Στις τελευταίες φωτιές κάποιοι εθελοντές φάνηκαν σαν σύγχρονοι ήρωες.

Με περίσσια αυταπάρνηση και αλτρουισμό μπήκαν μπροστά για να σώσουν τη γη, τα σπίτια και τις περιουσίες των συνανθρώπων τους.

Είναι απορίας άξιο πώς ένας άνθρωπος αφήνει τη βολή του και χωρίς κανένα εμφανή κίνητρο μπαίνει στην πύρινη κόλαση. Ο Μιχάλης Βιτζηλαίος, εθελοντής από το 2000, με μεγάλη σεμνότητα εξηγεί στην Τζούλη Αγοράκη και στο Bovary πώς είναι να μπαίνεις στη φωτιά αψηφώντας τον κίνδυνο.

Παραθέτουμε μέρος της ενδιαφέρουσας συνέντευξης:

Γιατί έγινες εθελοντής-πυροσβέστης; Ποίο είναι το δικό σου κίνητρο;

Είμαι άνθρωπος που αψηφά τον κίνδυνο, ίσως γιατί βλέπω την πιο μεγάλη εικόνα. Τόσο στη θητεία μου στο στρατό, όπως και τώρα, θέλω να μαι στην πρώτη γραμμή. Το κίνητρο ήταν και είναι πάντα ένα: η Ελλάδα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αξία στον εθελοντισμό;

Για μένα η μεγαλύτερη αξία δεν είναι τόσο να έρθει ένας ακόμη στον εθελοντισμό, αλλά όποιος έρθει να παραμείνει. Τώρα με τις φωτιές γράφτηκαν διακόσιοι άνθρωποι, όμως την κρίσιμη ώρα θα τους ψάχνουμε. Σημασία έχει να παραμείνεις και να παράγεις έργο.

Δεν καίγεται όμως το σπίτι σου, θέλω να πώς ένας άνθρωπος αφήνει τις διακοπές του, τις ανέσεις του, για να σβήσει ξένες φωτιές;

Ήμουν πράγματι σε κάμπινγκ, σε περίοδο διακοπών και χαλάρωσης, όταν άκουσα για τις φωτιές και έφυγα την ίδια ώρα.

Όμως, δεν σκέφτομαι τη βολή μου. Όπως και στον πόλεμο πηγαίνεις για την χώρα σου, έτσι και στις φωτιές πας για τον τόπο, τον συνάνθρωπο, να βοηθήσεις με τα μέσα που ξέρεις και μπορείς. Έχει για μένα τεράστια σημασία να είμαι χρήσιμος.

Άλλωστε, σήμερα είναι τι σπίτι του γείτονα, αύριο το δικό σου. Δεν υπάρχει το σπίτι μου και το σπίτι σου, είναι το σπίτι του τόπου που ζεις. Και ο τόπος είναι σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης. Η βοήθεια προκύπτει μέσα μου με τρόπο φυσικό. Μόνο αυτό έχει σημασία. Δ

εν είναι κάτι που το σκέφτομαι με τη λογική. Η καρδιά σε πηγαίνει. Η ανάγκη σου για δράση. Να μην κάθεσαι με σταυρωμένα χέρια και να τα βλέπεις από την τηλεόραση.

Έχω ακούσει ότι με τους πυροσβέστες, ειδικά τις δύσκολες ώρες, υπάρχουν εντάσεις. Γιατί;

Τα πρώτα χρόνια υπήρχαν πράγματι εντάσεις. Δεν μας θεωρούσαν άξιους και ισότιμους. Μοιάζαμε σαν κάτι γραφικοί τύποι που εμπλέκονταν στα πόδια τους.

Τα δυο τελευταία, όμως, χρόνια κάτι άλλαξε, σαν να κατανόησαν επιτέλους ότι μας χρειάζονται και είδαν την αξία μας στην πράξη.

Ποια είναι η γνώμη σου για τους πυροσβέστες;

Όπως σε όλα τα επαγγέλματα μπορείς να βρεις τα πάντα. Ο Πυροσβέστης δεν παύει να είναι δημόσιος υπάλληλος. Υπάρχει ο βολεμένος, ο ήρωας ο θαρραλέος, ο έντιμος.

Ήρθαν πυροσβέστες από Έδεσσα την Καβάλα, προς τιμήν τους βέβαια, αλλά δεν γνώριζαν καλά εδώ τα μέρη. Εμείς πάλι μεγαλώσαμε εδώ, γνωρίζουμε και το κάθε χωμάτινο δρομάκι γιατί εδώ είναι η περιοχή μας. Γι’ αυτό έχει τρομερή αξία η καλή συνεργασία μεταξύ μας.

Παίρνετε οι εθελοντές κάποια ειδική εκπαίδευση από την πυροσβεστική;

Ναι, άλλα όχι με τη συχνότητα που θα έπρεπε. Θα χρειαζόμαστε από την πυροσβεστική περισσότερη συμβολή με τα οχήματα τους, που είναι παροπλυσμένα, και εξοπλισμό πεδίου, για να μας διευκολύνουν και στο δικό μας έργο.

Οι εθελοντές έχετε κάποια οικονομική ανταμοιβή από το κράτος;

Από το κράτος δεν πληρώνεται κανένας εθελοντής. Τουναντίον, εμείς δίνουμε ένα συμβολικό ποσό κάθε χρόνο 20 ευρώ.

Και πληρώνουμε μέχρι και τον εξοπλισμό από την τσέπη μας.

Ήταν πράγματι στη Βαρυμπόμπη, στη Ροδοπόλη και τον Άγιο Στέφανο δύσκολες οι καιρικές συνθήκες; Πώς το είδες από μέσα;

Δεν ήταν τόσο μεγάλοι οι άνεμοι, 2 με 3 μποφόρ, αλλά το μικρόκλιμα που δημιουργείται με τις φωτιές δημιουργεί πιο ισχυρούς ανέμους τοπικά.

Πόσο σημαντική είναι η γρήγορη αντιμετώπιση;

Είναι το Α και Ω. Εμείς ήμαστε δίπλα. Και στη Ροδόπολη τρέξαμε έγκαιρα. Ενώ με τον κρατικό μηχανισμό περιμένεις εντολές. Απουσίαζαν και πολλοί μάχιμοι πυροσβέστες γιατί δεν είχαν κάνει το εμβόλιο. Είναι και αυτό βλέπετε.

Πόσες μέρες έμεινες άυπνος και πολεμούσες με τις φλόγες;

Τετάρτη με Σάββατο πρωί.

Πώς συνέρχεσαι μετά από όλα αυτά;

Μετά το Μάτι δεν μπορούσα να συνέλθω, είχα εικόνες που προσπαθώ ακόμα να σβήσω από το μυαλό μου. Είχα ένα σωρό φωτογραφίες στον σκληρό μου δίσκο αν της έβλεπες θα έκανες να φας ένα μήνα. Όμως, της έσβησα και προχώρησα.

Τώρα, από αυτή τη φωτιά το θέμα είναι να να ξεμυρίσεις. Σοβαρά τώρα… από την κάπνα μυρίζεις για μέρες. Η κάπνα είναι σαν να σε διαποτίζει παντού και ας φοράς στολή. Μπαίνει μέσα στα ρουθούνια. Μυρίζεις καμένο για μέρες.

Πηγή: Bovary.gr

Headlines