Φωτιές που δεν σβήνουν

Μήπως  πρέπει να καταλάβουμε πως μεγάλες φωτιές δεν σβήνουν με Τσίπρα ή Μητσοτάκη; Προσφέρονται για λυσσαλέα κομματική αντιπαράθεση βέβαια, αλλά κανένα κόμμα και κανένα κυβερνητικό σχήμα  δεν είναι σε θέση  να αποτρέψει  φωτιές που ανάβουν σε πολύ διαφορετικές συνθήκες σε σχέση με παλιά, δεν πουλάει βέβαια αυτό το αφήγημα. Αν μάλιστα τολμήσεις να εκφραστείς με τρόπο, ειλικρινή και  «απολιτίκ» για τη φωτιά θα σου πουν πως ξεπλένεις την κυβέρνηση.

Όμως, δεν υπάρχει πανέξυπνο πολιτικό  σχέδιο για τις φωτιές ούτε πολιτικός  χειρισμός που μπορεί να τις αντιμετωπίσει αποτελεσματικά και οι καταστροφικές  φωτιές να εκλείψουν.

Δεν είναι οικονομία ή εργασιακά  η πυρκαγιά για να διαφέρει το σχέδιο του ενός από του άλλου.

Αφήστε που τα  λάθη που γίνονται πάνω στην καταστροφή,  μπορούν να γίνουν  τεράστια και μοιραία μέσα σε δευτερόλεπτα.

Έχουμε όμως  μάθει να είμαστε προπάντων πολιτικοί κριτές, να  βλέπουμε ειδήσεις και να μιλάμε στην οθόνη για να μας ακούνε και οι υπόλοιποι στο σαλόνι: «Καλά, δεν μπορούσαν να αγοράσουν περισσότερα αεροπλάνα;»

Τέτοιες φωτιές όμως δεν σβήνουν, ούτε σε χώρες όπου το κράτος είναι εξαιρετικά οργανωμένο. Δεν έσβησαν  στην Αυστραλία όπου οι wildfires έκαιγαν μήνες. Δεν σβήνουν στον Καναδά, στις ΗΠΑ καίνε επαύλεις βαθύπλουτων στο Μαλιμπού που διαθέτουν μέχρι και ιδιωτική πυροσβεστική, δεν σβήνουν στην Ιταλία ή στη Τουρκία ενώ  έκαιγαν εβδομάδες ακόμη και  στη Σουηδία το 2018. Εκεί μάλιστα η πολεμική αεροπορία αναγκάστηκε να βομβαρδίσει δάσος που καιγόταν ανεξέλεγκτα, βάσει της αρχής πως μια έκρηξη μπορεί να κατασβέσει τη μεγάλη φωτιά καθώς της στερεί το οξυγόνο.

Όλες οι τερατώδεις πυρκαγιές του μέλλοντος άλλωστε  δεν θα σβήνουν όπως μαθαίναμε στο σχολείο.

Όμως ο ξερόλας του καναπέ, έχει μείνει σε ό,τι τον έμαθε η δασκάλα του στο δημοτικό, η κυρία Λίτσα και θέλει και να πιστεύει πως θα είχε καλύτερο σχέδιο πολιτικής προστασίας και πως  θα διέθετε και καλύτερα τα κονδύλια! Λες και υπάρχει κυβέρνηση που θέλει να καίγονται οι ψηφοφόροι της.

Θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ ή η Νέα Δημοκρατία να συμβαίνουν τραγωδίες; Σίγουρα όχι και δυστυχώς είναι πολύ λίγα αυτά που μπορεί να γίνουν «σωστότερα», διαφορετικά θα υπήρχαν κόμματα με ανταγωνιστικό  πρόγραμμα δασοπροστασίας και θα το τύπωναν και στα προεκλογικά προσπέκτους.

Η καλύτερη κυβέρνηση είναι εκείνη που εκκενώνει όμως ας είμαστε ειλικρινείς,  χρειάστηκε  η τραγωδία στο Μάτι για να μάθουμε όλοι τη σημασία της εκκένωσης. Δεν υπήρχε ανάλογο προηγούμενο και μέχρι τότε πυροσβεστική και τοπικοί άρχοντες δίσταζαν. Επικρατούσε μια ανόητη  ευθυνοφοβία, ανεξαρτήτως κομματικής τοποθέτησης, πως η εκκένωση θα τους έκανε να φαίνονται αδύναμοι και θα είχε πολιτικό κόστος- αυτές οι μαγκιές όμως μετά το Μάτι κόπηκαν.

Έμαθε και ο πολίτης,  να σηκώνεται να φεύγει καθώς ξέρει πως αν βρεθεί, μέσα στον  εφιάλτη, δεν υπάρχει  κρατική μηχανή – με οποιονδήποτε πρωθυπουργό- ικανή να τον σώσει .

Έμαθαν και οι διάφοροι επικεφαλής πως είναι ασφαλέστερο να πεις, «η φωτιά είναι εκτός ελέγχου, φύγετε τώρα» από το να προσποιείσαι πως θα την καταφέρεις.

Θα καίνε μέρες από εδώ και πέρα οι πυρκαγιές, αυτό θα συμβαίνει όποιος και να βγει στις εκλογές,  όταν θα έχουμε καύσωνα ή μποφόρ ή όταν θα υπάρχουν συνθήκες που τελικά  μόνο οι πυροσβέστες και μια χούφτα ειδικοί γνωρίζουν. Οι υπόλοιποι είμαστε άσχετοι. Ειδικά οι δημοσιογράφοι γίνονται επικίνδυνοι, όταν εκφράζουν απόψεις από αμηχανία γιατί είναι  ζωντανά στον αέρα ώρες αλλά και  όταν αχρείαστα  κόβουν βόλτες με  τα συνεργεία ακριβώς δίπλα στις πύρινες γλώσσες .

Οι φωτιές ξεφεύγουν όχι επειδή ΣΥΡΙΖΑιοι ή Νεοδημοκράτες πυροσβέστες τις αφήνουν- μέχρι πότε θα αναμασάμε σαχλαμάρες ;

Οι πυροσβέστες εξάλλου σβήνουν όλες τις φωτιές που μπορούν να σβήσουν. Τις σβήνουν σε σπίτια, εργοστάσια όμως πλέον  οι φωτιές στη φύση είναι άλλο κεφάλαιο.

Πως να  φτάσουν χερσαίες δυνάμεις σε χαράδρες; Ποιος να αντιληφθεί φωτιές που ξεκινούν στη μέση του πουθενά; Θα συνεχίσουμε να νομίζουμε πως αρκεί να ρίχνουν νερό τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα σαν να είναι ποτιστήρια;

Αναπτύσσονται θερμοκρασίες  ασύλληπτες,  φλόγες ψηλές  σαν πολυκατοικίες που δεν σβήνουν μέχρι να μην βρουν τίποτα άλλο να κάψουν και μπροστά σε αυτό το ενδεχόμενο θα βρισκόμαστε κάθε καλοκαίρι με πρωθυπουργό Μητσοτάκη, Τσίπρα ή Κουτσούμπα.

Οι πυροσβέστες είναι σαφέστατα οι ήρωες , ίδιοι με όλες τις κυβερνήσεις και   «κατακαίγονται», όταν οι υπόλοιποι γκρινιάζουμε  πως κάνει αποπνικτική ζέστη στους 40 βαθμούς .

Όσο για τους εμπρησμούς, οι περισσότεροι Έλληνες που ζούμε κοντά σε δάση, έχουμε υπάρξει μάρτυρες. Δεν μπορεί να  πέφτουν στα μαλακά οι εμπρηστές.

Εδώ είναι Bαλκάνια και δυστυχώς δεν μπορούμε να έχουμε ποινικούς κώδικες ευρωπαϊκούς με κατεύθυνση πιο πολιτισμένη και ελαστική , όμως στις  μεγάλες φωτιές ας σταματήσουμε  να ψάχνουμε τις διαφορές κι ας αναγνωρίσουμε τις ομοιότητες.  Είναι  διεθνές το πρόβλημα και έχει πολύ βαρύ απολογισμό για να εξακολουθούμε να το  συσχετίζουμε με πολιτικές κουβεντούλες.