Τα βιβλία του Αυγούστου – Τρεις μοναδικές ηρωίδες από αίμα και χαρτί

Δίπλα σπό το «Κουτσό» του Κορτάσαρ και τις «Οδηγίες για οικιακές βοηθούς» που έχω ακουμπήσει στο σύνθετο για να μην ξεχάσω να τα πάρω μαζί στην ολιγοήμερη απόδραση του Δεκαπενταύγουστου, υπάρχουν τρία βιβλία ελληνικά, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους.

«Η Ζέλντα έφυγε» της Φωτεινής Ναούμ, από τις εκδόσεις Bell.

«Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου» του Λάκη Λαζόπουλου από τις εκδόσεις Διόπτρα.

«Μαρουσώ» του Θεόδωρου Λιμήτσιου από τα Ελληνικά Γράμματα.

Είναι ακόμα αρχές Αυγούστου και δεν μπορώ να περιμένω την ώρα που θα φθάσω στο λιμάνι. Διψώ για μια ιστορία που θα με συνεπάρει, που απομακρύνει το μυαλό από την εθνική συμφορά με τις πύρινες γλώσσες, που θα με κρατήσει ξάγρυπνη χωρίς την χρεία αλκοόλ και βαβούρας.

Και κάπως τα φέρνει και σε τέσσερα βράδια τα έχω όλα τελειώσει. Αυτά τα ελληνικά. Αυτά τα τρία. Βράδια που έγιναν νύχτες και νύχτες που ξημέρωσαν σε σιωπή γεμάτη σκέψεις και συναισθήματα.

Κι εμένα, που μ’ αρέσει να γράφω και διαβάζω για άνδρες, με συνεπήραν οι γυναίκες των σελίδων τους: η Ζέλντα, η Τασούλα και η Μαρουσώ. Φίλες που δεν θα είχα ποτέ, γνωστές που θα θαύμαζα, μορφές που θα ερωτευόμουν έτσι ή αλλιώς αν τις γνώριζα ενσαρκωμένες εκτός μελανιού.

Η ζηλευτή περπατησιά της Ζέλντας

Ένα πρωτότυπο, καθηλωτικό μυθιστόρημα δια χειρός μιας έμπειρης γραφιά. Η Ζέλντα ως συγγραφικό ζητούμενο, η Ζέλντα ως αδιαπραγμάτευτη ιστορία, ως αποτύπωμα στις ζωές διαφορετικών ανθρώπων.

Συνεχόμενα road trips στο «Η Ζέλντα έφυγε», πολλά τσιγάρα και ένα μαγνητοφωνάκι μονίμως στο on. Αφήγηση ρευστή που κυλά ανά τις σελίδες και κολυμπά ο αναγνώστης μέσα της.

Αντιπαθής ο πρωταγωνιστής της Ναούμ, ο φιλόδοξος συγγραφέας-δεν ξέρω αν ήταν πρόθεσή της. Γύρω από την Ζέλντα, δύο άλλες γυναίκες, μία ερωμένη και μια μαστόρισσα της νύχτας, που μου φάνηκαν ακόμα πιο γοητευτικές από εκείνη.

Βιβλίο για να αφεθείς, βιβλίο για να ταξιδέψεις.

Η Τασούλα Λαζοπούλου

Μια κατάθεση ψυχής από έναν πασίγνωστο και σημαντικό και αμφιλεγόμενο και υπερταλαντούχο Έλληνα. Δεν ξέρω αν έχει ξανασυμβεί κάτι αντίστοιχο στα ελληνικά γράμματα: αυτό το βαθιά προσωπικό, διόλου δακρύβρεχτο μα συνάμα σπαρακτικό ξεγύμνωμα κάποιου διάσημου.

Ο Λάκης Λαζόπουλος κεντά με την πένα του που δεν έχει δεύτερη την ιστορία του πλάι στην γυναίκα της ζωής του και την μητέρα της κόρης του. Ο καρκίνος, η μεταξύ τους σχέση, τα συγκλονιστικά της γράμματα.

Αυτό το αριστουργηματικό, χωρίς υπερβολή, βιβλίο πάτησε ένα κουμπί μέσα μου. Με βρήκε το ξημέρωμα με πρόσωπο βρεγμένο, αισθάνθηκα ευγνώμων που γράφτηκε και που το διάβασα.

«Άλλες γυναίκες φοράνε τα φουστάνια σου», Τασούλα που ο Λάκης, ο λογοτέχνης Λάκης, θέλησε να σε αγαπήσουμε κι άλλοι, πολλοί, πολύ.

Η σβησμένη μνήμη της Μαρουσώς

Ο Λιμήτσιος έγραψε, αυτήν την φορά,θυμίζοντάς μου έντονα το στιλ της Λένας Μαντά (φυσικά και έχω διαβάσει Μαντά!) και αυτή η επιλογή του δεν με εξέφρασε ως αναγνώστρια.

Προβλέψιμες ιστορίες μες στην ιστορία, λυρικός τρόπος ξεδιπλώματος της πλοκής, άφθονα κλισέ που συναντώνται στο ελληνικό, μυθιστόρημα που απευθύνεται κατά βάση σε γυναίκες.

Το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα, το «Εγώ Μεγάλωνα για Σένα», μου άρεσε πολύ περισσότερο.

Αυτό εδώ, όμως, που μέσα σε δυο νύχτες το ρούφηξα, αναμένοντας την ανατροπή που ήρθε κάπως άτσαλα και αδούλευτα στο τέλος, είχε μια ηρωίδα με προοπτικές, μια ηρωίδα που δεν πετυχαίνεις συχνά σε αντίστοιχα μυθιστορήματα.

Μια ηρωίδα που θα ήθελα να δω να μεταφέρεται σε οθόνη ή σε επόμενο έργο, με επίκεντρο περισσότερο την ψυχοσύνθεσή της και τα θέλω της, παρά τα μπερδεμένα της όνειρα και το σκιώδες παρελθόν της.

Η Μαρουσώ είναι μια δυναμική γυναίκα που έζησε σε χρόνους και τόπους φορτισμένους ιστορικά. Ο συγγραφέας οφείλει να ξανασχοληθεί με περισσότερο μεράκι μαζί της-έδωσε αιχμές στο τέλος του έργου ότι μπορεί και ότι αξίζει να το κάνει.

Η «Μαρουσώ»  όμως θα πουλήσει και θα αρέσει. Γιατί είναι αυτό που ζητούν οι περισσότερες αναγνώστριες σήμερα-καλώς ή κακώς.

Δεν μου κράτησε κακή παρέα.

Οι μέρες για το λιμάνι, παρ’ όλα αυτά, κοντοζυγώνουν. Κι εγώ ήδη έχω διαβάσει τρία από τα πέντε βιβλία που είχα υπολογίσει για τις διακοπές.

Θα φέρω για πολύ, πολύ καιρό ακόμα εντός μου τις σπουδαίες ηρωίδες τους.