Οι μύθοι που κυκλοφορούν ανάμεσα στους τουρίστες της Αντιπάρου για το «Λα Λούνα» είναι αντάξιοι της αίγλης και της ιστορίας της. Ισως γι’ αυτό φέτος κανείς δεν ήθελε να πιστέψει την αλήθεια. Οι περισσότεροι ήταν πεπεισμένοι πως ο ιδιοκτήτης είχε βρει τη μαγική συνταγή που δεν χαμπαριάζει ούτε από κορωνοϊό ούτε από πρόστιμα.

Ηταν βέβαιοι πως με το που πατούσαν το πόδι τους στη θρυλική ντίσκο του νησιού ο χρόνος θα γυρνούσε αντίστροφα, όπως εκείνο το πρώτο καλοκαίρι, για ένα ατέλειωτο πάρτι μέχρι το πρωί, χωρίς συνέπειες.

Η προσγείωση ήταν απότομη. Η ταμπέλα έλεγε «Κλειστό λόγω CODID» και κανείς δεν ήξερε αν ο συγγραφέας μπερδεύτηκε ή αν έκανε ένα έξυπνο λογοπαίγνιο για τη μετάλλαξη Δέλτα.

Λίγο αργότερα, οι νεοφερμένοι μάθαιναν τι είχε συμβεί: για λίγες μέρες, το «Λα Λούνα» είχε ανοίξει και πάλι τις πόρτες του για να υποδεχτεί τους ξενύχτηδες – εκείνους που από τις 3 και μετά, που τα μπαράκια της Χώρας κλείνουν, ψάχνουν αλλού καταφύγιο. Φέτος για λιγότερα άτομα, σε προσεκτικά τοποθετημένα τραπέζια, αποκλειστικά για καθήμενους και με τις σχετικές αποστάσεις. Η προσπάθεια είχε γίνει.

Οι πελάτες όμως δεν συμμορφώνονταν, δεν τηρούσαν απολύτως κανένα μέτρο. Και έτσι, αντί η πιο ρετρό ντίσκο του Αιγαίου να λειτουργήσει έστω υβριδικά, έβαλε λουκέτο. Για να προστατεύσει τον ιδιοκτήτη της από τα πρόστιμα και εμάς από τον εαυτό μας. Του χρόνου πάλι, αν και εφόσον.

Απογοητευμένοι, ίσως και λίγο ανακουφισμένοι που κάποιος άλλος είχε αποφασίσει και όχι εκείνοι, οι νεοφερμένοι πήραν πάλι τον ερημικό δρόμο για τη Χώρα, ενημερώνοντας σαδιστικά όσους συναντούσαν πως το «Λα Λούνα» έχει κλείσει «λόγω CODID». Κανείς δεν γύριζε πίσω.

Ολοι ήθελαν να φτάσουν μέχρι την πόρτα, να δουν με τα μάτια τους την ταμπέλα, να βγάλουν τη σχετική φωτογραφία. Και έπειτα έπαιρναν τον δρόμο της επιστροφής, με τη μάσκα περασμένη, σχεδόν διακοσμητική, στον αγκώνα. Τα 900 μέτρα που χωρίζουν το «Λα Λούνα» από τα πρώτα σπίτια είναι ίσως το μοναδικό σημείο του νησιού που δεν τη χρειάζονται.

Headlines