Σάκκαρη και τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη. Κάποιος να της θυμίσει ότι ποτέ τα πέτρινα χρόνια η Αριστερά δεν είχε σχέση με την ανοησία και την χυδαιότητα. Το ωραίο είναι ότι κάποιοι θεωρούν ότι με αυτό τον τρόπο βλάπτουν την κυβέρνηση. Αναδεικνύονται σε μεγάλους χορηγούς της ΝΔ και του αντιΣΥΡΙΖΑ μετώπου».

Οντως, λουλούδια πρέπει να στείλει η ΝουΔού στο κορίτσι…

Σοβαρή επίπτωση

Ανεξάρτητα πάντως, από το τι δεν έγινε με την αυθάδεια και τον μισογυνισμό της περί ου ο λόγος κυρίας, η παρέμβασή της είχε μια σοβαρή επίπτωση: απέτρεψε τον «Λεγάμενο» να θέσει το θέμα του «πόθεν έσχες» του προέδρου Κυριάκου και της συζύγου του Μαρέβας, κατά τη σύγκρουση που είχαν στη Βουλή με τον Πρωθυπουργό επί του νομοσχεδίου για τα ΑΕΙ. Και τούτο, παρά το γεγονός ότι το είχε προαναγγείλει με δήλωση και ανάρτησή του στο Τwitter.

Γιατί δεν το έκανε και έμεινε να απορεί ο δυστυχής Πολάκης που ανέμενε ότι ο αρχηγός, επιτέλους, θα υιοθετούσε τη γραμμή του; Διότι κατάλαβε ότι ο άλλος, ο Κυριάκος, τον περίμενε στη γωνία, να τον χτυπήσει καταγής σαν χταπόδι Λέρου, με μια φράση: μετά τη γυναίκα μου, τώρα χτυπάς και τα παιδιά μου. Είσαι άνανδρος και σε παραδίδω στην περιφρόνηση του ελληνικού λαού.

Το απέφυγε με σόλο από κλειστές ντρίμπλες και (φαντάζομαι…) βλαστημώντας την κυρία Ελεφάντη, που δεν κρατήθηκε και άφησε το μίσος της να εκφραστεί…

Αναγκαία διόρθωση

«Διόρθωσις ημαρτημένων», το έλεγαν παλιά οι δημοσιογράφοι, τότε που η γλώσσα ήταν όμορφη, ζωντανή, ρέουσα και ανεπηρέαστη από greeklish. Σήμερα, άσε να μην ανοίξω την (πονεμένη) συζήτηση…

Επανέρχομαι, ο ελληνιστής. Χρησιμοποιώ τον όρο για να αποκαταστήσω ένα μάλλον επουσιώδες, ιστορικού χαρακτήρα, λάθος, που διέπραξα το περασμένο Σάββατο, κατά τη (μονότονη όσο και επίμονη) αναφορά μου στην ιστορική ανακρίβεια περί την ημερομηνία αποκατάστασης της Δημοκρατίας. Τα γνωστά, που επαναλαμβάνω σχεδόν κάθε χρόνο τέτοια εποχή: η χούντα έπεσε από μόνη της, υπό το βάρος της κυπριακής τραγωδίας, στις 23 Ιουλίου 1974. Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, ο πραγματικός όπως τον χαρακτηρίζω εγώ, σε αντιδιαστολή με τον ανιψιό του, τον άλλον της Ραφήνας, για λόγους υστεροφημίας και μόνο ταύτισε την επέτειο της αποκατάστασης της Δημοκρατίας με τη δική του έλευση στην Ελλάδα, στις 24 Ιουλίου 1974.

Στο πλαίσιο αυτής της αναφοράς, απέδωσα εκ λάθους στον αμερικανό υφυπουργό Γουόρεν Κρίστοφερ την παρουσία και συμμετοχή στις εξελίξεις περί την πτώση της χούντας του Τζόζεφ Σίσκο, ομοίως υφυπουργού Εξωτερικών, υπό την υπουργία Χένρι Κίσινγκερ. Ο Σίσκο ήταν αυτός που επισκέφθηκε την Αθήνα τον Ιούλιο του 1974, προκειμένου να διαπραγματευτεί με τη χουντική ηγεσία την κατάπαυση του πυρός στην Κύπρο, και δεν βρήκε κανέναν – είχαν όλοι τους αποδράσει, όπως τα ποντίκια που εγκαταλείπουν πρώτα πλοίο που βυθίζεται.

Την επισήμανση (και την αναγκαία διόρθωση) οφείλω στον καθηγητή του Αριστοτελείου κύριο Πέτρο Αναγνωστόπουλο, που με εγκάλεσε σχετικά, και οφείλω να του αποδώσω τα αναλογούντα εύσημα…

(Για να μαθαίνουν οι νεότεροι και να θυμούνται οι παλαιότεροι, αναφέρω ότι ο Γουόρεν Κρίστοφερ, επισκέφθηκε την Αθήνα, 19 χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 1993 και εξερχόμενος της συναντήσεως με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, «ανήγγειλε» ουσιαστικά ότι το φθινόπωρο η χώρα θα πήγαινε σε εκλογές. Η αναγγελία είχε πέσει ως κεραυνός εν αιθρία, ο Κρίστοφερ παρακλήθηκε να το μαζέψει λιγάκι το πράγμα, το έκανε, αλλά μερικούς μήνες μετά, όντως έγιναν εκλογές, και τις έχασε πανηγυρικά ο Κ. Μητσοτάκης ηττημένος από τον «Ελ Σίντ», Ανδρέα!)

Headlines