Tη δεκαετία του 1920 αποφάσισαν ότι τα κοινά τους σημεία ήταν περισσότερα από τις διαφορές τους: μπορεί ο Ρεϊμόν Αρόν να ήταν δεξιός και ο Ζαν-Πολ Σαρτρ αριστερός, αλλά ο πρώτος προτιμούσε τον Μαρξ από τον Τοκβίλ και ο δεύτερος τον Μαλαρμέ από τον Μάο. Εγιναν έτσι φίλοι. Μετά τον πόλεμο, αποφάσισαν ότι οι διαφορές τους ήταν πια μεγαλύτερες από τα κοινά τους σημεία: ο κόσμος ήταν χωρισμένος στα δύο και ο Αρόν διάλεξε τη Δύση, ενώ ο Σαρτρ την Ανατολή.

Το 1947 σταμάτησαν και να μιλάνε. Και ξαναβρέθηκαν 32 χρόνια αργότερα, στις 26 Ιουνίου 1979, όταν επισκέφθηκαν τον πρόεδρο Ζισκάρ ντ’ Εστέν και του ζήτησαν να ανοίξει τις πόρτες της Γαλλίας στους εκατοντάδες χιλιάδες Βιετναμέζους και Καμποτζιανούς που έφευγαν από τον κομμουνισμό.

Την ίδια έκκληση απηύθυναν οι δύο μεγάλοι διανοούμενοι σε μια ιστορική συνέντευξη Τύπου που έδωσαν εκείνη την ημέρα στο Collège de France. Μαζί τους ένωσαν τις φωνές τους και τα δύο μεγάλα κόμματα της Κεντροδεξιάς και της Κεντροαριστεράς. Εναν μήνα αργότερα, στη διάρκεια της διεθνούς διάσκεψης της Γενεύης που συγκλήθηκε γι’ αυτόν τον σκοπό, 15 χώρες δεσμεύτηκαν να δεχθούν 260.000 πρόσφυγες από την Ινδοκίνα. Μόνο η Γαλλία έδωσε άσυλο σε 128.531 ανθρώπους.

«To 2015 δεν είναι 1979», έγραφε ήδη η Σιλβί Κοφμάν τον Μάιο του 2015 στη Monde. Ηταν η εποχή που εκατομμύρια Σύροι προσπαθούσαν να γλιτώσουν από τη βαρβαρότητα και ο Φρανσουά Ολάντ έλεγε ότι θα μπορούσε να δεχθεί 500 με 700 πρόσφυγες, ο Ντέιβιντ Κάμερον κανέναν, ενώ ο Μαρκ Ρούτε σάρκαζε ότι την τελευταία φορά που είχε κοιτάξει τον χάρτη η Λιβύη ήταν στην Αφρική, όχι στην Ευρώπη.

Τι περίεργο, σημείωνε η δημοσιογράφος, «κι εγώ την τελευταία φορά που κοίταξα τον χάρτη το Βιετνάμ και η Καμπότζη ήταν στην Ασία, όχι στην Ευρώπη».

Το 2021 είναι ακόμη λιγότερο 1979. Κι έτσι, απέναντι σε άλλη μία κρίση για την οποία η Δύση φέρει μεγάλη ευθύνη, οι φωνές των ηγετών είναι θλιβερές. «Δεν βλέπω κανέναν λόγο να δεχθούμε Αφγανούς στην Αυστρία», δήλωσε ο αυστριακός υπουργός Εσωτερικών.

«Το 2015 δεν πρέπει να επαναληφθεί», είπε ο υποψήφιος για την καγκελαρία Αρμιν Λάσετ. «Η χώρα μας δεν θα γίνει πύλη εισόδου για παράτυπους αφγανούς πρόσφυγες», βροντοφώναξε κι ο έλληνας υπουργός Μετανάστευσης.

Η ιδέα τώρα είναι να πειστούν να δεχθούν αφγανούς πρόσφυγες το Πακιστάν (που φιλοξενεί ήδη 1,4 εκατομμύρια), το Ιράν (2 εκατομμύρια) και η Τουρκία (όπου βρίσκονται 3,6 εκατομμύρια σύροι πρόσφυγες).

Μάταια φωνάζει η επίτροπος Εσωτερικών Υποθέσεων ότι «πρέπει να προσφέρουμε νόμιμες, ασφαλείς και οργανωμένες οδούς προς την ΕΕ». Και οι διανοούμενοι; Πού είναι οι διανοούμενοι; Ποιος Αρόν και ποιος Σαρτρ του 21ου αιώνα θα βγουν μπροστά για να ταράξουν τη μακαριότητά μας;

Headlines