Πέντε λόγοι για να δείτε το Beckett στο Netflix

Τα ελληνικά media, στην συντριπτική τους πλειοψηφία, το καταθάψανε.

Τα σχόλια από θεατές στα social δεν υπήρξαν ευνοϊκότερα.

Μάλλον οι υψηλές προσδοκίες ξεπέρασαν το κάπως χλιαρό τελικό αποτέλεσμα μιας ταινίας που παρακολουθείται άνετα με διαλείμματα ή παράλληλα με κάποια άλλη δραστηριότητα, εν μέσω ελληνικού καύσωνα.

Σας είχαμε μιλήσει για το Beckett εδώ.

Πράγματι, η πολιτική αοριστολογία, το αδύναμο χτίσιμο του κεντρικού χαρακτήρα και οι «κοιλιές» της πλοκής δεν κατόριωσαν να κρυφτούν κάτω από τα εντυπωσιακά locations των γυρισμάτων και του ενδιαφέροντος σεναρίου.

Η ταινία δεν ήταν ούτε θρίλερ, ούτε κοινωνικό δράμα, ούτε περιπέτεια. Περισσότερο, ένα άτεχνο compilation ειδών, ένα fusion που δεν λειτούργησε.

Όμως, υπάρχουν, αν όχι περισσότεροι, τουλάχιστον πέντε λόγοι να αφιερώσετε χρόνο και να δείτε αυτό το φιλμ που πολυσυζητήθηκε και πολυδιαφημίστηκε.

1.Η Αθήνα στον παγκόσμιο χάρτη του σινεμά

Την Αθήνα την βλέπουμε συνήθως είτε…παπακαλιατικά δοσμένη, με τις ομορφιές της να υπερτονίζονται κάνοντάς τη να φαίνεται σαν ψεύτικο σκηνικό, είτε…καθόλου!

Επιτέλους, την είδαμε στην πραγματική της διάσταση: άγρια, άσχημη, όμορφη, φολκ, απρόβλεπτη.

Μακάρι να το προσέξουν αυτό παραγωγοί και να επιλέγουν συχνότερα την ελληνική πρωτεύουσα για γυρίσματα παραγωγών.

Εμείς και το Athens Film Office τις χρειαζόμαστε!

2. Τα περάσματα Ελλήνων ηθοποιών και ιδίως του Ανδρέα Μαριανού

Δεν είναι μόνο ο Πουλάκης, η Κιτσοπούλου, ο Πυρπασόπουλος, ο Παπαδημητρίου και ο Κορώνης, μεταξύ άλλων. Η ερμηνεία και ο κομβικός ρόλος του Ανδρέα Μαριανού στην εξέλιξη της πλοκής τραβά το ενδιαφέρον.

Ο Ανδρέας Μαριανός υποδύεται έναν επαρχιώτη που προτίθεται, ρισκάροντας την ζωή και την σωματική του ακεραιότητα, να βοηθήσει τον ήρωα να ξεφύγει από τους διώκτες του.

Πολύ καλός ο πολύπειρος Μαριανός, του οποίου την φωνή έχουμε ακούσει σε πολλά ντοκιμαντέρ και το παίξιμό του απολαμβάνουμε σε θέατρο και σινεμά εδώ και πολλά χρόνια.

3. Το Μέτσοβο, τα Τρίκαλα, τα Γιάννενα σε πρώτο πλάνο

Στο πρώτο μισάωρο και βάλε της ταινίας πρωταγωνιστεί η Βόρεια Ελλάδα με τις ομορφιές της που κόβουν την ανάσα. Ναι, έχουμε ανάγκη να βλέπουμε λιγότερο προβεβλημένες γωνιές του τόπου στον παγκόσμιο χάρτη του σινεμά.

Κι αν κάποια καρέ φαίνονται βεβιασμένα, σα να μη μελετήθηκε παρά το εντυπωσιακό τους background, τα συγχωρούμε.

«Μακάρι να έμενε περισσότερο στην περιφέρεια το Beckett, στις φυσικές κρυψώνες και τον έξοχα αξιοποιημένο παλμό μιας χώρας που δεν έχει καμία καλλιτεχνική ορατότητα», γράφει εύστοχα ο Θοδωρης Κουτσογιαννόπουλος.

4. Η συμπάθειά μας στον πρωταγωνιστή

Ο Τζον Ντέιβιντ Γουόσινγκτον κάνει θαύματα στην οθόνη, όχι τόσο ως ηθοποιός (η εμρηνεία του θα μπορούσε να είναι πιο καλά «ακονισμένη»), αλλά ως σούπερ ήρωας-κασκαντέρ του εαυτού του.

Τρέχει, ανεβοκατεβαίνει, ιδρώνει, βασανίζεται.

Τον γνωρίσαμε μέσα από το Tenet και το Malcolm and Marie και τον κατασυμπαθήσαμε.

Περιμένουμε με ανυπομονησία την επόμενη ταινία του και είμαστε σίγουροι ότι θα είναι καλύτερη από το Μπέκετ.

5. Η φωτογραφία της ταινίας

Αν η σκηνοθεσία του φιλόδοξου Ιταλού Φερντινάντο Φιλομαρίνο έχει αφηγηματικά κενά και νοηματικά χάσματα, η φωτογραφία της ταινίας είναι υποδειγματική, με αρκετά από τα καρέ της ταινίας να είναι, κατά την άποψή μου, αριστουργηματικά.

Με κίνδυνο να επαναληφθώ, θα επαναφέρω την αξία του location: η Ελλάδα και η Αθήνα όπως είναι, ασχημόμορφες και απτές.

Ο διευθυντής φωτογραφίας, Sayombhu Mukdeeprom, αντιλήφθηκε την δυναμική του σκηνικού στο οποίο κλήθηκε να δουλέψει και έκανε θαύματα.

ΥΓ: Εμένα μου άρεσε τρομερά -ως άντρας- και ο ηθοποιός που υποδύθηκε τον εργαζόμενο στην Αμερικανική Πρεσβεία, ο Boyd Holbrook. Αλλά εντάξει, αυτός δεν είναι λόγος να δει κανείς το Μπέκετ, μην τρελαθούμε.

Νομίζω ότι κάποιος που θα του αρέσει η ταινία, θα ντραπεί ή θα αποφύγει να το δηλώσει ευθαρσώς.

Η γνώμη μου είναι να μην παρασυρόμαστε από οποιοδήποτε ρεύμα αρνητικών ή θετικών κριτικών.

Ειδικά το Μπέκετ δεν χρειάζεται να το θάβουμε τόσο έντονα. Μπορεί να μην κάλυψε την ανάγκη μας για μια φρέσκια, πρωτοποριακή ταινία δράσης γυρισμένη στην Ελλάδα.

Αλλά, διάολε, γυρίστηκε στην Ελλάδα. Κι αυτό μετράει πολύ, ειδικά αυτήν την περίοδο. Και ναι, αυτό είναι ένα ολόκληρο άλλο κείμενο.