Η πολιτική για την καταστροφή

Η τρομερή καταστροφή στην Εύβοια, η επιστροφή του εφιάλτη και στην Ολυμπία, δυστυχώς, βάζει σε δεύτερη μοίρα την επίσης τρομερή καταστροφή στη Βαρυμπόμπη, και τις άλλες καταστροφές από άγριες πυρκαγιές που προηγήθηκαν. Ηταν νομοτελειακό. Ο παρατεταμένος καλοκαιρινός καύσωνας ακυρώνει στην πράξη κάθε σχεδιασμό. Οι πυρκαγιές είναι αναπόφευκτες, έτσι φαίνεται αν διαβάσει κανείς τις ανακοινώσεις του Αστεροσκοπείου Αθηνών, που αναλύει τις δυσμενείς πυρομετεωρολογικές συνθήκες (θερμοκρασία, υγρασία, άνεμος) και εξηγεί την τόσο σύντομη επέκτασή τους.

Δυστυχώς, όλα δείχνουν ότι οι πυρκαγιές, το φετινό καλοκαίρι, είναι μέρος της ζωής μας – κι οι καταστροφές απ’ αυτές. Ο καύσωνας παρατείνεται ενώ δεν έχουν ακόμα αρχίσει τα αυγουστιάτικα μελτέμια, που κάθε χρονιά συμβάλλουν σε ανεξέλεγκτα φαινόμενα. Η κυβέρνηση καλείται να διαχειριστεί και αυτή την κρίση που μπορεί να έχει βάθος και ένταση.

Η αλήθεια είναι ότι, φέτος, είχε γίνει μεγάλη προεργασία κυρίως για την αντιμετώπιση πυρκαγιών που θα ξεσπούσαν. Το σημαντικότερο, είχε γίνει σοβαρή επένδυση σε εναέρια μέσα. Δυστυχώς, πάντα υπάρχει ένα σημείο που η φύση αποδεικνύεται υπέρτερη των ανθρώπινων σχεδιασμών, και αυτό συνέβη φέτος. Και έτσι, όμως, φαίνεται ότι η Πολιτική Προστασία, και η Πυροσβεστική, τα έχουν πάει καλύτερα στον συντονισμό και, κυρίως, στις προτεραιότητες: πρώτα προσπαθούν να διασφαλίσουν ότι δεν θα χαθεί ανθρώπινη ζωή, στη συνέχεια μάχονται για τις περιουσίες και, ασφαλώς, το στοίχημα είναι πάντα ο έλεγχος κάθε εστίας – όταν είναι δυνατός ο έλεγχος.

Η πυρκαγιά στη Βαρυμπόμπη υπήρξε δραματική για πολλούς λόγους, αλλά και επειδή πέθαναν πολλά ζώα – άλογα, αλλά όχι μόνο. Ιδιαίτερα ενθαρρυντική ήταν η κινητοποίηση ανθρώπων για τη μεταφορά κάποιων από αυτά τα ζώα σε ασφαλέστερες περιοχές. Η πυρκαγιά δοκίμασε τα αισθήματα των ανθρώπων για τα ζώα – και επιβεβαίωσε μια κουλτούρα συμβίωσης, πολύ διαφορετική από μια παλαιότερη κουλτούρα του ανθρώπου-κύριου-και-κάτοχου-της-φύσης.

Αγωνία και συγκίνηση είχε και η προσπάθεια διάσωσης και ουσιαστικά φυγάδευσης διά θαλάσσης παραθεριστών και κατοίκων από τις Ροβιές της Εύβοιας, όπου η καταστροφή είναι τεράστια. Πλωτά του Λιμενικού και ψαρόβαρκες συνεργάστηκαν για να οδηγηθούν με ασφάλεια 85 άτομα στην Αιδηψό.

Ελεγα και χθες ότι είναι πολύ νωρίς για να αναζητηθούν ευθύνες για τυχόν ελλείμματα του κράτους στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών – και καλό θα ήταν τέτοια ελλείμματα να μην τα εντοπίζουμε οι δημοσιολογούντες από την ευκολία του πληκτρολογίου μας. Ταυτόχρονα, όμως, εντοπίστηκε και μια συστηματική τοξική στάση προσώπων της αξιωματικής αντιπολίτευσης, που αφενός αντιμετώπισε την καταστροφή στη Βαρυμπόμπη σαν εκδίκηση των φτωχών απέναντι στους «πλούσιους» που έχασαν περιουσίες. Αφετέρου, κάποιοι από τον χώρο του ΣΥΡΙΖΑ σαν να βρήκαν ευκαιρία να πάρουν τη ρεβάνς από την καταστροφή στο Μάτι.

Ρεβάνς στην καταστροφή δεν μπορεί να την εύχεται κανένας στην πολιτική – επειδή στόχος της πολιτικής είναι η επιδίωξη ήρεμης, άνετης και ευτυχισμένης ζωής των πολιτών και όχι η επικράτηση μέσω της κυριαρχίας συνθηκών ανασφάλειας. Δεν είναι δυνατόν πολιτικά κόμματα ή, έστω στελέχη ή μέλη ή φίλοι πολιτικών κομμάτων να επενδύουν στην πολιτική κυριαρχία τους μέσω της δυστυχίας μερίδας πολιτών. Είναι ευνόητη η πολιτική σύγκρουση, αλλά έχει και όρια.