Σιωπήστε επιτέλους! Καίγεται η πατρίδα μας κι εσείς δεν ντρέπεστε;

Πόση ντροπή αλλά και πόση δικαίωση θα ένιωθε ο Θουκυδίδης βλέποντας σήμερα την κατάντια ορισμένων.

Αυτός που είχε γράψει: «Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν», θέλοντας να αναδείξει την αδυναμία της Πολιτείας να αντιληφθεί τα πραγματικά διακυβεύματα, θα έσκυβε το κεφάλι από ντροπή.

Γιατί την ώρα που έχουν καεί εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα.

Την ώρα που περιουσίες ανθρώπων, οι κόποι μιας ζωής δεν υπάρχουν πια.

Την ώρα που έχει δοθεί η χαριστική βολή στο οικοσύστημα της χώρας.

Την ώρα που η Ελλάδα ζει μια ακόμη εθνική τραγωδία, ευτυχώς χωρίς ανθρώπινες απώλειες, κάποιοι κάνουν ξανά επάγγελμα την τοξικότητα.

Και αποδεικνύουν ότι η χώρα μας θα καταστρέφεται όχι μόνο από τα χέρια των εμπρηστών αλλά και από το μίσος, την ανοησία, την τοξικότητα στην πολιτική σκηνή και στην κοινωνία.

Πώς να εξηγήσεις ότι κάποιοι επιχειρούν να κάνουν ξεκαθάρισμα λογαριασμών πάνω στις στάχτες κι ενώ δεν έχει τελειώσει ο εφιάλτης;

Τι να πεις για τον πόλεμο των troll από κάποιους που νομίζουν ότι τα πάντα είναι πολιτική;

Τι να πεις για εκείνον που… εν είδει χιούμορ λέει να πάνε να αυτοπυρποληθούν… 102 ζαίοι εθελοντές για να ισοφαρίσουν την ντροπή του Ματιού;

Ή για εκείνον που εύχεται η φράση του Μητσοτάκη «δεν έχουμε ανθρώπινα θύματα» να γίνει… συλλεκτική τις επόμενες ώρες, δηλαδή να υπάρξουν νεκροί;

Τι να πεις για εκείνον που εύχεται να καούν άνθρωποι και βλέπει με χαρά να πλησιάζουν οι φωτιές στις… πλούσιες Εκάλη και Καστρί;

Και όλοι οι υπόλοιποι που ακολουθούν βρίζονται οι μεν τους δε. «Είστε φασίστες», ο ένας. «Είστε δολοφόνοι», ο άλλος και το γαϊτανάκι κατηγοριών δεν έχει τέλος.

Ούτε κι αυτή η τραγωδία δεν στέκεται ικανή να μας βάλει κάτω όλους μαζί, ενωμένους, να βρούμε λύσεις.

Να ξαναφτιάξουμε την πατρίδα μας, να ξαναστήσουμε τα σπίτια μας, να αλλάξουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε για το περιβάλλον και την κλιματική αλλαγή.

Να αλλάξουμε νοοτροπία και να μη θεωρούμε τη φύση κτήμα μας που μπορεί να την κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Οι ευθύνες των πολιτικών είναι βαρύτατες. Δεν μιλάω αυτή την ώρα για τις πυρκαγιές. Όταν θα έρθει η ώρα θα πρέπει ο καθένας να πάρει αυτό που του αξίζει. Ειδικά η κυβέρνηση που κυβερνά, επομένως έχει και την ευθύνη.

Μιλώ για τις ευθύνες της δημιουργίας ενός διαχρονικού κλίματος διχασμού που «σκοτώνει» τη χώρα.

Ενός διχασμού που έχει καθαρά εμφυλιοπολεμικά χαρακτηριστικά και που εμφανίζεται πάντα σε εθνικές τραγωδίες προκειμένου κάποιοι να κερδίσουν πολιτικά οφέλη.

Δυστυχώς τα social media παίζουν το ρόλο πυροκροτητή. Του φιτιλιού που βάζει φωτιές στην κοινωνία.

Τα ίδια μέσα κοινωνικής δικτύωσης που σώζουν ζωές, που διασώζουν ζώα, που κινητοποιούν κόσμο, χρησιμοποιούνται ως «πιστόλια» για να «δολοφονηθεί» ο… εχθρός.

Όμως, κάποια στιγμή πρέπει όλοι να σιωπήσουν, ειδικά τώρα που η χώρα περνά δοκιμασία.

Να γίνουν όλοι μια εθελοντική γροθιά για να σβήσουν οι φωτιές, για να βοηθηθούν οι πληγέντες.

Να σταματήσουν όλοι οι άσχετοι να δίνουν «λύσεις», να γίνονται δασολόγοι, πυροσβέστες, ειδικοί επί των πυρκαγιών.

Υπάρχει ένα βουβό ρεύμα στην κοινωνία που βοηθά χωρίς να διατυμπανίζει τι κάνει. Που μοιράζει νερά, φαγητά σε όσους έχουν ανάγκη, που περιθάλπει ζώα, που παίρνει στα σπίτια και στα ξενοδοχεία ανθρώπους που έμειναν στο δρόμο.

Και υπάρχουν και αυτοί οι χιλιάδες αγωνιστές της πρώτης γραμμής. Οσοι ρίχνονται στη φωτιά για ένα χιλιάρικο το μήνα, και στο τέλος γίνονται εξιλαστήρια θύματα ανίκανων ή σάκος του μποξ αγανακτισμένων και θυμωμένων πολιτών.

Ολους αυτούς πρέπει να συνδράμουμε τώρα, κατ’ αρχάς σιωπώντας και αποβάλλοντας την τοξικότητα που «καίει», όχι τα δάση και τα σπίτια μας, αλλά σίγουρα το μέλλον του τόπου μας.

Ευτυχώς η κυβέρνηση δείχνει μέτρο στις δηλώσεις της, ευτυχώς και η αντιπολίτευση δεν κάνει σπέκουλα πάνω στην τραγωδία. Είναι παρήγορο…

Ας δώσουν οι πολιτικοί το παράδειγμα της σιωπής και ας ακολουθήσουν όσοι έχουν κάνει επάγγελμα το μίσος. Θα είναι η καλύτερη προσφορά στην πατρίδα που δοκιμάζεται…