Ιπποκράτειος Πολιτεία – Το in.gr ακολουθεί τους εθελοντές πυροσβέστες της ΜΑΚΙΠ

Για να είμαι ειλικρινής την Ιπποκράτειο Πολιτεία δεν την είχα καν ακουστά.

Όπως αναφέρει η επίσημη ιστοσελίδα του οικισμού είναι εντός του εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου και δεσπόζοντας πάνω από την πεδιάδα Καπανδριτίου – Αφιδνών, αποτελεί ένα φυσικό μπαλκόνι της βορειανατολικής Πάρνηθας με απεριόριστη θέα (Μαλακάσα, Ευβοϊκός, Καπανδρίτι, Πεντέλη, κορυφές Πάρνηθας).

Δυστυχώς όμως το φυσικό αυτό μπαλκόνι σε ένα μεγάλο κομμάτι του έχει μετατραπεί πλέον σε στάχτη.

Βγαίνοντας στην έξοδο Αφίδνες, της εθνικής οδού Αθηνών – Λαμίας, καθώς αρχίζεις να ανηφορίζεις για τον οικισμό της Ιπποκρατείου Πολιτείας, η ανάσα σου κόβεται.

Όπου και να στρέψεις το βλέμμα σου αντικρύζεις κάρβουνο και στάχτη.

Εκεί που μέχρι πριν από λίγες ημέρες έστεκε ένα καταπράσινο πυκνό δάσος, σήμερα καπνίζει το απανθρακωμένο του κουφάρι.

Μετά από εκατοντάδες μέτρα καμένου τοπίου δεξιά και αριστερά του δρόμου, φτάνω σε ένα πλάτωμα, που είναι ακόμα πράσινο.

Μοιάζει με κέντρο επιχειρήσεων ομάδων πυρόσβεσης. Υδροφόρες, εκσκαφείς, οχήματα της πυροσβεστικής και εθελοντών πυροσβεστών, περιπολικά της αστυνομίας.

Στις σκιές των δέντρων ξεκουράζονται κάποιοι πυροσβέστες.

Αριστερά του δρόμου φαίνεται μια μικρή εκκλησία. Δεξιά ένα ολοσχερώς καμένο σπίτι.

Ακόμα και οι ζάντες του αυτοκινήτου έλιωσαν και το υγρό κύλησε στο χώμα.

Το Google Μaps μού λέει πως βρίσκομαι στην Aγία Τριάδα.

Θέλω να σταματήσω.Βλέπω όμως πως είμαι ο μόνος μη ένστολος εκεί, ο μόνος μη έχων εργασία, οπότε αναγκαστικά συνεχίζω.

Μαζί μου συνεχίζονται και τα καμένα.

Σταμάτησα έξω από ένα σπίτι. Είναι ευτυχώς άθικτο. Όπως και τα υπόλοιπα σε αυτόν τον δρόμο.

Ακούγεται κάτι σαν γεννήτρια ρεύματος.  Μια γειτόνισσα μπαίνει μέσα για να φορτίσει, όπως μου είπε, το κινητό της.

Η Δέσποινα που καθαρίζει την αυλή, διατηρεί το χαμόγελό της.

«Τουλάχιστον κι εμείς και το σπίτι είμαστε ακόμα όρθιοι».

Ένα πυροσβεστικό λίγο πιο πέρα σβήνει μια μικρή φλογίτσα για να μην εξελιχθεί σε φλόγα και εν συνεχεία σε αναζωπύρωση.

Έχουν μαζευτεί 4-5 κάτοικοι. Αρκετοί είχαν φύγει τις προηγούμενες ημέρες και επέστρεψαν σήμερα για να δουν αν τα σπίτια τους σώθηκαν ή κάηκαν.

Από πάνω μας πηγαινοέρχονται πυροσβεστικά  ελικόπτερα. Οι κάτοικοι μού εξηγούν πως ο ανεφοδιασμός τους γίνεται στη Λίμνη Μπελέτσι, δίπλα από την Αγία Τριάδα.

Τη φωτογραφία αυτή και το εντυπωσιακό video της στιγμής του ανεφοδιασμού τα τράβηξε η κάτοικος της περιοχής, Άρτεμις Τόλλη.

Ο Αντώνης Πετρόπουλος, 66 ετών, συνταξιούχος τραπεζικός με ειδίκευση στην πληροφορική και εθελοντής πυροσβέστης και μέλος της ΜΑΚΙΠ (Μονάδα Αντιμετώπισης Κινδύνων Ιπποκρατείου Πολιτείας), ήταν εκεί καθ’ όλη τη διάρκεια της μάχης με τις φλόγες.

Όπως μου είπε, το βασικότερο πρόβλημα που αντιμετώπισε η Πυροσβεστική και οι Εθελοντές Δασοπυροσβέστες στην περιοχή αυτή, με αποτέλεσμα να συντελεστεί τεράστια οικολογική αλλά και υλική καταστροφή ήταν ότι το νερό των δεξαμενών δεν έφτανε ως τους πυροσβεστικούς κρουνούς που διαθέτει ο συγκεκριμένος οικισμός.

Οι λόγοι που μου ανέφερε για την αδυναμία αυτή είναι πολύ συγκεκριμένοι και θα αναλυθούν εκτενώς σε επόμενο κείμενο.

«Αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα. Το βράδυ που έπιασε η φωτιά, εγώ ήμουν εδώ από το μεσημέρι. Η φωτιά που έκαψε όλο αυτό το πράγμα ήταν αναζωπύρωση της πρώτης φωτιάς που έπιασε στο Κρυονέρι. Απαράδεκτα πράγματα».

Συνεργασία Πυροσβεστικής – Εθελοντών

Τον ρώτησα για τον τρόπο συνεργασίας μεταξύ Πυροσβεστικής και εθελοντικών ομάδων πυρόσβεσης.

«Το Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής κρίνει πού θα πάνε οι δυνάμεις της. Εμείς ως εθελοντές έχουμε μία περιοχή ευθύνης. Από το Κλείδι π.χ. που είναι το πέρασμα που πηγαίνει στην Βαρυμπόμπη μέχρι τη Μαλακάσα είναι δική μας ευθύνη.

»Εκεί πάμε μόνοι μας. Είναι το σπίτι μου και πάω να το φυλάξω.

»Όταν είναι να πάμε σε άλλη περιοχή πχ. στο Καπανδρίτι παίρνουμε εντολή από το κέντρο της Πυροσβεστικής. Είμαστε συνεργάτες».

Σε λίγη ώρα ξεκινάει η βάρδια του Αντώνη στην ΜΑΚΙΠ. Δέχθηκε να τον ακολουθήσω. Η βάση της ομάδας είναι στην Αγία Τρίαδα, απ’ όπου είχα περάσει πριν λίγο βιαστικός.

Με την ΜΑΚΙΠ

Φτάσαμε στη βάση της ΜΑΚΙΠ. Μαζί τους, σε αναμονή, και μια ομάδα μόνιμων και κληρωτών πεζοναυτών.

Παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει κάποιο μέτωπο φωτιάς στη συγκεκριμένη περιοχή, υπό τον κίνδυνο αναζωπύρωσης, συνεχίζουν άπαντες να είναι σε επιφυλακή.

Όσο και να θέλει πάντως κάποιος να βοηθήσει ως εθελοντής πυροσβέστης είναι αδύνατον να το κάνει, μέσα σε λίγα 24ωρα. Είναι απαραίτητο πρώτα να λάβεις συγκεκριμένη εκπαίδευση.

Η ομάδα της ΜΑΚΙΠ λαμβάνει σήμα: Κάποιος πρέπει να ελέγξει ένα «ύποπτο» σημείο για αναζωπύρωση.

Ο Αντώνης παίρνει μαζί του δύο νεαρότερα μέλη της ομάδας, την Ηλιάνα και τον Δημήτρη. Και οι δύο τις ημέρες αυτές συμμετείχαν σε πολύ δύσκολες επιχειρήσεις, όμως κανείς δεν αφήνει την ευκαιρία για έξτρα εκπαίδευση να πάει χαμένη.

Ο κορμός που σιγόκαιγε ήταν μέσα σε καμένα και πιθανότατα δεν θα έβρισκε εύκολα πρόσφορη καύσιμη ύλη, κρίθηκε φρόνιμο όμως, και για λόγους εκπαίδευσης να γίνει κατάσβεση.

Αν δεν δεις τη διαδικασία να γίνεται μπροστά σου, δύσκολα αντιλαμβάνεσαι πόσες παγίδες υπάρχουν και πόσα πράγματα μπορούν να πάνε στραβά μέσα στο σκοτάδι και με τις φλόγες να υψώνονται μπροστά σου 20 και 30 μέτρα.

Με βήματα μετρούν την απόσταση μεταξύ εστίας φωτιάς και οχήματος.  Είναι 50 μέτρα. Πρέπει λοιπόν να ενώσουν δύο 25άρες μάνικες.

Ακόμα κι αν φαίνεται ότι η φλόγα έχει σβήσει πρέπε να πέσει ακόμα αρκετό νερό για να σβήσει και το εσωτερικό του κορμού.

Ο πυροσβέστης πρέπει να ακολουθήσει την πιο ευθεία κατά το δυνατόν πορεία προς την εστία για να κερδίζει μέτρα και να μην του τυλιχθεί η μάνικα σε κορμούς και άλλα εμπόδια.

Πρέπει δε να επιστρέψει στο όχημα ακολουθώντας τα ίδια βήματα.

Επιστρέψαμε στην Αγία Τριάδα και το όχημα των εθελοντών ανεφοδιάστηκε νερό από την υδροφόρα

Σε μια μικρή περιπολία που κάναμε μέτρησα οδηγώντας πάνω από 20 σημεία που κάπνιζαν.

Αυτό ακριβώς θα κάνουν από σήμερα και για τις επόμενες ημέρες η πυροσβεστική και οι εθελοντές της βόρειας Αττικής: Επαγρύπνηση και περιπολία για την αποφυγή οποιασδήποτε αναζωπύρωσής, που όπως τόσο τραγικά αποδείχτηκε, μπορεί από μόνη της – αλλά και με τη συνδρομή κάποιου εμπρησμού – να οδηγήσει σε μια νέα μεγάλη καταστροφή.

Η επιστροφή προς Αφίδνες και από εκεί πίσω για Εθνική Οδό περνά και πάλι μέσα από τη στάχτη.