Φωτιές – Μια σελίδα εξηγεί γιατί η αναδάσωση μπορεί να είναι η λάθος επιλογή

Ο πύρινος εφιάλτης που έχει τυλίξει τη χώρα ακόμη δεν έχει τελειώσει. Όμως σιγά-σιγά, οι κάτοικοι αρχίζουν να μετράνε τις πληγές τους.

Πληγές που δεν είναι πάντα μετρήσιμες.

Πόσο κοστίζουν οι παιδικές μας αναμνήσεις; Τι αποζημίωση να ζητήσει κανείς για τις ασπρόμαυρες φωτογραφίες των προπαππούδων του που χάθηκαν για πάντα;

Και ποιο ποσό  μπορεί να αντικαταστήσει τους πνεύμονες πρασίνου, που ήταν και τόποι κατοικίας και πηγές εισοδήματος για αμέτρητους κατοίκους των πληγεισών περιοχών;

Από άκρη σε άκρη της Ελλάδας, το πένθος για τα καμένα δάση επικρατεί. Και ήδη εδώ και μέρες, απλοί πολίτες προσπαθούν να αυτοοργανωθούν για να προχωρήσουν σε δεντροφυτεύσεις στα καμένα, φοβούμενοι πως θα αντιμετωπιστούν ως πρώτης τάξεως ευκαιρία για επενδύσεις σε περίπτωση που δεν ληφθούν άμεσα μέτρα για την αποκατάστασή τους.

Όμως, όπως έχουν εξηγήσει εξ αρχής διάφοροι ειδικοί, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά. Τα δάση δεν είναι μόνο δέντρα, επομένως δεν αρκεί απλώς να φυτευτούν νέα στη θέση εκείνων που χάθηκαν.

Για παράδειγμα, ένα πεύκο που προέρχεται από φυτώριο, ενδέχεται να μην μπορέσει να προσαρμοστεί μέσα στη φύση.

Όμως, όπως εξηγεί η σελίδα «Και η βιολογία είναι πολύ κουλ», υπάρχουν πολύ περισσότεροι λόγοι να αποφύγουμε μια τέτοια κίνηση:

Όπως αναφέρει:

«Μέσα στη μαυρίλα της επικαιρότητας διαβάζω για ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν με όποιο τρόπο μπορούν, μεταξύ άλλων, στην αναδάσωση των περιοχών που επλήγησαν. Είναι πράγματι σημαντικές η ευαισθητοποίηση και η κινητοποίηση του κόσμου, αλλά σε τέτοιες καταστροφές δεν αποτελεί λύση η ατομική πρωτοβουλία. Αφενός λόγω της έκτασης και αφετέρου γιατί όταν καίγεται ένα οικοσύστημα, στο σύνολό του, στη φάση της φυσικής του ανάκαμψης, είναι πολύ πιθανό μια αυθόρμητη αναδάσωση να οδηγήσει τα πράγματα σε αποσταθεροποίηση παρά να βοηθήσει, εάν δεν έχει προηγηθεί μελέτη για τη δράση.

»Ίσως να θυμάστε από τη Βιολογία στο λύκειο ότι τα μεσογειακά οικοσυστήματα είναι εξελιγμένα να συν-υπάρχουν με τις πυρκαγιές. Πολύ πριν από την εμφάνιση των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων, οι φυτικοί οργανισμοί εμφάνισαν, μέσω της φυσικής επιλογής, τους μηχανισμούς που τους επέτρεπαν να συνεχίσουν να επιβιώνουν από γενιά σε γενιά. Η ξηρασία, οι υψηλές θερμοκρασίες και τα εύφλεκτα ξηρά φυτικά υπολείμματα στο έδαφος υπήρχαν πάντοτε, όπως και οι φυσικές πιθανότητες να ξεκινήσει μια φωτιά πχ από έναν κεραυνό. Τα περισσότερα μεσογειακά φυτά που κατάφεραν να ανταπεξέλθουν σε αυτή την εξελικτική πίεση ήταν αυτά που είχαν τους καλύτερους μηχανισμούς αναγέννησης, καθώς τα υπόγεια κομμάτια τους που δεν κάηκαν από την πυρκαγιά ή τα ανθεκτικά σπέρματα τους μπορούν να βλαστήσουν και σε κάποια χρόνια να δώσουν εκ νέου ένα ανανεωμένο πλήρες οικοσύστημα.

»Στο δια ταύτα τώρα, το γεγονός αυτό δεν μπορεί φυσικά να αποτελεί άλλοθι. Όπως είναι φυσικό οι άνθρωποι να αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν, αλλά σε μια οργανωμένη κοινωνία είναι απαράδεκτο να συμβαίνει για ψύλλου πήδημα, έτσι και το – κατά τα αλλά – φυσικό φαινόμενο της πυρκαγιάς είναι απαράδεκτο να μαίνεται ανεξέλεγκτο. Η ανθρώπινη ευθύνη πρέπει να εστιάζει τόσο στην πρόληψη (παιδεία, αντιπυρικά έργα, μέτρα προστασίας και προσωπικό) όσο και στην άμεση και αποτελεσματική παρέμβαση των δυνάμεων κατάσβεσης.

»Με λίγα λόγια, ο βιολογικός γραμματισμός είναι απαραίτητος και στην περιβαλλοντική εκπαίδευση των ανθρώπων σε πολλαπλά επίπεδα. Παράλληλα, οι πολίτες οφείλουμε να απαιτούμε να υπάρχουν στην ατζέντα των πολιτικών κομμάτων οι αντίστοιχες δεσμεύσεις, ούτως ώστε οι εκάστοτε κυβερνήσεις να έχουν ολοκληρωμένο σχέδιο για την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, μιας και λόγω της ανθρωπογενούς ταχύτατης κλιματικής αλλαγής θα βρεθούμε όχι λίγες φορές αντιμέτωπ@ με παρόμοια φαινόμενα. Δυστυχώς, αντ’ αυτού βλέπουμε συνεχώς η νομοθεσία να γίνεται ολοένα και ελαστικότερη με τις προστατευόμενες περιοχές, καθώς τα κίνητρα είναι τις περισσότερες φορές περισσότερο οικονομικά παρά περιβαλλοντικά.

»Κλείνοντας με την προσωπική μου άποψη, είναι εξαιρετική η αλληλεγγύη που δείχνει ο κόσμος, αλλά είναι αδύνατο να αντικατασταθεί ο κρατικός μηχανισμός τόσο σε ο,τι αφορά την αντιμετώπιση όσο και την ευθύνη της καμένης γης, η οποία θα πρέπει να αποδίδεται στ@ς ειδικούς επιστήμονες που θα πρέπει να οδηγούν τις πολιτικές αποφάσεις».

Δείτε την ανάρτηση: