Αυστηρώς ακατάλληλοι, σχεδόν επικίνδυνοι
Ο Ολυμπιακός δεν έκανε καλό παιχνίδι, αλλά αυτά που έκαναν ο Μάντεν και οι βοηθοί του, καθόρισαν το αποτέλεσμα
- Λήγει το τελεσίγραφο της Ουάσιγκτον στο Ισραήλ – Τι αποκαλύπτει η Washington Post
- Οι αναρτήσεις της Ειρήνης μετά το θάνατο κάθε παιδιού στην Αμαλιάδα
- «Ευχαριστώ, αλλά δεν»: Η βασίλισσα Ελισάβετ αρνήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης
- Σκάνδαλο υποκλοπών, slapp αγωγές Δημητριάδη, ελευθερία του Τύπου και η σημασία της για τη δημοκρατία
Κανείς δεν έχει συμβόλαιο με τη νίκη ή την ήττα. Κανείς δεν σου εξασφαλίζει ότι εάν είσαι καλός θα νικήσεις. Ούτε σε καταδικάζει ότι θα χάσεις, εάν δεν είσαι αποδοτικός. Ειδικά στο ποδόσφαιρο τα δόγματα είναι για να μην ισχύουν, πολλώ δε μάλλον μέσα σε ένα 90λεπτο. Κάτι που το είδαμε και στο παιχνίδι του Ολυμπιακού με τη Λουντογκόρετς.
Ένα παιχνίδι γεμάτο ιδιαίτερες καταστάσεις. Με τον Ολυμπιακό να είναι κακός, ασύνδετος, με λάθος αποστάσεις και με παίκτες να μην έχουν την απόδοση που θα ήθελε ο Μαρτίνς στο πρώτο ημίχρονο. Ένα 45λεπτο στο οποίο δεν πήγαν καλά τα περισσότερα από όσα ειχε προγραμματίσει ο Μαρτίνς. Με τον άξονα να ταλαιπωρείται και να ταλαιπωρεί και την άμυνα και τον Τζολάκη. Αλλά ο Ολυμπιακός άντεξε.
Η είσοδος του Εμβιλά διόρθωσε πολλά, αλλά το γκολ του Ντεσπόντοφ έκανε ροντέο το παιχνίδι. Και σε αυτό το ροντέο, ο Ολυμπιακός έπρεπε να έχει νικήσει. Μπορούσε να έχει νικήσει, δημιούργησε τις συνθήκες για να ανατρέψει τον σκορ. Ισοφάρισε, αλλά τελικά έμεινε στην ισοπαλία. Και πηγαίνει τώρα στο Ράζγκραντ για έναν τελικό που δεν έχει γυρισμό.
Αυτή είναι λίγο πολύ η ιστορία του αγώνα. Με πρωταγωνιστές ένθεν κι ένθεν. Με τον Αγκιμπού Καμαρά να είναι ο ήρωας της στιγμής για τον Ολυμπιακό, τον Τζολάκη να έχει μεγάλες επεμβάσεις και τους Ντεσπόντοφ, Σωτηρίου να είναι οι πρωταγωνιστές για τους Βούλγαρους.
Αλλά ο πραγματικός πρωταγωνιστής είναι ένας και αυτός δεν είναι άλλος από τον διαιτητή της αναμέτρησης και τον πρώτο βοηθό του. Έχω ιδία άποψη για τις φάσεις. Έγιναν μπροστά μου, στον αγωνιστικό χώρο.
Ας πούμε ότι η φάση του Ελ Αραμπί είναι δύσκολη (που δεν είναι. Είναι καθαρό φάουλ). Η αγκωνιά του Βερντόν στον Χασάν είναι πέναλτι και κίτρινη κάρτα. Τελεία. Η εγκληματική καρατιά στον Καμαρά είναι ο ορισμός της κόκκινης κάρτας.
Και οι δύο φάσεις έγιναν μπροστά μου και μπροστά στον πρώτο βοηθό. Ο οποίος λειτούργησε ως κώνος. Δεν έκανε τίποτα. Διακοσμητικός. Ακατάλληλος. Όπως ακριβώς το είπε ο Μαρτίνς. Κάτι βεβαίως που ισχύει και για τον Μάντεν. Εκανε άνω κάτω το παιχνίδι με τον τρόπο που συμμετείχε στο παιχνίδι. Και καθόρισε σε μεγάλο βαθμό το φινάλε του ματς. Και φυσικά έκανε ροντέο τον επαναληπτικό.
Ο Ολυμπιακός δεν μπορεί να είναι χειρότερος από ότι το βράδυ της Τρίτης σε μια εβδομάδα από τώρα. Θα είναι καλύτερος και υπό φυσιολογικές θα προκριθεί. Αλλά επειδή η συνθήκη είναι ιδιαίτερη, και η UEFA οφείλει να σταθεί στο ύψος της. Να στέλνει κανονικούς διαιτητές. Όχι ακατάλληλους και επικίνδυνους. Διακυβεύονται πολλά. Και αυτό δεν σηκώνει συζήτηση. Και δεν είναι η πρώτη φορά. Καθώς και στα παιχνίδια με την Νέφτσι Μπακού οι διαιτητές είχαν περίεργη παρουσία.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις