Μια όμορφη χώρα, όμορφα καίγεται και κάποιοι κοιτάζουν ως σύγχρονοι Νέρωνες

Αν και ποτέ δεν αποδείχθηκε ότι ο Νέρωνας έβαλε τη φωτιά στη Ρώμη, έμεινε στην Ιστορία ως ο αυτοκράτορας που έβλεπε την πρωτεύουσα να καίγεται κι αυτός απήγγειλε στίχους γεμάτος ικανοποίηση.

Κάπως έτσι κοιτάζουμε την Ελλάδα να καταστρέφεται τα τελευταία χρόνια. Ισως όχι όλοι μας, ίσως όχι η πλειονότητα του ελληνικού λαού. Αλλά σίγουρα ένα μεγάλο μέρος του που δεν μπορεί να ξεπεράσει αυτή την εχθροπάθεια η οποία διαλύει τους αρμούς της κοινωνίας.

Λίγες ημέρες μετά τις θλιβερές εικόνες των πυρκαγιών που εξαφάνισαν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα δάσους, που κατέστρεψαν οικοσυστήματα, που διέλυσαν επιχειρήσεις και σπίτια και που οδηγούν στην ανεργία χιλιάδες συμπολίτες μας, και αυτή η «μεγάλη έκρηξη» που θα ταρακουνούσε τα πάντα δεν έχει γίνει.

Δηλώναμε συγκλονισμένοι από το δράμα, οργισμένοι από τα λάθη της κυβέρνησης, έξαλλοι από την Πολιτική Προστασία, συγκινημένοι από τις ηρωϊκές προσπάθειες των εθελοντών και ξαφνικά… σιωπή.

Συνεχίζουμε τις διακοπές μας, θα τιμήσουμε την Παναγιά με κρυφά πανηγύρια κοροναϊού, θα κάνουμε πολύωρες συζητήσεις στα καφενεία της επαρχίας για τους «ξεπουλημένους» πολιτικούς που… εμείς ψηφίζουμε και θα προχωρήσει η ζωή μας, τσαλαβουτώντας στα πανέμορφα νερά της πατρίδας μας.

«Και τι να κάνουμε δηλαδή; Να κλαίμε πάνω από τα καμένα; Να μην κάνουμε διακοπές; Να μην ξεκουράσουμε το μάτι μας από τη μαυρίλα των ημερών;», απαντούν κάποιοι.

Το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Ασφαλώς κι έχουν όλοι δικαίωμα να συνεχίσουν τις ζωές τους.

Το πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει μακρόπνοο σχέδιο για τη χώρα.

Το πρόβλημα είναι ότι οι εθνικές μας τραγωδίες δεν μας αλλάζουν. Συνεχίζουμε να συγκρουόμαστε σε ανέξοδους πολέμους, συνεχίζουμε να σκιαμαχούμε σε ανούσιες και αντιπαραγωγικές μάχες στο διαδίκτυο.

Και θα το κάνουμε και μετά την προ ημερησίας διατάξεως συζήτηση στη Βουλή, όπου και πάλι οι πολιτικοί αρχηγοί θα παίξουν το παιχνίδι της αντιπαράθεσης και των διαχωριστικών γραμμών που ξέρουν καλά.

Η εθνική στρατηγική για το μέλλον της χώρας, όμως, που είναι;

Εχουμε μιλήσει πραγματικά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής;

Εχουμε πει πραγματικά τι συμβαίνει με τις φωτιές; Ποιος τις ανάβει, πώς τις αντιμετωπίζει το κράτος, τι πρέπει να γίνει για να είναι καλύτερη η Πολιτική Προστασία;

Απαντήσεις ουσιαστικές δεν παίρνουμε, το αντίθετο: Η «ενημέρωση» γίνεται από «ψεκασμένους» του διαδικτύου, από ανόητους πολιτικούς, από λαϊκιστές του χειρίστου είδους, από συνωμοσιολόγους που ποντάρουν στην άγνοια.

Βρήκαμε τώρα νέα πεδία δόξης… καθόλου λαμπρά.

«Θάψατε το πόρισμα Γκολντάμερ», λέει ο ΣΥΡΙΖΑ.

«Πολεμάτε την επιτροπή Μπένου, πριν καν τη δείτε», λέει η ΝΔ.

«Για όλα φταίνε οι ανεμογεννήτριες», λένε οι ψεκασμένοι λαϊκιστές που ψαρεύουν στα θολά νερά της άγνοιας. Και δυστυχώς μαζί τους και πρώην υπουργοί…

«Ναι, αλλά κι εσείς είστε βαποράκια συμφερόντων της ενέργειας», αντιτείνουν οι άλλοι.

Όμως, η κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα χρειάζεται άμεσες λύσεις και άμεσες απαντήσεις.

Χρειάζεται συναίνεση, διάλογο, σοβαρούς ανθρώπους που θα αντιμετωπίσουν τα ουσιώδη προβλήματα που έχει μπροστά της η Ελλάδα.

Τα προβλήματα των επιπτώσεων από την κλιματική αλλαγή, την «ανάσταση» των καμένων περιοχών, το πώς θα στηριχθούν οι λαϊκές οικογένειες που καταστράφηκαν, πώς θα αναστραφεί το δυσοίωνο μέλλον της πατρίδας μας.

Θα συνεχίσουμε να βλέπουμε την Ελλάδα ως σύγχρονοι Νέρωνες; Θα συνεχίσουμε να επιτρέπουμε σε ένα μέρος του πολιτικού συστήματος να μας αποπροσανατολίζει δημιουργώντας ψεύτικα διλήμματα;

Ηρθε η ώρα των συναινέσεων (όχι των συγκυβερνήσεων, όπως θα πουν κάποιοι), αλλά και η ώρα της απομόνωσης των ακραίων φωνών. Ηρθε η ώρα να σταματήσουμε να ακολουθούμε σαν πρόβατα, όχι φωτισμένους ηγέτες, αλλά πολιτικούς με ταπεινά κίνητρα.

Και ήρθε επιτέλους η ώρα να σπάσουμε τον φαύλο κύκλο της εχθροπάθειας.

Το μίσος που έχει ποτίσει την πατρίδα μας θα το βρούμε μπροστά μας. Και τότε θα πρέπει να εξηγήσουμε στις γενιές που ακολουθούν πώς τους παραδίδουμε μια χώρα που είναι αβίωτη. Πώς τους δίνουμε το «διαβατήριο» να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν ποια σ’ αυτόν τον πανέμορφο τόπο.