Ελεονώρα Μελέτη – Η νέα εκπομπή, το MEGA, η Ελένη Μενεγάκη και ο εργασιακός εμφοβισμός

Η Ελεονώρα Μελέτη, όλα αυτά τα χρόνια που επικοινωνεί με τον κόσμο, μιλά πάντα με ευθύτητα και ειλικρινή διάθεση και για τα όμορφα και για τα δύσκολα που ζει. Λίγο πριν από το νέο τηλεοπτικό restart της στην –πολύ- πρωινή ζώνη του Mega, μιλά στο περιοδικό ΟΚ! για όσα δεν έχει μοιραστεί μέχρι σήμερα –και είναι πολλά-, ενώ αποφασίζει να δημοσιοποιήσει για πρώτη φορά σελίδες από το προσωπικό της ημερολόγιο.

Η Ελεονώρα πρώτη φορά στο Mega λοιπόν.

Όντως, πρώτη φορά. Στο παρελθόν είχα κάνει βέβαια κάποιες συζητήσεις. Είμαι πάρα πολύ ενθουσιασμένη που θα είμαι μέλος μιας ομάδας νέων συντελεστών που θα προσπαθήσει να βάλει το Mega ξανά πολύ δυνατά στο παιχνίδι.

Γνωρίζω ότι είχες πρόταση από άλλα δύο κανάλια. Γιατί προτίμησες το Mega;

Γιατί είναι το κανάλι με το οποίο συζητούσα από τις αρχές του περασμένου χειμώνα. Γιατί μου έδωσε τη δυνατότητα να είμαι πιο κοντά σε αυτό  που είχα οραματιστεί σαν επόμενο βήμα. Υπήρχε ζεστό κλίμα και με τους ανθρώπους από τα άλλα κανάλια που επικοινώνησαν μαζί μου. Ειδικά σε μια περίπτωση, το κλίμα ήταν πολύ συγκινησιακό.

Η νέα της εκπομπή στο Mega και η επικοινωνία με την Ελένη Μενεγάκη

Τι είναι λοιπόν αυτό που είχες οραματιστεί;

Έχοντας περάσει από το 2014 σε εκπομπές «βαριάς» θεματολογίας, από το Hashtag μέχρι τα Μεσάνυχτα, συν το δελτίο ειδήσεων, είχα φορτιστεί πολύ συναισθηματικά – από το δημοψήφισμα μέχρι τον κορονοϊό. Έφτανα στο σπίτι μου το βράδυ και ένιωθα μαυρισμένη. Ειδικά από τότε που απέκτησα το παιδί, δεν ήθελα να κουβαλάω όλο αυτό μέσα μου. Με επηρέαζε πολύ. Από τη στιγμή που έχω υπηρετήσει από πολλά πόστα αυτή τη δουλειά, ήθελα να ξεκινήσω ξανά με κάτι πιο ανάλαφρο και ευχάριστο. Να αντιμετωπίζω την εργασία μου ως ένα μέσο διαφυγής από τη σκληρή πραγματικότητα και όχι ως μέσο βαθύτερης εισχώρησης σε αυτήν.

Είπαν ότι θα αναβιώσεις την Πρωινή Μελέτη ή ότι η νέα σου εκπομπή θα θυμίζει πολύ την αντίστοιχη πρωινή που παρουσίαζες στον Alpha.

Το 2008 ξεκινήσαμε με την Πρωινή Μελέτη στο Star την πολύ πρωινή εναλλακτική ζώνη. Ήμασταν η πρώτη lifestyle εκπομπή που μπήκαμε σε μια ζώνη αμιγώς ενημερωτική. Ύστερα από πέντε χρόνια ο σταθμός αποφάσισε να καταργήσει αυτήν τη ζώνη για οικονομικούς λόγους και έπειτα ξεκίνησαν να προβάλλονται αντίστοιχες εκπομπές την ίδια ώρα και σε άλλα κανάλια. Τώρα επιστρέφω στα παλιά μου λημέρια, ουσιαστικά αντιγράφοντας τον εαυτό μου, αλλά με νέους συνεργάτες, σε νέο κανάλι και με νέα δεδομένα.

Η μοίρα σε φέρνει ξανά στο ίδιο κανάλι με την Ελένη Μενεγάκη. Έχετε μιλήσει πρόσφατα;

Έχουμε μιλήσει. Της έχω εκφράσει τη χαρά μου που θα τη βλέπω και πάλι από κοντά και εκείνη μου είπε ότι χαίρεται πολύ για το νέο μας ξεκίνημα.

Φέτος θα είσαι και δίπλα σε δικούς σου ανθρώπους, τον Κώστα Τσουρό, τη Φλορίντα Πετρουτσέλι-Γούτου και τον Θανάση Πάτρα.

Στην τηλεόραση είναι πολύ σημαντικό να έχουμε δίπλα μας ανθρώπους με τους οποίους υπάρχει χημεία. Πολλές φορές έχω κληθεί να συνεργαστώ με ανθρώπους που δεν εκτιμούσα καθόλου σε προσωπικό επίπεδο. Ωστόσο τους σεβόμουν επαγγελματικά γιατί παρά τις δυστροπίες τους είχαν δείξει τα σημεία γραφής τους στη δουλειά. Είναι πολύ δύσκολο όμως να λειτουργήσει αυτό. Έφευγα με σπασμένο στομάχι. Ύστερα από τόσα χρόνια είμαι σε μια θέση που μπορώ να εκφράσω την άποψή μου και να λέω με ποιους θέλω να συνεργαστώ και ποιους να αποφύγω. Ο Κώστας είναι χρόνια φίλος μου, έχουμε περάσει πολύ ωραία μαζί και τον εκτιμώ πολύ επαγγελματικά. Η Φλορίντα είναι πλέον οικογένεια, η σχέση μας έχει περάσει σε άλλο επίπεδο. Με τον Θανάση Πάτρα υπήρχε μια αμοιβαία εκτίμηση όλα αυτά τα χρόνια. Είχα εκφράσει την επιθυμία να συνεργαστούμε ξανά στο παρελθόν, ωστόσο δεν είχε δοθεί το πράσινο φως από τους αρμόδιους. Είμαι πολύ ευχαριστημένη και με τους ανθρώπους που θα δουλέψουμε μαζί και πίσω από τις κάμερες. Έχουμε στην ομάδα ονόματα που θεωρούνται «σκυλιά» στο ρεπορτάζ και τον Βασίλη Γρηγορόπουλο στη θέση της αρχισυνταξίας, που έχει πολλή πείρα και εμπειρία.

Αναφέρθηκες σε συνεργασίες που σε πίεσαν πολύ, ενώ τελευταία μέσα από τα social σου κάνεις συχνά αναφορές και στον εργασιακό εκφοβισμό. Έχεις υποστεί ποτέ κάτι τέτοιο;

Έχω περάσει από συνεργασίες στο ξεκίνημά μου που δεν θα ενέκρινα σε καμία περίπτωση αν είχα λόγο. Μου έλεγαν «τώρα θα συνεργαστείς με αυτόν και εκείνον». Και καλά όταν ήταν ονόματα όπως ο Μάρκος Σεφερλής, που ήταν εξαιρετικός και περνούσα τέλεια μαζί του. Όταν όμως υπήρχαν πρόσωπα που δεν είχα τίποτα να πω μαζί τους –κι αυτό φαινόταν στο γυαλί– ή δεν αντιμετώπιζαν την εκπομπή με σεβασμό αλλά ως σκαλοπάτι για την εκπλήρωση των προσωπικών τους φιλοδοξιών, καταλαβαίνεις ότι αυτό δεν ήταν εύκολο να λειτουργήσει. Αν με ρωτάς αν έχω δεχτεί εργασιακό εκφοβισμό, που είναι κάτι διαφορετικό, σαφώς και έχω δεχτεί και ήταν πολύ άσχημος.

Μου είναι λίγο δύσκολο να το φανταστώ, μια και έχεις μια άκρως δυναμική εικόνα, της γυναίκας που δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί της.

Το ότι ως άνθρωπος είμαι ντόμπρος και τίμιος δεν σημαίνει ότι κάποιος δεν θα προβεί σε απαξιωτικές συμπεριφορές. Το θέμα είναι εσύ πώς θα το διαχειριστείς. Ειδικά όταν η απαξιωτική συμπεριφορά δεν έχει στόχο μόνο εσένα αλλά όλη την ομάδα. Στην προκειμένη περίπτωση κάποιοι δεν το άντεξαν, έφευγαν από το γραφείο με κρίσεις πανικού και κλάματα. Κάποιοι παραιτήθηκαν μεσούσης της σεζόν μένοντας άνεργοι, κάποιοι οδηγήθηκαν σε παραίτηση. Άλλοι έπαιρναν άδειες άνευ αποδοχών για δήθεν λόγους υγείας προκειμένου να γλιτώσουν. Εγώ βάσει συμβολαίου δεν μπορούσα να αποχωρήσω, δεν μπορούσα όμως ούτε να υφίσταμαι τον εξευτελισμό.

Σαφώς και δεν κάθισα με σταυρωμένα χέρια. Δεν ασχολήθηκα όμως και μαζί του, δεν του απηύθυνα ποτέ τον λόγο, ούτε απάντησα στις χυδαιότητές του. Δέχτηκα τις προσβολές μου και την απαξίωσή μου χωρίς να μιλήσω. Όχι από αδυναμία, αλλά γιατί αντιλαμβανόμουν πως είχα απέναντί μου έναν άρρωστο άνθρωπο, που δεν είχε πραγματικό πρόβλημα μαζί μου, είχε πραγματικό πρόβλημα με τον εαυτό του. Είναι ένας ενδεχομένως διαταραγμένος άνθρωπος. Μετά το αρχικό σοκ του εξευτελισμού που υπέστην, είχα τη διαύγεια και την ψυχραιμία να αντιληφθώ ότι το πρόβλημά του δεν ήμουν εγώ αλλά ο ψυχισμός του και ο χαρακτήρας του. Δεν του απάντησα σε τίποτα και απευθύνθηκα στους ανώτερούς μου, σε εκείνους που επέβλεπαν αυτή τη συνεργασία από καίριες θέσεις.

Έγιναν οι απαραίτητες κινήσεις, διαπιστώθηκε ότι όντως λέω αλήθεια και εγώ και οι συνάδελφοί μου. Τον ίδιο εξευτελισμό είχαν υποστεί και άλλοι συνεργάτες, όχι μόνο από την εκπομπή μου αλλά και από άλλες εκπομπές, ακόμα και από άλλα κανάλια σε παλαιότερες συνεργασίες. Εγώ το μόνο που ζήτησα είναι να αποχωρήσω από αυτήν τη συνεργασία γιατί δεν μπορώ να το διαχειριστώ αυτό, δεν έχω γεννηθεί για να κάνω τον ψυχοθεραπευτή σε κανέναν. Έγινε αυτό που ζήτησα με συνοπτικές διαδικασίες. Βέβαια, δεν είναι όλοι τόσο τυχεροί. Υπάρχουν περιπτώσεις που οι ανώτεροι δεν το δέχονται αυτό το πράγμα. Δεν θέλουν φασαρίες και θεωρούν ότι φασαρία κάνει αυτός που μιλάει και όχι αυτός που προκαλεί.

Και στη δική μου περίπτωση, φυσικά, κάποιοι προσπάθησαν να το αποσιωπήσουν λέγοντάς μου τότε «εντάξει, μη δίνεις σημασία, όλοι ξέρουν ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του». Όχι βέβαια, επειδή είναι γνωστό στον χώρο μας πως αυτός έχει έναν φαιδρό χαρακτήρα, δεν σημαίνει πως όσοι υποφέρουμε από τη συμπεριφορά του θα πρέπει να τον νομιμοποιήσουμε. Σίγουρα δυσκολεύτηκαν αυτοί που έπρεπε να διαχειριστούν την κατάσταση αλλά δεν ήμασταν εμείς οι πολλοί το πρόβλημα και προσωπικά δεν θα έκανα ποτέ έκπτωση στις ηθικές μου αρχές και τα πιστεύω μου. Δεν συμφωνώ με την έκφραση «ο σεβασμός κερδίζεται, δεν επιβάλλεται». Σαφώς και οφείλει να επιβάλλεται, ειδικά στον εργασιακό χώρο. Από τη στιγμή που θεωρώ δεδομένο ότι πρέπει να σέβομαι τον άλλο, έτσι κι εγώ θεωρώ ως προαπαιτούμενο ότι πρέπει να εισπράττω σεβασμό και από εκείνον. Αν δεν με εκτιμάς, μη συνεργαστείς μαζί μου, δεν θα το πάρω προσωπικά.

Ποια ήταν η στιγμή που είπες «έως εδώ»;

Ξεκίνησε με την απαξιωτική του συμπεριφορά σε συνεργάτες μου, γεγονός που με έκανε να νιώθω εξαιρετικά άσχημα, γιατί ο εξευτελισμός γινόταν σε κοινή θέα, ενώ επιθέσεις γίνονταν και σε εμένα είτε εν απουσία μου είτε ευθέως. Άκουσα αισχρές κουβέντες και χυδαίους χαρακτηρισμούς. Έχοντας μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον όπου η γυναίκα αγαπιέται και αντιμετωπίζεται με σεβασμό, ο άνθρωπος αντιμετωπίζεται με σεβασμό, καταλαβαίνεις πως δεν μπορώ να επιτρέψω σε κανέναν μισογύνη και μισάνθρωπο να με μειώσει με τον τρόπο που το έκανε εκείνος. Το μόνο που του είπα ήταν «αυτά είχες να πεις;». Και όταν μου είπε «ναι», του απάντησα: «Κανένα πρόβλημα, αναλαμβάνω εγώ την ευθύνη για όλα», αποχώρησα από την αίθουσα και δεν του ξαναμίλησα. Χτύπησα τις πόρτες των ανωτέρων μου. Δεν έχω σημεία επαφής με ανθρώπους που δεν αγαπούν ούτε τον ίδιο τους τον εαυτό. Δεν είναι η δουλειά μου να επαναφέρω διαταραγμένες προσωπικότητες. O εργασιακός εκφοβισμός δεν δικαιολογείται, σε όποια φάση της καριέρας σου κι αν είσαι. Θα σου πω και κάτι άλλο που με ενοχλεί. Αυτό που λένε στην τηλεόραση, ότι πάνω στην ένταση του κοντρόλ και στην πίεση της καθημερινότητας μπορούν να ειπωθούν και δυο κουβέντες παραπάνω. Συμβαίνει. Σημασία όμως έχει τι είδους θα είναι αυτές οι κουβέντες, με ποιον τρόπο θα ειπωθούν, για ποιο λόγο και αν θα συνεχιστούν μετά. Σε όλες τις δουλειές θέλουμε το καλύτερο αποτέλεσμα. Δεν έχω σηκώσει ποτέ τη φωνή μου πάνω στη δουλειά και όποιος θέλει ας έρθει να με διαψεύσει. Αυτό το θεωρώ κατάκτηση. Δεν βάζω την αξιοπρέπειά μου κάτω από οτιδήποτε. Πάντως για την ιστορία, μετά τη λήξη της συγκεκριμένης συνεργασίας, έρχονταν άνθρωποι από όλα τα πόστα, τεχνικοί, δημοσιογράφοι, με έπαιρναν από άλλα κανάλια και μου έλεγαν «ευχαριστούμε που μίλησες γιατί εμείς αν το κάναμε θα χάναμε τη δουλειά μας». Κι αυτό είναι κάτι που πρέπει να το δούμε, κόσμος ανέχεται εξευτελισμό για να μη χάσει τη δουλειά του. Ευτυχώς γίνονται κινήσεις στην Επιθεώρηση Εργασίας για να μπορούν όλοι να έχουν «μεγαλύτερη φωνή» από τη «φωνή» συμπλεγματικών.