Τέλειωσε η ζωή στην Εύβοια

Τελειώσαμε. Τελείωσε η ζωή μας». Κυριακή και η Εύβοια καίγεται για μία μέρα ακόμα. Η φωτιά το μεσημέρι απειλούσε στις Γούβες και η πρόβλεψη ήταν ότι «θα σβήσει στη θάλασσα». «Το Πευκί είναι το μεγάλο στοίχημα», λένε όλοι. Η παραλία είναι γεμάτη κόσμο. Με τους πρόσφυγες της φωτιάς. Κοιτάζουν το βουνό να καίγεται και δεν μπορούν να κρατήσουν την οργή τους. Τα δάκρυά τους. Σφίγγουν τα δόντια. Ετοιμα και δύο φέρι μποτ να πάρουν κόσμο. Κάποιοι γυρνάνε στα καμένα χωριά τους.

«Η μάχη θα δοθεί από εμάς», λένε οι κάτοικοι σε Αρτεμίσιο και Πευκί. «Εμείς θα σώσουμε τα σπίτια μας». Αυτό ακούς από όπου και να περάσεις. Η εντολή εκκένωσης για Πευκί και Αρτεμίσιο δόθηκε χθες το πρωί, για τις Γούβες λίγο μετά τη 1 τη νύχτα του Σαββάτου. Στόχος να απομακρυνθούν οι ηλικιωμένοι, οι παραθεριστές, οι ευπαθείς ομάδες και όσοι «δεν αντέχουν», λένε. «Οι υπόλοιποι εδώ. Θα δώσουμε τη μάχη». Τη μάχη μέχρι το τέλος. Στην Εύβοια δεν ξημέρωσε την Κυριακή. Η στάχτη έχει καλύψει τα πάντα. Ο ουρανός πορτοκαλί. Απόκοσμη ατμόσφαιρα. Στη θάλασσα το μεσημέρι τα αεροπλάνα έφταναν το ένα μετά το άλλο για νερό. Ο μαύρος καπνός πνίγει το χωριό και η κόλαση μοιάζει να πλησιάζει όλο και περισσότερο. Την απελπισία τη νιώθεις στον αέρα. Εχει πιαστεί χέρι χέρι με τον φόβο για όσα έρχονται και εδώ. Αντίσταση κάνει το πείσμα και το ένστικτο της επιβίωσης. Το φιλότιμο. «Εκκενώστε». «Και να πάμε πού;». «Μας εγκατέλειψαν τις πιο κρίσιμες ώρες». Θυμός. Για όλους και για όλα. Η κατάσταση αλλάζει διαρκώς. Και όλοι εύχονταν για ένα θαύμα.

Η Βόρεια Εύβοια αύριο θα είναι διαφορετική. Και όσοι βγαίνουν ζωντανοί με όπλο μόνο τα χέρια τους, γονατίζουν αντικρίζοντας τη ζωή τους να έχει γίνει στάχτη. Η ανάσα τους έχει γίνει στάχτη. Από όπου περνάει η φωτιά η γη βγάζει καπνούς. Μυρίζει ο θάνατος της φύσης. Κι όπως είπε ένας φίλος «μη μιλάτε για κόλαση, η κόλαση ίσως είναι καλύτερη»…